Ο Ινδοπακιστανικός πόλεμος του 1971, ξεκίνησε με αφορμή τον πόλεμο ανεξαρτησίας του Μπαγκλαντές, το γνωστό τότε και ως Ανατολικό Πακιστάν. Η ινδική υποστήριξη προς το κίνημα ανεξαρτησίας του Μπαγκλαντές, αποτέλεσε και την γενεσιουργό αιτία εκείνης της σύγκρουσης, που αποτέλεσε συνέχεια του προηγούμενου πολέμου του 1965 ανάμεσα σε Ινδία και Πακιστάν. Ένα όχι και τόσο γνωστό κομμάτι του πολέμου, αποτέλεσαν οι ναυτικές αναμετρήσεις ανάμες στις δύο χώρες, που αποτέλεσαν ζωτικό μέρος εκείνης της σύγκρουσης. Η όλη σειρά των ναυτικών επιχειρήσεων ξεκίνησε με πρωτοβουλία της ινδικής πλευράς, με στόχο την άσκηση πίεσης στην πακιστανική πλευρά στο ανατολικό Πακιστάν ώστε να σφίξει τον κλοιό σε συνδυασμό με τις χερσαίες και αεροπορικές επιχειρήσεις. Ο ναυτικός πόλεμος περιλάμβανε συνδυασμό επιχειρήσεων ναυτικής απαγόρευσης και θαλασσίου ελέγχου, αεράμυνας, υποστήριξης χερσαίων δυνάμεων και λογιστικής υποστήριξης. Παράλληλα με τις ναυτικές επιχειρήσεις στο μέτωπο του ανατολικού Πακιστάν, το ινδικό ναυτικό διεξήγαγε δύο μείζονες ναυτικές επιχειρήσεις στο δυτικό μέτωπο, πριν την επίσημη έναρξη των επιχειρήσεων ανάμεσα στις δύο χώρες.
Ιστορικό υπόβαθρο
Το ινδικό ναυτικό δεν έπαιξε ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στον ινδοπακιστανικό πόλεμο του 1965 καθώς αυτός επικεντρώθηκε κυρίως στο χερσαίο πεδίο. Στις 7 Σεπτεμβρίου του 1965, ένας στολίσκος του πακιστανικού ναυτικού υπό την διοίκηση του ναυτικού διοικητή S.M Anwar, βομβάρδισε τον σταθμό ραντάρ του ινδικού ναυτικού στην Dwarka, 200 μίλια νοτιότερα από το πακιστανικό λιμάνι του Καράτσι. Αυτή η επιχείρηση και η επιτυχία της, οδήγησε το ινδικό ναυτικό μεταπολεμικά στην υλοποίηση ενός ταχύρυθμου προγράμματος εκσυγχρονισμού και επάκτασης. Ο προϋπολογισμός του ινδικού ναυτικού αυξήθηκε από τα 350 εκατομμύρια στο 1,15 δισεκατομμύρια και ο ινδικός στόλος ενισχύθηκε με την προσθήκε μιας μοίρας υποβρυχίων και την απόκτηση 6 πυραυλακάτων κλάσης OSA από την Σοβιετική Ένωση. Η αεροπορία του ινδικού ναυτικού ενισχύθηκε επίσης.
Ναυτική Διοίκηση Ανατολικού Πακιστάν
Η Ανατολική Ναυτική Διοίκηση ιδρύθηκε το 1969 και ο αντιναύαρχος Μοχάμεντ Σαρίφ(μετέπειτα ναύαρχος 4 αστέρων) ορίστηκε ο πρώτος της διοικητής. Υπό την διοίκηση του ιδρύθηκαν το Ναυτικό Συγκρότημα Ειδικών Επιχειρήσεων, οι Πακιστανοί πεζοναύτες και οι Ομάδες Υποβρυχίων Καταστροφών. Μονάδες οι οποίες διεξήγαγαν συγκαλλυμένες και μη επιχειρήσεις σε όλη την ανατολική πτέρυγα του κράτους.
