Η μάχη του 73ου Μεσημβρινού αποτελεί την τελευταία μάχη όπου ενεπλάκησαν άμεσα ισχυρές δυνάμεις Τ/Θ και Μ/Κ Πεζικού και καταγράφηκε στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία ως “η τελευταία αρματομαχία του 20ου αιώνα”. Γύρω από αυτήν έχει χτιστεί η εικόνα του αήττητου του Αμερικανικού Στρατού, που από κοινού με την άποψη της απόλυτης αεροπορικής ισχύος, συμπληρώνουν την αίσθηση της συνολικής ανωτερότητας των αμερικανικών όπλων έναντι των αντιπάλων τους.
Στην αρματομαχία αυτή, που έλαβε χώρα το διάστημα 26-27 Φεβρουαρίου κατά τη διάρκεια της επιχείρησης “Θύελλα της Ερήμου”, συνέχεια επί του εδάφους της επιχείρησης “Καταιγίδα της Ερήμου”, οι αμερικανικές δυνάμεις εξολόθρευσαν σχεδόν μια Ιρακινή Τ/Θ Μεραρχία με σχεδόν μηδαμινές από την πλευρά τους απώλειες. Αυτή είναι τουλάχιστον η επίσημη αμερικανική εκδοχή.
Στις παρακάτω γραμμές θα επιχειρηθεί μια σύντομη περιγραφή της μάχης και θα παρατεθούν πηγές προερχόμενες, αλλά όχι μόνο, από την “άλλη πλευρά του λόφου”, ώστε να δοθεί στον αναγνώστη η ευκαιρία να διαμορφώσει μια πιο σφαιρική, ολοκληρωμένη και αντικειμενική άποψη για τα γεγονότα.
Η μάχη
Στις 23 Φεβρουαρίου 1991 το 2ο Σύνταγμα Τεθωρακισμένου Ιππικού εισήλθε στο Ιράκ και ηγήθηκε της επίθεσης του VII Σώματος Στρατού (ΣΣ) του Αντιστράτηγου Frederick Franks. Η αποστολή του VII ΣΣ ήταν να υπερκεράσει τη Ρεπουμπλικανική Φρουρά από τα δυτικά και να τη νικήσει. Η ιρακινή άμυνα ήταν κυρίως προσανατολισμένη προς τα νότια. Η Ρεπουμπλικανική Φρουρά ήταν κλιμακωμένη σε βάθος προς τα βόρεια για να μπορεί να διατηρήσει την ελευθερία ενεργείας της. Μόλις οι Ιρακινοί ανίχνευσαν την προσπάθεια των συμμαχικών δυνάμεων να κυκλώσουν και να καταστρέψουν τη στρατιά τους στο Κουβέιτ με το VII ΣΣ και το XVIII Αεροκίνητο ΣΣ στοιχεία της Ρεπουμπλικανικής Φρουράς συμπεριλαμβανομένης και της Μεραρχίας Tawakalna προσανατολίστηκαν προς τα δυτικά.
Ως δύναμη καλύψεως το 2ο Σύνταγμα Τεθωρακισμένου Ιππικού ηγήθηκε της επίθεσης για να διευκολύνει την κίνηση του Σώματος, ώστε αυτό να μην αναπτυχθεί πρόωρα και για να νικήσει εχθρικές μονάδες μέσα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του.
Η Ίλη Eagle της 2ης Επιλαρχίας, συμμετείχε στην επιχείρηση του Συντάγματος, η οποία λάμβανε χώρα στο όριο μεταξύ της Ρεπουμπλικανικής Φρουράς και των μηχανοκινήτων μεραρχιών του ιρακινού στρατού. Η μάχη της Ίλης και οι άλλες συμπλοκές του Συντάγματος έδωσε στον διοικητή του Σώματος τις πληροφορίες που ήθελε πριν εμπλέξει τη «γροθιά του», δηλαδή τις τέσσερις βαριές μεραρχίες που κινούνταν πίσω από το Σύνταγμα.
Την πρώτη ημέρα η ίλη κινήθηκε μόνο 20 χλμ. μέσα στο Ιράκ και περίμενε τις ιρακινές μεραρχίες να την πλησιάσουν. Ο ουλαμός ανιχνευτών του Υπολοχαγού TJ Linzy, της Ίλης F του Λοχαγού Tom Sprowl, ήταν επικεφαλής της Επιλαρχίας και κατά την κίνηση του συνάντησε και νίκησε πολλές εχθρικές μονάδες πεζικού. Η προσοχή των στελεχών ήταν συγκεντρωμένη στο να εμπλακούν με την Ρεπουμπλικανική Φρουρά. Η Ίλη είχε την πρώτη εμπλοκή με τον εχθρό το απόγευμα της 24ης αφού είχε κινηθεί περισσότερο προς τα βόρεια. Ήταν σούρουπο και από κάποια εχθρική θέση δέχθηκε πυρά καθώς είχε σταματήσει. Οι αμερικανικές δυνάμεις απάντησαν με πυρά από τα Bradley και από ένα άρμα μάχης καθώς και με έμμεσα πυρά από τους όλμους της υπομονάδας. Σκότωσαν μερικούς Ιρακινούς και μετά πολλοί παραδόθηκαν στην Ίλη F στα δεξιά της Ίλης Eagle. Καθώς η τελευταία συνέχισε την επίθεση οι διοικητές των τμημάτων προειδοποίησαν τους στρατιώτες να μην εφησυχάζουν από την ευκολία των πρώτων συμπλοκών με τον εχθρό. Σύντομα θα αντιμετώπιζαν τις ικανότερες μονάδες της Ρεπουμπλικανικής Φρουράς. Λίγο πριν τη δύση του ήλιου το απόγευμα της 25ης Φεβρουαρίου η Ίλη G του Λοχαγού Joe Sarriano κατέστρεψε μία εχθρική μονάδα αναγνώρισης της Ρεπουμπλικανικής Φρουράς από περίπου δώδεκα οχήματα MT-LB. Κάποια από τα εχθρικά οχήματα τα έστειλε στον σταθμό διοικήσεως της Επιλαρχίας. Οι Αμερικάνοι αξοωματικοί ξέτασαν τους χάρτες και τα όπλα. Κάποια από τα όπλα ήταν ολοκαίνουρια. Η μάχη ήταν επικείμενη. Ήταν βέβαιο ότι είχαν εισέλθει στην περιοχή ασφαλείας της Ρεπουμπλικανικής Φρουράς.
Νωρίς το επόμενο πρωί μία διαταγή από το Σώμα έστρεψε το Σύνταγμά και τις τέσσερις μεραρχίες που ακολουθούσαν από ΒΑ προς τα ανατολικά. Ο Αντιστράτηγος Franks είπε στον διοικητή του Συντάγματος Συνταγματάρχη Don Holder να περιμένει ότι η 1η Μεραρχία Πεζικού θα υπερέβαινε το Σύνταγμα στις 18:00 και όρισε τον 60ο Μεσημβρινό ως ένα πρώτο όριο προέλασης για το Σύνταγμα.
Έβρεχε καταρρακτωδώς τη νύχτα της 25ης και υπήρχε πυκνή ομίχλη το πρωί της 26ης. Μετά βίας μπορούσαμε να δούμε 200 μ. μπροστά. Η ομίχλη σηκώθηκε αργότερα το πρωί αλλά αντικαταστάθηκε από αμμοθύελλα που επίσης περιόριζε την ορατότητα σε μικρές αποστάσεις. Το τάγμα ελικοπτέρων του Συντάγματος ήταν καθηλωμένο στο έδαφος για το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας. Καθώς ο καιρός χειροτέρεψε έγινε φανερό ότι η 1η Μεραρχία Πεζικού δεν θα έφτανε έγκαιρα πίσω από το Σύνταγμα. Ο Αντιστράτηγος Franks κατεύθυνε το Σύνταγμα να μετακινηθεί δέκα ακόμη χιλιόμετρα προς τον 70ο Μεσημβρινό και να περιμένει εκεί την 1η Μεραρχία γύρω στις 02:00. Το απόγευμα της 26ης Φεβρουαρίου το Σύνταγμα διέταξε τις τρεις επιλαρχίες του να συνεχίσουν την επίθεση προς τα ανατολικά για να εντοπίσουν τις θέσεις της Ρεπουμπλικανικής Φρουράς. Οι Αμερικάνοι στρατιώτες ένιωθαν ότι σύντομα θα πολεμούσσαν αν και δεν είχαν λεπτομερείς πληροφορίες για τη δύναμή και τη διάταξη του εχθρού.
Αφού πέρασε μπροστά μεταξύ 2ης και 3ης Επιλαρχίας η Ίλη Eagle έλαβε διαταγή να κινηθεί. Ήταν 16:07. Το αρχικό όριο της προέλασης της ήταν ο 67ος Μεσημβρινός. Κινήθηκε σε σχηματισμό φάλαγγας με στοιχεία ασφαλείας κλιμακωμένα στα δεξιά. Ο ουλαμός ανιχνευτών (Bradley) του Υπολοχαγού Mike Petschek (1ος Ουλαμός) ήταν η εμπροσθοφυλακή, με τρεις ομάδες των δύο οχημάτων η κάθε μία, σε σχηματισμό «V». Ο άλλος ουλαμός ανιχνευτών του Υπολοχαγού Tim Gauthier (3ος Ουλαμός) κινούνταν στο νότιο πλευρό, με τα όπλα του στραμμένα νότια για να καλύπτει το κενό ανάμεσα στην Ίλη και στην 3η Ίλη που κινούνταν πίσω και νότια. Η ομάδα των όλμων ακολουθούσε τον πρώτο ουλαμό. Τα εννέα άρματα της Ίλης κινούνταν πίσω από τους όλμους σε σχηματισμό βέλους. Ο 2ος Ουλαμός του Υπολοχαγού Mike Hamilton ήταν στ΄ αριστερά με διάταξη κλιμακηδόν αριστερά και ο 4ος Ουλαμός του Υπολοχαγού Jeff Destefano ήταν στα δεξιά μου με διάταξη κλιμακηδόν δεξιά.