Η πακιστανική διοίκηση είχε αρνηθεί την παροχή σημαντικού αριθμού σκαφών για την άμυνα του ανατολικού Πακιστάν. Και αυτό διότι οι δυνάμεις του δεν έφθαναν για την αντιμετώπιση του ινδικού ναυτικού σε δύο μέτωπα και η πακιστανική αεροπορία ήταν αδύνατον να προστατέψει πιθανή ναυτική μοίρα από πλήγματα της ινδικής αεροπορίας και της ινδικής αεροπορίας ναυτικού. Επιπλέον ο αρχηγός του πακιστανικού ναυτικού, υποναύαρχος Μουσάραγ Χασσάν είχε διαταχθεί να αναπτύξει το σύνολο της ναυτικής του δύναμης στο δυτικό μέτωπο. Έτσι, τα περισσότερα μάχιμα πλοία του πακιστανικού ναυτικού είχαν αναπτυχθεί στο δυτικό Πακιστάν και μόνο ένα αντιτορπιλικό, το PNS Sylhet, εστάλη στο ανατολικό Πακιστάν και αυτό κατόπιν προσωπικής παράκλησης του ναυάρχου Σαρίφ.
Κατά την διάρκεια της σύγκρουσης, οι ναύσταθμοι του ανατολικού Πακιστάν έμειναν στην ουσία ανυπεράσπιστοι καθώς η Ανατολική Στρατιωτική Διοίκηση είχε αποφασίσει να πολεμήσει χωρίς την συμμετοχή του ναυτικού σε έναν απελπισμένο αγώνα χωρίς ιδιαίτερες προοπτικές νίκης.
Στον ανατολικό τομέα, το πακιστανικό ναυτικό εξαρτώνταν σε μεγάλο βαθμό από την μοίρα κανονιοφόρων η οποία διέθετε συνολικά 4 σκάφη με ικανότητα επίτευξης ταχύτητας 20 κόμβων, πλήρωμα 29 ανδρών και οπλισμό βαρέα πολυβόλα. Γνωστότερα ως “Το πακιστανικό ναυτικό των καφέ υδάτων” τα εν λόγω σκάφη ήταν κατάλληλα για χρήση σε αποστολές περιπολίας και αντι-ανταρτικές αποστολές αλλά ήταν απελπιστικά «λίγα» για συμβατικές επιχειρήσεις.
Στις αρχές Απριλίου, το πακιστανικό ναυτικό ξεκίνησε επιχειρήσεις γύρω από το ανατολικό Πακιστάν με σκοπό να υποστηρίξει την Επιχείρηση Searchlight που διεξήγαγε ο πακιστανικός στρατός. Ο Υποναύαρχος Μοχάμεντ Σαρίφ συντόνιζε όλες αυτές τις επιχειρήσεις. Στις 26 Απριλίου, το πακιστανικό ναυτικό ολοκλήρωσε επιτυχώς την Επιχείρηση Barisal η οποία όμως κατέληξε στην προσωρινή μόνο κατάληψη της πόλης Barisal.
Αμέσως οι πακιστανικές δυνάμεις ενεπλάκησαν σε αιματηρές επιχειρήσεις αστικού αντάρτικου και η Επιχείρηση Jackpot έπληξε σοβαρά την επιχειρησιακή ικανότητα του πακιστανικού ναυτικού. Πριν την έναρξη των επιχειρήσεων όλες οι κανονιοφόροι στάθεμευαν στο Chittagong. Με την έναρξη των αεροπορικών επιχειρήσεων, η ινδική αεροπορία έπληξε την κανονιοφόρ Rajshahi ενώ η κανονιοφόρος Comilla βυθίστηκε στις 4 Δεκεμβρίου Στις 5 Δεκεμβρίου η ινδική αεροπορία βύθισε δύο περιπολικά σκάφη στην Khulna. Η κανονιοφόρος PNS Sylhet καταστράφηκε στις 6 Δεκεμβρίου και η Balaghat στις 9 Δεκεμβρίου από ινδικά αεροσκάφη. Οι απώλειες για το πακιστανικό ναυτικό συνεχίστηκαν με την βύθιση της κανονιοφόρου PNS Jessore ενόσω η Rajshani επιδιορθώνονταν. Τελικά η Rajshani κατόρθωσε υπό την διοίκηση του πλωτάρχη Shikder Hayat να διασπάσει τον ινδικό ναυτικό αποκλεισμό και να φθάσει στην Μαλαισία πριν την παράδοση στις 16 Δεκεμβρίου.
Ναυτικές επιχειρήσεις στο Ανατολικό θέατρο
Το ινδικό ναυτικό ξεκίνησε τις συγκαλλυμένες ναυτικές επιχειρήσεις οι οποίες εκτελέστηκαν με επιτυχία. Η Ανατολική Ναυτική Διοίκηση του ινδικού ναυτικού ήταν υπεύθυνη για τον σχεδιασμό, τον συντονισμό και την εκτέλεση αυτών των συγκαλλυμένων ναυτικών επιχειρήσεων. Τους τελευταίους μήνες του 1971 το ινδικό ναυτικό επέβαλλε ναυτικό αποκλεισμό με στόχο να απομονώσει εντελώς το Ανατολικό Πακιστάν, οδηγώντας με αυτόν τον τρόπο στην παγίδευση του ναυτικού του Ανατολικού Πακιστάν και οκτώ ξένων εμπορικών πλοίων. Η Πακιστανική Ανωτάτη Στρατιωτική Διοίκηση άσκησε πίεση στο Πακιστανικό ναυτικό να αναπτύξει το υποβρύχιο PNS Ghazi και να επεκτείνει την σφαίρα των ναυτικών επιχειρήσεων στις ακτές του Ανατολικού Πακιστάν. Ο επικεφαλής του Κλάδου Υποβρυχίων του Πακιστανικού ναυτικού αντιτάχθηκε στην ιδέα της ανάπτυξης ενός όχι και πλέον σύγχρονου υποβρυχίου στον Κόλπο της Βεγγάλης με το σκεπτικό πως ήταν δύσκολο για αυτό να φέρει εις πέρας την αποστολή του σε τόσο απομακρυσμένη περιοχή με την παντελή έλλειψη εγκαταστάσεων επιδιόρθωσης και ανεφοδιασμού. Εκείνη εποχή, δεν υπήρχαν εγκαταστάσεις επιδιόρθωσης υποβρυχίων στην Chittagong-ο μόνος ναύσταθμος στην περιοχή. Ο διοικητής του υποβρυχίου και άλλοι αξιωματικοί διαφώνησαν με το σχέδιο ακόμα και όταν αυτό προτάθηκε από ανώτερους αξιωματικούς του στρατού και του ναυτικού.
Στην Ανατολική πτέρυγα του Πακιστάν δεν είχε αναπτυχθεί ποτέ μια δύναμη σκαφών επιφανείας, παρά τις πιεστικές εκκλήσεις του υποναυάρχου Μοχάμεντ Σαρίφ. Αντί αυτού, η μόνη δύναμη που υπήρχε διαθέσιμη ήταν μια δύναμη ποτάμιων κανονιοφόρων σε μόνιμη βάση. Συνακόλουθα, δεν υπήρχε στην Chittagong βάση επιδιόρθωσης και ανεφοδιασμού μεγάλων σκαφών. Η ινδική Ανατολική Ναυτική Διοίκηση στην ουσία δεν αντιμετώπιζε ουσιαστική απειλή στο Ανατολικό θέατρο επιχειρήσεων. Το αεροπλανοφόρο INS Vikrant από κοινού με τα αρματαγωγά INS Guidar, INS Gharial, INS Magar και το υποβρύχιο INS Khanderi έδρασαν ανεξάρτητα.
Στις 4 Δεκεκμβρίου 1971, το αεροπλανοφόρο INS Vikrant εξαπέλυσε τα αεροσκάφη του τύπου Hawker Sea Hawk σε αεροπορικές επιδρομές στο Ανατολικό Πακιστάν πλήττωντας πολλές παράκτιες πόλεις ανάμεσα τους την Chittagong και την Cox’s Bazaar. Οι επαναλαμβανόμενες επιθέσεις που ακολούθησαν στέρησαν από την πακιστανική αεροπορία την δυνατότητα να ανταποδώσει τα πλήγματα.