Επειδή δεν είχαν χάρτες της περιοχής δεν γνώριζαν ότι κινούνταν παράλληλα με έναν δρόμο ο οποίος εκτείνονταν από τα δυτικά προς τα ανατολικά κατά μήκος του ορίου μας με την 3η Επιλαρχία. Ο δρόμος αυτός περνούσε από ένα μικρό χωριό και μετά συνέχιζε προς το Κουβέιτ. Επίσης δεν ήξεραν ότι εισέρχονταν σε ένα παλιό πεδίο ασκήσεων του ιρακινού στρατού στο οποίο τώρα βρίσκονταν μία ταξιαρχία της Μεραρχίας Tawakalna και στοιχεία της 10ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας που είχαν λάβει την αποστολή να φράξουν την επίθεση τους στο Κουβέιτ.
Ο αντίπαλος διοικητής, ο Ταγματάρχης Mohammed, και οι στρατιώτες του ήξεραν το έδαφος καλά. Η μονάδα του χρησιμοποιούσε το χωριό για να στρατοπεδεύει όταν έκανε ασκήσεις με πραγματικά πυρά. Ο Mohammed είχε αποφοιτήσει από το προκεχωρημένο σχολείο πεζικού στο Fort Benning και πίστευε ότι το έδαφος ήταν ιδεώδες για άμυνα. Χωρίς να γνωρίζει ότι οι Αμερικάνοι διέθεταν τη δυνατότητα εντοπισμού της θέσης μέσω GPS, μια δυνατότητα που πολύ πρόσφατα είχαν αποκτήσει, υπέθεσε ότι θα ακολουθούσαν τον δρόμο για να μη χαθούν στην έρημο. Οργάνωσε την άμυνα του τάσσοντας στο χωριό Α/Α πυροβόλα με σκοπό να χρησιμοποιηθούν εναντίον επίγειων στόχων, πολυβόλα και πεζικό. Η άμυνα του ήταν σωστή. Εκμεταλλεύτηκε μία ελαφρά εδαφική ανύψωση που ήταν κάθετη στην κατεύθυνση του δρόμου και οργάνωσε μία άμυνα επί του αντιπρανούς στην ανατολική πλευρά του υψώματος. Περίμενε ότι καθώς οι Αμερικάνοι θα συναντούσαν την ισχυρή θέση που είχε οργανώσει στο χωριό θα επιδίωκαν να το παρακάμψουν είτε από βορά είτε από νότο. Οργάνωσε δύο χώρους εμπλοκής στα ανατολικά του υψώματος, βόρεια και νότια από το χωριό, έστρωσε νάρκες και έταξε σε θέσεις καλύψεως σκάφους περίπου 40 άρματα μάχης και 16 ΒΜΡ, περίπου ένα χιλιόμετρο από το ύψωμα. Το σχέδιο του ήταν να εμπλέξει τις αμερικανικές δυνάμεις και να τις καταστρέψει τμηματικά καθώς θα εμφανίζονταν πάνω στην κορυφή. Εκατοντάδες πεζικάριοι βρίσκονταν μέσα σε ορύγματα και χαρακώματα μεταξύ των τεθωρακισμένων. Τοποθέτησε την εφεδρεία του από 18 Τ-72 και τον σταθμό διοικήσεως του σε ένα άλλο ύψωμα, περίπου 3 χλμ. ανατολικότερα. Η συνολική εμπειρία –μεγάλες περίοδοι πορείας, αναμονής και προετοιμασίας, διακοπτόμενες από σύντομες περιόδους καταιγιστικής δράσης- θα αποδεικνύονταν παρόμοια με την εμπειρία των τεθωρακισμένων μονάδων στη Β. Αφρική στον Β΄ Π.Π.
Η πρώτη επαφή ήρθε στις 16:07 όταν το Bradley του Επιλοχία John McReynolds βρέθηκε ακριβώς πάνω σε ένα ιρακινό οχυρό που είχε σκοπό να παρέχει έγκαιρη προειδοποίηση στις δυνάμεις στο χωριό. Δύο Ιρακινοί στρατιώτες βγήκαν και παραδόθηκαν. Ο Επιλοχίας McReynolds τους αιχμαλώτισε και τους συνόδευσε στα μεταφορικά μας.
Όμως οι στρατιώτες του εχθρού προειδοποίησαν τις δυνάμεις τους στο χωριό πριν την αιχμαλωσία τους. Το πλευρικό όχημα του McReynolds, το όχημα του Λοχία Maurice Harris παρέμεινε στο όριο της προελάσεως μας και παρατηρούσε το χωριό διαμέσου της άμμου που σήκωνε ο αέρας. Το Bradley του Λοχία Harris δέχτηκε πυρά πυροβόλου 23 χλστ. και πυρά πολυβόλων. Ανέφερε στον ουλαμαγό του ο οποίος απάντησε: «λοιπόν, σκότωσε τα».
Καθώς ο Λοχίας Harris εμπλέκονταν με το πυροβόλο των 25 χλστ. ο Υπολοχαγός Gauthier προωθήθηκε για να εκτιμήσει την κατάσταση και να κατευθύνει την εξέλιξη της μάχης. Ο Gauthier έβαλλε έναν πύραυλο TOW στο κέντρο της εχθρικής θέσεις στο χωριό για να κατευθύνει τα φίλια άρματα. Αφού ένα άρμα έβαλλε ένα βλήμα για να καταδείξει το κέντρο και τα εννέα άρματα έβαλλαν ταυτόχρονα βλήματα υψηλής εκρηκτικότητας στο χωριό για να καταστείλουν την εχθρική θέση. Παρά τις δευτερεύουσες εκρήξεις στο χωριό στα νότια του ο 1ος Ουλαμός διατήρησε την προσοχή του προς τα ανατολικά.
Ο Επιλοχίας David Lawrence ήταν αρχηγός του βορειότερου Bradley του 1ου Ουλαμού. Ο πυροβολητής του ο Λοχίας Bradley Feltman του είπε: «Έι! Έχω ένα θερμό σημείο εδώ, δεν είμαι σίγουρος τι είναι». Ο Lawrence του απάντησε:: «Ρίξ΄ του έναν TOW και δες τι είναι». Μετά τη βολή ο Lawrence αναγνώρισε το θερμό σημείο ως ένα Τ-72 αφού είδε τον πύργο να αποχωρίζεται από το σκάφος στην έκρηξη που ακολούθησε. Η εμπειρία της Ίλης μας ήταν συναφής με την παρατήρηση του Erwin Rommel στο βιβλίο του «Το Πεζικό Επιτίθεται».: «Διαπίστωσα ξανά και ξανά ότι κατά την επαφή με τον εχθρό επωφελείται η πλευρά που κατακλύζει πρώτη τον αντίπαλο με πυρά».
Καθώς κατέστειλε τις εχθρικές θέσεις στο χωριό και ενώ ο Lawrence έβαλλε τον πύραυλο η Ίλη έλαβε άδεια να προελάσει μέχρι τον 70ο Μεσημβρινό. Ο 1ος Ουλαμός διατάχθηκε να συνεχίσει την κίνηση προς τα ανατολικά. Ο Υπολοχαγός Petschek δεν απάντησε αμέσως γιατί ο Lawrence ήταν στο δίκτυο του ουλαμού και ανέφερε: «Επαφή! Επαφή, ανατολικά, άρμα μάχης!».
Καθώς ο Λοχίας Feltman εκτόξευσε τον TOW ο διοικητής της Ίλης διέταξε να περάσουν μπροστά τα άρματα μάχης και τον «πράσινο» και τον «λευκό», τους ουλαμούς αρμάτων, να «κάνουν ότι κάνω». Ο 1ος Ουλαμός (Bradley) ήρθε πίσω, καθώς το βέλος των αρμάτων κινήθηκε μπροστά, και κάλυψε τα νώτα των αρμάτων. Ο 3ος Ουλαμός (Bradley) διατήρησε την ευθύνη της ασφάλειας του φίλιου πλευρού. Καθώς ξεκίνησε την κίνηση του ο 1ος Ουλαμός, ανταποκρινόμενος στην αναφορά επαφής άρχισε να βάλλει εκρηκτικά βλήματα 25 χλστ. Οι βολές αυτές ήταν λίγο ανησυχητικές για τα άρματα που ήταν μπροστά. Ο Ίλαρχος έδωσε εντολή στον 1ο Ουλαμό να παύσει το πυρ: «Κόκκινο 1 εδώ Μαύρο 6, παύσατε πυρ». Οι δύο ουλαμοί αρμάτων ελαφρώς καθυστέρησαν. Καθώς τα άρματα ήταν πάνω στην κορυφή του υψώματος βόρεια από το χωριό ο Λοχίας Craig Koch, ένας πυροβολητής, ανέφερε «άρματα κατευθείαν εμπρός». Μέτρησε οχτώ Τ-72 σε κάλυψη σκάφους. Ήταν κοντά και ορατά με γυμνό μάτι.
Καθώς ο Λοχίας Koch έβαλλε με το πυροβόλο και κατέστρεψε το πρώτο εχθρικό άρμα ανέφερε την επαφή στο δίκτυο της Ίλης «Εδώ Μαύρο 6. Επαφή ανατολικά. Οχτώ τεθωρακισμένα οχήματα. Πράσινε και Λευκέ είστε μαζί μου;» Ο Λοχίας Koch κατέστρεψε άλλα δύο άρματα καθώς οι ουλαμοί αρμάτων επιτάχυναν την κίνηση τους. Και τα εννέα άρματα προσέβαλλαν στόχους μαζί καθώς προχωρούσαν. Σε ένα περίπου λεπτό οτιδήποτε βρίσκονταν μέσα στο βεληνεκές των πυροβόλων των αρμάτων είχε καταστραφεί. Ο έλεγχος και η κατανομή του πυρός τους επέτρεψε να καταστρέψουν μία πολύ μεγαλύτερη δύναμη σε πολύ μικρό χρόνο.