Το πακιστανικό ανυτικό αντέδρασε αναπτύσσοντας το υπέργηρο υποβρύχιο PNS Ghazi ώστε να αντιμετωπίσει την απειλή. Στο τελευταίο υπό την διοίκηση του Πλωράρχη Ζαφάρ Μοχάμεντ Χαν, ανατέθηκε η αποστολή να εντοπίσει το INS Vikrant αλλά καθώς κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατόν, αποφασίστηκε να ναρκοθετήσει τον ναύσταθμο του Visakhapatnam-το αρχηγείο της ανατολικής ναυτικής διοίκησης. Η υπηρεσία πληροφοριών του ινδικού ναυτικού έστησε μια παγίδα με στόχο την βύθιση του υποβρυχίου διαδίδοντας ψευδείς αναφορές για την θέση του αεροπλανοφόρου. Τα μεσάνυχτα περίπου της νύχτας 3ης προς 4ης Δεκεμβρίου το PNS Ghazi ξεκίνησε την επιχείρηση της πόντισης ναρκών. Το ινδικό ναυτικό απέσπασε το αντιτορπιλικό INS Rajput ώστε να αντιμετωπίσει την απειλή.
Το σόναρ του INS Rajput εντόπισε την θέση του υποβρυχίου εναντίον του οποίου εξαπολύθηκα δύο βόμβες βάθους. Το φονικό παιχνίδι έληξε όταν το υποβρύχιο βυθίστηκε μυστηριωδώς ενώ πόντιζε μια νάρκη, με το σύνολο του πληρώματος των 92 ανδρών να το ακολουθούν στον υγρό του τάφο ανοιχτά των ακτών της Visakhapatnam.
Η βύθιση του PNS Ghazi αποτέλεσε ισχυρό πλήγμα για την ικανότητα του πακιστανικού ναυτικού να διεξάγει επιχειρήσεις στο ανατολικό θέατρο επιχειρήσεων. Αλλεπάλληλες προσπάθειες του αρχηγείου του πακιστανικού ανυτικού να επικοινωνήσει με το υποβρύχιο δεν έφεραν κάποιο αποτέλεσμα και έτσι το υποβρύχιο κυρήχθηκε επίσημα αγνοούμενο. Οι 5η και 6η Δεκεμβρίου είδαν την διεξαγωγή αεροναυτικών επιχειρήσεων εναντίον στόχων στα λιμάνια της Chittagong, της Khulna και της Mangla, καθώς και εναντίον πλοίων στον ποταμό Pussur. Οι πετρελαϊκές εγκαταστάσεις κατεστράφησαν στην Chittagong και το ελληνικό εμπορικό Thetic Charlie βυθίστηλε στο έξω βραχίονα. Τις ακόλουθες ημέρες έγινε δυνατή η εξουδετέρωση των πακιστανικών αεροδρομίων και έτσι οι ινδικές δυνάμεις συνέχισαν τις χερσαίες επιχειρήσεις έως της 9 Δεκεμβρίου. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να καθυστερήσει την ινδική προέλαση το πακιστανικό ναυτικό πόντισε νάρκες στις αμφίβιες προσβάσεις προς την Chittagong. Η κίνηση αυτή αποδείχθηκε επιτυχής καθώς απέτρεψε την άμεση πρόσβαση στον λιμένα της Chittagong για μακρύ διάστημα, ακόμα και μετά την παράδοση των πακιστανικών δυνάμεων. Το ινδικό ναυτικό αποφάσισε να εκτρέψει τις αμφίβιες επιχειρήσεις στο Coxs Bazar προκειμένου να αποκόψει την πακιστανική οδό υποχώρησης. Στις 12 Δεκεμβρίου, το αρματαγωγό INS Vishwa Vijaya ξεκίνησε μεταφέροντας ένα αμφίβιο τάγμα από την Καλκούτα. Την νύχτα της 15-16 Δεκεμβρίου η αμφίβια επιχείρηση έλαβε χώρα αμέσως μετά την παύση των ινδικών αεροπορικών επιχειρήσεων βομβαρδισμού της ακτής απόβασης. Μετά από ημέρες μαχών, το τίμημα ήταν ήδη βαρύ για την πακιστανική πλευρά και έτσι οι ινδικές δυνάμεις συνάντησαν μικρή έως μηδαμινή αντίσταση.. Καθόλη την διάρκεια της μάχης η ινδική πλευρά θρήνησε την απώλεια μόλις 2 νεκρών σε αντίθεση με την πακιστανική που μέτρησε εκατοντάδες νεκρούς. Με την αυγή της 17ης Δεκεμβρίου το ινδικό ναυτικό απολάμβανε πλέον πλήρους κυριαρχίας στον Κόλπο της Βεγγάλης.