Κάθε στρατιώτης καταλάβαινε πως οι ουλαμοί και η ίλη εκτελούσαν “πυρ και κίνηση”. Ο οδηγός του άρματος του διοικητή της Ίλης, Christopher Hedenskog ήξερε ότι έπρεπε ν΄ ακολουθήσει ένα δρομολόγιο που θα επέτρεπε και στους δύο ουλαμούς να έχουν πεδία βολής. Έστριψε 45 μοίρες δεξιά και κράτησε το πρόσθιο τόξο του άρματος προς τα εχθρικά άρματα που είχαν συναντήσει. Οδήγησε μέσα από ένα ναρκοπέδιο και απέφυγε αντιαρματικές νάρκες αναφέροντας στον διοικητή του στην ενδοεπικοινωνία: «Κύριε, νομίζω ότι θα πρέπει να ξέρετε ότι μόλις διήλθαμε από ένα ναρκοπέδιο». Ήξερε ότι ήταν επικίνδυνο να σταματήσει μέσα στη μέση της εχθρικής περιοχής εμπλοκής. Ο Hedenskog είδε ότι οι ουλαμοί αρμάτων είχαν ένα παράθυρο ευκαιρίας να αιφνιδιάσουν τον εχθρό και να εκμεταλλευτούν τις πρώτες βολές του Λοχία Koch.
Τα άρματα κινήθηκαν γύρω από τις αντιαρματικές νάρκες και τα Bradley και άλλα οχήματα ακολούθησαν τα ίχνη των ερπυστριών τους. Το άρμα του Αξιωματικού Επιχειρήσεων της Επιλαρχίας, του Επίλαρχου Douglas MacGregor, χτυπήθηκε από αντιαρματική νάρκη αλλά η έκρηξη έκανε μικρή ζημιά. Συνέχισε την επίθεση και έκανε την αναγκαία επισκευή όταν σταμάτησε. Περάσαμε πάνω από νάρκες κατά προσωπικού οι οποίες έσκαγαν σαν ποπ-κορν αλλά δεν είχαν καμία επίδραση στα τεθωρακισμένα οχήματα. Ο ρυθμός βολής των αρμάτων ήταν τέτοιος που επέτρεψε στα εχθρικά άρματα να βάλλουν μόνο δύο άστοχα βλήματα στην αρχή της μάχης και δύο αργότερα καθώς πλησιάζαμε. Το πυρ των εχθρικών πολυβόλων δεν είχε καμία επίδραση στην κίνηση της Ίλης. Το ψυχολογικό σοκ της ασταμάτητης επίθεσης των αμερικανικών αρμάτων παρέλυσε και πανικόβαλε τον εχθρό.
Το πλήρωμα του Υπολοχαγού Jeff DeStefano κινήθηκε γύρω από το χωριό, κατέστρεψε ένα εχθρικό άρμα, και σκόπευσε ένα δεύτερο το οποίο ήταν σε πολύ μικρή απόσταση και έστρεφε τον πύργο του εναντίον του. Το βλήμα κόλλησε στο πηγαίο του πυροβόλου του άρματος του DeStefano. Ο γεμιστής κρατήθηκε από τη θυρίδα του, κλώτσησε το βλήμα μέσα, το κλείστρο έκλεισε και ο πυροβολητής, ο Λοχίας Matthew Clark, κατέστρεψε το Τ-72. Σε μια άλλη περίπτωση ο Επιλοχίας Digbie διέταξε τον Στρατιώτη Α΄ Τάξης Charles Bertubin να γεμίσει δύο βλήματα TOW. Ο Bertubin δεν μπορούσε ν΄ ανοίξει τη θυρίδα στην οροφή του Bradley, απ΄ όπου θα είχε πρόσβαση στον εκτοξευτήρα. Όταν κλώτσησε το ασφάλιστρο της θυρίδας το ξήλωσε. Δεν απασχόλησε με το πρόβλημα τον αρχηγό του οχήματος και βγήκε από την πίσω θυρίδα ενώ δέχονταν πυρά αυτομάτων όπλων. Ανέβηκε στο πάνω μέρος του Bradley, γέμισε και τους δύο εκτοξευτήρες και χτύπησε στον ώμο τον αρχηγό και φώναξε: «TOW πάνω». Ο Επιλοχίας Digbie τα χρειάστηκε γιατί νόμισε ότι κάποιος Ιρακινός είχε σκαρφαλώσει στο Bradley.
Ο καπνός από τα καιόμενα άρματα και ΤΟΜΠ της εχθρικής πρώτης αμυντικής γραμμής απέκρυπτε τα εχθρικά τμήματα που υπήρχαν ανατολικότερα. Καθώς τα άρματα της Ίλης επιτέθηκαν μέσα από τον καπνό οι Αμερικάνοι είδαν άλλα τεθωρακισμένα οχήματα και μεγάλο αριθμό πεζικού να τρέχουν να καταλάβουν θέσεις προς τα πίσω. Καταστρέψαν τα εχθρικά τεθωρακισμένα οχήματα γρήγορα και προσβάλλαν το πεζικό με πολυβόλα. Ομάδες Ιρακινών στρατιωτών σήκωσαν τα χέρια τους. Οι Αμερικανοί στρατιώτες ήταν πειθαρχημένοι. Οι πύργοι δεν στρέφονταν εναντίον εκείνων που είχαν σηκώσει τα χέρια. Οι ουλαμάγοι των ουλαμών αρμάτων ζήτησαν από τους ουλαμαγούς των ουλαμών ανιχνευτών να αναλάβουν αυτοί την παρατήρηση του εχθρικού πεζικού καθώς τα Bradley τους πρόβαλαν μέσα από τον καπνό. Οι ανιχνευτές είδαν ότι οι στρατιώτες του εχθρού είχαν παραδοθεί στα ψέματα για βρεθούν σε καλύτερη θέση. Τους είδαν να πιάνουν πάλι τα όπλα τους και τους και τα RPG. Τα Bradley τους αιφνιδίασαν και τους σκότωσαν πριν προλάβουν να προσβάλλουν τα άρματα μας.
Επειδή η Ίλη Eagle επιτέθηκε με ταχύτητα ο εχθρός δεν μπορούσε να αντιδράσει αποτελεσματικά. Ο Υπολοχαγός John Gifford ανέφερε στον Ίλαρχο στον ασύρματο «Ξέρω ότι δεν θέλεις να το μάθεις τώρα αλλά βρίσκεσαι στο όριο της προελάσεως, είσαι στον 70ο Μεσημβρινό». Αυτός απάντησε: «Πες τους δεν μπορούμε να σταματήσουμε. Πες τους ότι είμαστε σε επαφή με τον εχθρό και πρέπει να συνεχίσουμε την επίθεση. Πες τους ότι λυπάμαι». Είχαν αιφνιδιάσει και σοκάρει τον εχθρό. Αν σταματούσαν θα του έδιναν χρόνο να συνέλθει. Όπως παρατηρεί ο Erwin Rommel στο «Πεζικό Επιτίθεται»: «Αυτός που κάθεται και περιμένει τις εξελίξεις συνήθως έρχεται δεύτερος… Είναι θεμελιωδώς λάθος να σταματήσεις ή να περιμένεις να ενισχυθείς με περισσότερες δυνάμεις». Η Ίλη Eagle συνέχισε την επίθεση προς άλλη μία χαμηλή εδαφική έξαρση όπου ο εχθρός είχε τοποθετήσει την εφεδρεία του, 18 άρματα Τ-72 διατεταγμένα σε κύκλο. Ο Ταγματάρχης Mohammed αργότερα είπε σε κάποιον στρατιώτη μας ότι δεν γνώριζε ότι δεχόταν επίθεση μέχρις ότου ένας στρατιώτης μπήκε μέσα στο οχυρό του φωνάζοντας: «Τανκς! Τανκς!». Όταν έφτασε στο παρατηρητήριο του όλα τα οχήματα στα δυτικά του είχαν καταστραφεί. Διέταξε την εφεδρεία πίσω του να εγκαταστήσει μία νέα αμυντική γραμμή. Ήταν πολύ αργά. Τα άρματα της Ίλης Eagle πέρασαν την κορυφή και εισήλθαν στην περιοχή συγκεντρώσεως του εχθρού. Τα άρματα τους είχαν αρχίσει να κινούνται όταν καταστράφηκαν από μικρή απόσταση.
Συνεχίζοντας την επίθεση πέρα από το όριο προελάσεως ήταν σύμφωνο με το κλίμα που επικρατούσε από την πλευρά της διοίκησης το οποίο όχι μόνο ενθάρρυνε αλλά και απαιτούσε από τους χαμηλόβαθμους ηγήτορες να παίρνουν την πρωτοβουλία. Ο Συνταγματάρχης Holder μας είχε πει κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης μας στη Γερμανία «Το ιππικό διεξάγει επιχειρήσεις με τέτοιο ρυθμό και σε τέτοια έκταση ώστε οι σημαντικές αποφάσεις να πρέπει να ληφθούν από τους χαμηλόβαθμους διοικητές κατά την επαφή… όλοι οι ηγήτορες του Συντάγματος πρέπει να εκπαιδεύσουν τους υφισταμένους τους να κάνουν τα σωστά πράγματα και μετά να τους εμπιστεύονται να ενεργούν ανεξάρτητα… Οι ηγέτες πρέπει να διδάσκουν και να εξασκούν τη διοίκηση διά διαταγών τύπου αποστολής». Ήταν ένα μήνυμα που ενστερνίστηκαν όλοι οι ηγήτορες του Συντάγματος.