Οι επιτυχείς αεροπορικές επιχειρήσεις και η επιχείρηση Jackpot η οποία διεξήχθη υπό αυτονομιστικές μονάδες με την υποστήριξη του ινδικού στρατού, υπονόμευσε την επιχειρησιακή ικανότητα του Πακιστανικού ναυτικού. Πολλοί αξιωματικοί, αυτομόλησαν προς την ινδική πλευρά και πολέμησαν εναντίον των πακιστανών. Έως την στιγμή της κατάπαυσης των εχθροπραξιών το πακιστανικό ναυτικό απώλεσε σχεδόν όλες του τις κανονιοφόρους, το αντιτορπιλικό PNS Shlhet και το υποβρύχιο PNS Ghazi.
Την 16:13 της 16ης Δεκεμβρίου, ο υποναύαρχος Μοχάμεντ Σαρίφ παρέδωσε τις δυνάμεις του στον αντιναύαρχο RN Krishna της Ανατολικής Ναυτικής Διοίκησης.
Η βύθιση της INS Khukri
Καθώς εκδηλώνονταν η ινδική επιθετικότητα στο Ανατολικό Πακιστάν, το πακιστανικό ναυτικό αποφάσισε την ανάπτυξη ολόκληρου του υποβρύχιου στόλου της χώρας και στα δύο μέτωπα επιχειρήσεων. Με την κωδική ονομασία Επιχείρηση Falcon, το πακιστανικό ναυτικό άρχισε τις αναγνωριστικές επιχειρήσεις υποβρυχίων με την αποστολή του PNS Hangor, ένα υποβρύχιο της κλάσης Daphne, στα ύδατα του Δυτικού Πακιστάν και του PNS Ghazi, ενός υποβρυχίου της κλάσης Tench, κοντά στα ύδατα του Ανατολικού Πακιστάν.
Τα μεσάνυχτα της 21 Νοεμβρίου του 1971, το PNS Hangor, υπό την διοίκηση του πλωτάρχη Αχμέντ Τασνίμ, άρχισε τις αναγνωριστικές επιχειρήσεις που του είχαν ανατεθεί. Στις 2 και 3 Δεκεμβρίου, το Hangor εντόπισε έναν μεγάλο σχηματισμό πλοίων της Δυτικής Διοίκησης του ινδικού ναυτικού, ο οποίος περιλάμβανε το καταδρομικό INS Mysore. Το υποβρύχιο ενημέρωσε το αρχηγείο του πακιστανικού ναυτικού για την ύπαρξη της ινδικής αρμάδας με το τελευταίο να θορυβείται καθώς την θεώρησε ως πιθανό προοίμιο επίθεσης στο Καράτσι. Η ινδική υπηρεσία ναυτικών πληροφοριών υπέκλεψε τα σήματα του υποβρυχίου και απέσπασε δύο ανθυποβρυχιακές φρεγάτες, την INS Khukri και την INS Kirpan της 14ης Μοίρας της Δυτικής Ναυτικής Διοίκησης.
Στις 9 Δεκεμβρίου του 1971, στις 19:57, το Hangor εξαπέλυσε δύο κατευθυνόμενες τορπίλες εναντίον της φρεγάτας Khukri. Οι τορπίλες έπληξαν το πλοίο, το οποίο βυθίστηκε αύτανδρο σε λιγότερο από δύο λεπτά συμπαρασύροντας 192 άνδρες μαζί του. Το Hangor επιτέθηκε επίσης εναντίον της φρεγάτας Kirpan σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις, αλλά οι τορπίλες που εξαπέλυσε και τις δύο φορές αστόχησαν. Η Kirpan απέφυγε τις τορπίλες και απεμπλάκη επιτυχώς.