Η καταιγιστική δράση κράτησε 23 λεπτά. Η Ίλη σταμάτησε όταν δεν υπήρχε πλέον τίποτα για να χτυπήσει. Η αντίσταση των Ιρακινών συνεχίστηκε με σποραδικά πυρά πολυβόλων και μία αντεπίθεση από ίλη με Τ-72 και ΒΜΡ. Abrams και Bradley κατέστρεψαν τα εχθρικά οχήματα από μεγάλη απόσταση από τις θέσεις που κατείχαν πάνω στην κορυφογραμμή. Τρία Bradley από τον 1ο Ουλαμό του Υπολοχαγού Michael Petschek καθώς κινούνταν βόρεια για να αποκαταστήσουν την επαφή με την Ίλη G συνάντησαν και κατέστρεψαν τέσσερα Τ-72. Υγειονομικό προσωπικό φρόντισε τους Ιρακινούς τραυματίες. Τα πληρώματα ανακατένειμαν τα πυρομαχικά μεταξύ των οχημάτων. Οι όλμοι κατέστειλαν εχθρικό πεζικό ανατολικότερα καθώς ο αξιωματικός πυρών υποστηρίξεως Υπολοχαγός Dan Davis αιτήθηκε καταστρεπτικά πυρά πυροβολικού στις βάσεις ΔΜ του εχθρού. Ανιχνευτές και μία ομάδα υπό τον έλεγχο του Λοχία Bill Virrill εκκαθάρισε εχθρικές θέσεις με χειροβομβίδες και μετά οδήγησε μία φάλαγγα ανεφοδιασμού μέσα από τα ναρκοπέδια στα μετόπισθεν μας. Μία ομάδα ψυχολογικών επιχειρήσεων μετέδιδε με μεγάφωνα ανακοινώσεις στους Ιρακινούς για παράδοση και εκατοντάδες αιχμάλωτοι συμπεριλαμβανομένου του διοικητή της ιρακινής ταξιαρχίας εμφανίστηκαν στην Ίλη. Κατά τη διάρκεια της νύχτας οι στρατιώτες διαχώρισαν, έψαξαν και ασφάλισαν τους αιχμαλώτους. Πολλοί αιχμάλωτοι έκλαιγαν γιατί δεν περίμεναν τόσο ανθρώπινη μεταχείριση, οι αξιωματικοί τους τους είχαν πει ότι θα τους εκτελέσουν. Οι αιχμάλωτοι ήταν δύσπιστοι όταν οι στρατιώτες μας τους επέστρεψαν τα πορτοφόλια τους χωρίς να πάρουν τα χρήματα που είχαν κλέψει από το Κουβέιτ. Μόλις μετά τις 22:00 η 1η Μεραρχία Πεζικού υπερέβη τις θέσεις της 3η Επιλαρχίας στα νότια. Από αμερικανικής πλευράς οι απώλειες ήταν ένα Bradley κατεστραμμένο από βλήμα των 73 χλστ από πυροβόλο ΤΟΜΑ BMP-1 και ένα ακόμα Bradley αποτέλεσμα «αδελφοκτόνου πυρός».
Παρατηρήσεις
Το εντελώς μονόπλευρο αποτέλεσμα της αρματομαχίας στο Easting 73, γεννά όπως είναι φυσικό πολλά ερωτηματικά. Η άνετη αμερικανική επικράτηση, σε συνδυασμό με τις σχεδόν μηδαμινές που υπέστησαν οι αμερικανικές δυνάμεις, προκαλεί εντύπωση σε έναν κατ’ ελάχιστον υποψιασμένο μελετητή, κοινώς “δεν πείθει”. Κι αυτό διότι στον πόλεμο εκείνο, σε μάχες που προηγήθηκαν και που ακολούθησαν οι Ιρακινοί επέδειξαν σαφώς ανώτερες ικανότητες και προκάλεσαν αρκετά προβλήματα και απώλειες στους Συμμάχους. Χαρακτηριστική είναι η επίσημη αναφορά του Σοβιετικού συνταγματάρχη Βίκτορ Πάτζαλιουκ, ο οποίος υπηρέτησε ως παρατηρητής στο Γενικό Επιτελείο του Ιρακινού Στρατού και δικαιούται να έχει πιο σαφή και τεκμηριωμένη άποψη για τα γεγονότα. Πιο συγκεκριμένα o συνταγματάρχης αναφέρει πως οι συμμαχικές δυνάμεις πέτυχαν μεν τους αντικειμενικούς σκοπούς της επιχείρησης, δηλαδή να απελευθερώσουν το Κουβέϊτ και να προκαλέσουν βαριές απώλειες στις ιρακινές δυνάμεις, αλλά σε καθαρά επιχειρησιακό και τακτικό επίπεδο να πράγματα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς τα παρουσίασαν τα ΜΜΕ.
Καταρχήν οι τεθωρακισμένες δυνάμεις του Ιράκ είχαν μικρό αριθμό αρμάτων τύπου T-72, εκ των οποίων μόλις τα 180 καταστράφηκαν συνολικά σε εκείνον τον πόλεμο, ένα 10% επί του συνόλου. Σε τρεις περιπτώσεις μόνο βρέθηκαν αντιμέτωπα άρματα μάχης T-72 και M-1A1. Στην πρώτη και μεγαλύτερη σύγκρουση που έλαβε χώρα 300 χλμ δυτικά της Βαγδάτης, οι Ιρακινοί ισχυρίζονται πως κατέστρεψαν 68 αμερικανικά άρματα μάχης, στην πλειοψηφία τους M-1A1. Ο Πάτζαλιουκ, αν και δεν ήταν σε θέση να επιβεβαιώσει τους ιρακινούς ισχυρισμούς, ισχυρίζεται πως είδε με τα μάτια του “τουλάχιστον μια ντουζίνα κατεστραμμένων Abrams” που μεταφέρθηκαν αεροπορικώς στην Μόσχα. Σε άλλες δύο μικρότερης κλίμακας συγκρούσεις, οι Αμερικανοί επιχείρησαν νύχτα ώστε να εκμεταλλευθούν το πλεονέκτημα σε νυχτερικό αγώνα που διέθεταν και να προκαλέσουν το δυνατόν μεγαλύτερη ζημιά στην Ιρακινή Ρεπουμπλικανική Φρουρά αλλά απέτυχαν. Ο ίδιος ο αρχηγός του Ιρακινού στρατού δήλωσε, σύμφωνα με τον Πάτζαλιουκ, πως οι ιρακινές δυνάμεις υπέστησαν μεν απώλειες αλλά γενικά οι ίδιοι ήταν ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα.