Το Καράτσι φλέγεται
Στις 4 Δεκεμβρίου, το Ινδικό ναυτικό εξαπέλυσε την Επιχείρηση Trident εναντίον του λιμένα του Καράτσι. Εκείνη την περίοδο το Καράτσι ήταν η βάση του αρχηγείου του πακιστανικού ναυτικού καθώς και η ραχοκοκκαλιά της πακιστανικής οικονομίας όντας το επίκεντρο του θαλασσίου εμπορίου. Πιθανός ναυτικός αποκλεισμός από το ισχυρότερο ινδικό ναυτικό θα ήταν καταστροφικός για την οικονομία του Πακιστάν και την πολεμική προσπάθεια της χώρας. Γι’αυτό τον λόγο το Καράτσι απολάμβανε ισχυρότατης άμυνας εναντίον αεροπορικής ή ναυτικής επίθεσης. Η ινδική ναυτική μοίρα αποτελούνταν από τρεις πυραυλακάτους κλάσης Vidyut, τις INS Nipat, INS Nirghat και την INS Veer, εξοπλισμένη η κάθεμια του με 4 Κ/Β SS-N-2B Styx με ακτίνα 74 Km, δύο ανθυποβρυχιακές κορβέτες κλάσης Arnala, τις INS Kiltan και INS Katchall και ένα πετρελαιοφόρο στόλου το INS Poshak. Ο ινδικός στόλος παρέμεινε σε απόσταση 250 μιλίων από το Καράτσι κατά την διάρκεια της ημέρας, έξω από την ακτίνα δράσης της πακιστανικής αεροπορίας. Η έλλειψη ικανότητας νυχτερινού βομβαρδισμού και παρατήρησης εκ μέρους των αεροσκαφών της πακιστανικής αεροπορίας, σήμαινε πως το πακιστανικό ναυτικό έπρεπε να εκτελέσει αποστολές αναγνώρισης και επιτήρησης, δεσμεύοντας με αυτόν τον τρόπο το μεγαλύτερο μέρος του υποβρύχιου στόλου της χώρας. Αν και τα πακιστανικά υποβρύχια τροφοδότησαν καθ’όλη τη διάρκεια της ημέρας με μεγάλο όγκο πληροφοριών το πακιστανικό αρχηγείο, το τελευταίο απέτυχε να διαγνώσει έγκαιρα τις επερχόμενες ινδικές ναυτικές επιθέσεις.
Από ινδικής πλευράς η διεύθυνση της επιχείρησης υπήρξε άψογη. Γνωρίζοντας πως η πακιστανική αεροπορία δεν μπορούσε να δράσει την νύχτα, είχε αποφασιστεί η επίθεση να εξαπολυθεί μεταξύ του σούρουπου και της αυγής. Στις 22:30 ώρα Πακιστάν, η ομάδα μάχης του ινδικού ναυτικού μετακινήθηκε 180 ναυτικά μίλια νοτίως του Καράτσι. Σύντομα έγινε στα ραντάρ η αποκάλυψη των εχθρικών στόχων:στίγματα προσδιορισμένα ως πολεμικά σκάφη εντοπίσθηκαν 70 ναυτικά μίλια βορειοδυτικά του Καράτσι.
Την επίθεση άνοιξε τη πυραυλάκατος INS Nirghat η οποία εκτόξευσε έναν πύραυλο Styx στο αντιτορπιλικό PNS Khaibar κλάσης Battle. Το αντιτορπιλικό θεώρησε αρχικά ότι δέχονταν επίθεση από ινδικά αεροσκάφη και ενεργοποίησε τα αντιαεροπορικά του συστήματα. Ο πύραυλος έπληξε το πλοίο στην δεξιά του πλευρά στο ηλεκτροστάσιο και αμέσως εξερράγη το πρώτο λεβητοστάσιο. Την καταστροφή ολοκλήρωσε ένας δεύτερος Styx που εκτοξεύθηκε από την πυραυλάκατο Nirghat, ο οποίος έπληξε το δεύτερο λεβητοστάσιο, αποτελειώνοντας το σκάφος το οποίο βυθίστηκε μαζί με 222 ναύτες του.
Με το που εξακρίβωσε δύο στόχους βορειοδυτικά του Καράτσι, στις 23.00, η πυραυλάκατος INS Nipat εκτόξευσε δύο βλήματα Styx, από ένα στο εμπορικό σκάφος MV Venus Challenger και στην συνοδεία του, ένα αντιτορπιλικό κλάσης “C”, το PNS Shah Jahan. Το εμπορικό πλοίο, που μετέφερε πυρομαχικά για τις πακιστανικές δυνάμεις, εξερράγη αμέσως μετά την προσβολή του από τον εχθρικό πύραυλο και τελικά βυθίστηκε 23 ναυτικά μίλια νοτίως του Καράτσι.
Ο άλλος πύραυλος έπληξε το αντιτορπιλικό και του προκάλεσε σοβαρές ζημιές, θέτοντας το ουσιαστικά εκτός μάχης. Στις 23.20 η πυραυλάκατος INS Veer έπληξε με ένα Styx το ναρκαλιευτικό PNS Muhafiz κλάσης Adjutant βυθίζοντας το ακαριαία, προτού αυτό προλάβει να στείλει σήμα στο αρχηγείο του πακιστανικού ναυτικού και φονεύοντας τους 33 ναύτες που επέβαιναν σ’αυτό.
Στο μεταξύ η πυραυλάκατος INS Nipat συνέχισε τη πορεία της προς το Καράτσι στοχοποιώντας τις μεταλλικές δεξαμενές καυσίμων του λιμανιού. Από απόσταση 26 Km εκτόξευσε δύο πυραύλους, εκ των οποίων ο ένας έπαθε αφλογιστία, ενώ ο άλλος χτύπησε τις δεξαμενές οι οποίες καταστράφηκαν εντελώς προκαλώντας σημαντική έλλειψη καυσίμων στο πακιστανικό ναυτικό.
Το αρχηγείο του Πακιστανικού ναυτικού απέστειλε ομάδες διάσωσης ώστε να περισυνελλέξει του επιζώντες του Khaibar. Καθώς το Muhafiz βυθίστηκε προτού προλάβει να εκπέμψει σήμα κινδύνου, οι Πακιστανοί έμαθαν για την τύχη του πλοίου από επιζώντες οι οποίοι περισυνελλέχθηκαν από ένα περιπολικό σκάφος.
Έτσι έληξε η Επιχείρηση Trident.
Η πακιστανική πλευρά επιχείρησε να ανταποδώσει τα πλήγματα που δέχθηκε βομβαρδίζοντας με την αεροπορία της τον ναύσταθμο της Okha πετυχαίνοντας απευθείας πλήγματα σε εγκαταστάσεις ανεφοδιασμού καυσίμων , αποθήκες πυρομαχικών και προβλήτες πυραυλακάτων. Οι Ιδνοί περίμεναν τέτοια κίνηση και είχαν φροντίσει να μετακινήσουν τις πυραυλακάτους τους σε άλλες τοποθεσίες ώστε να αποφύγουν τυχόν απώλειες. Όμως η καταστροφή των δεξαμενών καυσίμων σήμαινε πως οι όποιες επιθετικές επιχειρήσεις έπρεπε να ανασταλούν επ’αόριστον. Κατά την επιστροφή τους στην βάση, τα πακιστανικά αεροσκάφη συνάντησαν ένα ινδικό αεροσκάφος ναυτικής συνεργασίας Alize 203 και το κατέρριψαν.
Στις 6 Δεκεμβρίου έλαβε χώρα ένα συμβάν αδερφοκτόνων πυρών ανάμεσα σε πακιστανικό ναυτικό και αεροπορία, καθώς ο ψευδής συναγερμός που σήμανε ένα πακιστανικό αεροσκάφος Fokker προκάλεσε τον πολυβολισμό της φρεγατας PNS Zulfikar από αεροσκάφος της Πακιστανικής αεροπορίας. Εκτός των απωλειών σε προσωπικό, το σκάφος υπέστη ζημιές που το εξανάγκασαν να καταφύγει στο λιμάνι για επισκευές.
Στις 8 και 9 Δεκεμβρίου του 1971 το ινδικό ναυτικό εξαπέλυσε την δεύτερη μεγάλη ναυτική επιχείρηση εναντίον του Καράτσι με την κωδική ονομασία Επιχείρηση Python. Την νύχτα της 8ης προς 9ης Δεκεμβρίου, στις 22.00 η ώρα, μια μιρκή δύναμη κρούσης αποτελούμενη από την πυραυλάκατο INS Vinash εξοπλισμένη με 4 Κ/Β Styx και 2 φρεγάτες πολλαπλού ρόλου, τις INS Talwar και INS Trishul, προσέγγισαν την χερσόνησο της Manora, νοτίως του λιμένα του Καράτσι. Κατά την διάρκεια του πλου, η ομάδα συνάντησε και βύθισε ένα πακιστανικό περιπολικό σκάφος το οποίο είχε εντοπίσει την παρουσία της.