Τέλος οι πληροφορίες που μεταφέρει ο Πάτζαλιουκ και άλλοι Ρώσοι στρατιωτικοί παρατηρητές είναι πως οι απώλειες που υπέστησαν οι αμερικανικές δυνάμεις γενικά στις επιχειρήσεις ήταν σημαντικές. Συγκεκριμένα φαίνεται πως μόνο οι Αμερικάνοι έχασαν σε εκείνον τον πόλεμο 68 μαχητικά αεροσκάφη όλων των τύπων, 29 ελικόπτερα και 168 άρματα μάχης. Στις απώλειες αυτές δεν συμπεριλαμβάνονται εκείνες τις οποίες υπέστησαν άλλα μέρη του Συνασπισμού κατά του Ιράκ( Βρετανοί, Γάλλοι κτλ).
Γενικά οι αναφορές για την μάχη στον 73ο Μεσημβρινό από εναλλακτικές πηγές ενημέρωσης ποικίλουν. Πιο συγκεκριμένα, οι αριθμοί περί των απωλειών που υπέστησαν οι Αμερικανικές δυνάμεις διαφέρουν ανάλογα με την πηγή. Φίλα προσκείμενη στους Δυτικούς πηγή αναφέρει πως “αρκετά M-1A1 Abrams και Μ2/Μ3 Bradley απωλέσθησαν ή υπέστησαν σοβαρές ζημιές” κατά τη διάρκεια της μάχης στο Easting 73. Ο ημι-επίσημος αυτός απολογισμός κάνει λόγο για “32 άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα καταστρεμμένα”. Άλλες πηγές, προσκείμενες στο σοβιετικό/ρωσικό γενικό επιτελείο, αναφέρουν πως οι συνολικές απώλειες των αμερικανικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια της μάχης στο Easting 73 και τις αμέσως μετά ακολουθούσες συμπλοκές, ήταν “52 άρματα μάχης M-1A1 Abrams, 62 τεθωρακισμένα οχήματα M-2/M-3, 12 συστήματα πυροβολικού και 7 σταθερής (αεροσκάφη) και περιστρεφόμενης πτέρυγας (ελικόπτερα) εναέρια οχήματα”.
Για την ίδια την εξέλιξη της μάχης, οι ίδιες πηγές δίνουν μια εικόνα σημαντικά διαφοροποιημένη σε σχέση με την επίσημη άποψη. Αν και παραδέχονται την τελική διάσπαση των ιρακινών θέσεων, δηλώνουν πως αυτή ήρθε πολύ πιο δύσκολα από ό, τι ισχυρίζονται οι Αμερικάνοι καθώς η ιρακινή αντίσταση ήταν “ιδιαιτέρως σθεναρή”.
Συμπεράσματα
Τελικά φαίνεται πως η μάχη στον 73ο Μεσημβρινό είναι ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα της αμερικανικής διαδικασία πειθούς που επιχειρεί να πείσει για την ανωτερότητα των δυτικών στρατιωτικών δυνάμεων και όπλων με αποδέκτες πιθανούς αντιπάλους. Μια διαδικασία πειθούς που καλό είναι την ύπαρξη της οποίας να λαμβάνουν υπόψη όσοι αναπαράγουν άκριτα και δίχως φιλτράρισμα τους δυτικούς ισχυρισμούς. Η ιδεολογική τύφλωση και πόρωση, η μεροληψία, η υποκειμενική προσέγγιση της πραγματικότητας, η αδιαφορία για την αλήθεια δεν αποτελούν καλούς συμβούλους στην προσπάθεια για την αναζήτηση της αλήθειας. Αυτό βέβαια δεν πρέπει να οδηγεί στο άλλο άκρο, καθώς και οι εχθροί της Δύσης έχουν κάθε συμφέρον να προβούν σε ανάλογη επιχείρηση σκόπιμης απόκρυψης, διαστρέβλωσης και παραποίησης της αλήθειας. Απλά ο δυτικός μηχανισμός προπαγάνδας είναι σαφώς πιο ισχυρός και η εμβέλεια των ισχυρισμών του φθάνει και διαχέεται, όπως είναι φυσικό, πολύ πιο εύκολα σε χώρες της Δύσης, μέρος της οποίας είναι και η Ελλάδα.