Περίπου στις 23:00, η ομάδα εντόπισε αριθμό σκαφών σε απόσταση 22 χιλιομέτρων. Η INS Vinash εκτόξευσε αμέσως τους 4 πυραύλους της, ένας εκ των οποίων έπληξε τις δεξαμενές καυσίμων του διυλιστηρίου της Kemari προκαλώντας σοβαρές εκρήξεις. Ο δεύτερος έπληξε και βύθισε το υπό σημαία Παναμά δεξαμενόπλοιο SS Gulf Star, ενώ ο τρίτος και ο τέταρτος το πετρελαιοφόρο στόλου PNS Dacca και το βρετανικό εμπορικό SS Harmattan αντίστοιχα. To πετρελαιοφόρο υπέστη ζημιές πέραν οικονομικής επισκευής ενώ το βρετανικό εμπορικό βυθίστηκε. Καθώς η INS Vinash είχε εξαντλήσει τα βλήματα της, ο ινδικός στολίσκος αποσύρθηκε προς το πλησιέστερο ινδικό λιμάνι.
Οι ινδικές ναυτικές επιθέσεις στο Καράτσι σε συνδυασμό με τις επιδρομές της ινδικής αεροπορίας είχαν σοβαρές επιπτώσεις για την πολεμική προσπάθεια του Πακιστάν. Πάνω από το 50% των συνολικών αποθεμάτων καυσίμων στην ζώνη του Καράτσι καταστράφησαν. Η ζημιά υπολογίζεται σε περίπου 3 δις δολλάρια σε τιμές της εποχής. Επλήγη επίσης η ικανότητα της πακιστανικής αεροπορίας να επιχειρεί λόγω καταστροφής των αποθεμάτων καυσίμων αλλά και αποθηκών και εργοστασίων πυρομαχικών.
Επιμύθιο
Με τις επιτυχείς επιχειρήσεις του, το ινδικό ναυτικό εξασφάλισε τον πλήρη έλεγχο επί των γραμμών ανεφοδιασμού του Πακιστάν από και προς τον Περσικό Κόλπο. Οι κύριες μονάδες επιφανείας του πακιστανικού ναυτικού είτε καταστράφησαν είτε εξαναγκάσθηκαν να παραμείνουν στους λιμένες τους. Ένας μερικός ναυτικός αποκλεισμός που επεβλήθη από το ινδικό ναυτικό στην ουσία απέκοψε το Καράτσι από τον έξω κόσμο-κανένα εμπορικό σκάφος δεν μπορούσε να προσεγγίσει και να αφήσει το φορτίου του εκεί.
Το πακιστανικό ναυτικό μέτρησε πολλές απώλειες σε εκείνον τον πόλεμο. Επτά κανονιοφόροι του,1 ναρκαλλιευτικό, 1 υποβρύχιο, 2 αντιτορπιλλικά,3 περιπολικά σκάφη της Ακτοφυλακής,18 σκάφη μεταφορών, ανεφοδιασμού και επικοινωνιών βυθίστηκαν ή κρίθηκαν κατεστραμμένα πέραν οικονομικής επισκευής. Σοβαρές ήταν οι ζημιές και στις υποδομές καθώς και στην πόλη του Καράτσι. Τρία εμπορικά πλοία και δέκα μικρότερα σκάφη καταλήφθησαν. Περίπου 1900 άνδρες σκοτώθηκαν ενώ 1413 άλλοι συνελήφθησαν από τις Ινδικές δυνάμεις στην Dhaka.
Με την δράση του το ινδικό ναυτικό εξασφάλισε την πλήρη ναυτική κυριαρχία και στα δύο μέτωπα επιχειρήσεων. Οι απώλειες του ήταν λιγοστές, λιγότερες ίσως και από την πλέον αισιόδοξη προπολεμική εκτίμηση. Σε στρατηγικό επίπεδο η Ινδία πέτυχε σε εκείνον τον πόλεμο να εξουδετερώσει ένα «αγκάθι στο πλευρό της» που άκουγε στο όνομα του Ανατολικού Πακιστάν και να απαλλαγεί από έναν κίνδυνο στα νώτα της με την τελική της επικράτηση και την δημιουργία του κράτους του Μπαγκλαντές. Το ινδικό ναυτικό έπραξε στο ακέραιο την αποστολή του, συμβάλλωντας τα μέγιστα στην τελική ινδική επικράτηση κάτι το οποίο του αναγνωρίσθηκε μεταπολεμικά.