Παραμένει ακόμα μυστήριο ο λόγος που ο Πριγκόζιν προέβη σε μία αυτοκτονική ενέργεια εναντίον της Ρωσίας και προσωπικά κατά του Πούτιν. Μπορεί να ήταν αποτέλεσμα μία αρρωστημένης αλαζονείας, που συνήθως αποκτούν συμπλεγματικοί άνθρωποι με αίσθημα κατωτερότητας, όταν αποκτήσουν λίγη εξουσία και φήμη. Μπορεί να ήταν μία συνωμοσία των Δυτικών υπηρεσιών πληροφοριών για ένα απελπισμένο σχέδιο ανατροπής του Πούτιν, εν όψει της πλήρους κατάρρευσης της Ουκρανίας και της ΝΑΤΟϊκής στρατηγικής στην Ουκρανία. Πιθανώς, να ήταν ένας συνδυασμός αυτών.
Οι Δυτικοί, δηλαδή, προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν το αίσθημα “αδικίας” του Πριγκόζιν και τον διαχειριστούν ώστε να συμμετάσχει σε μία χωρίς κανένα υπόβαθρο επιτυχίας κίνηση. Ίσως αυτός να ήταν και ο σκοπός: όχι να πετύχει η ανατροπή Πούτιν (ήξεραν ότι αυτό ήταν αδύνατο να επιτευχθεί με αυτόν τον τρόπο) αλλά να δημιουργθεί η εντύπωση ότι ο Πούτιν καταρρέει και η Ρωσία διαλύεται.
Το έργο αυτό ανέλαβαν τα δυτικά και άλλα ελεγχόμενα ΜΜΕ, τα οποία άρχισαν να μιλούν για “εμφύλιο”, για “μάχες”, για “πραξικόπημα των ενόπλων δυνάμεων” και άλλα τραγελαφικά (όπως καταρρίψεις αεροσκαφών και ελικοπτέρων) που όπως απεδείχθη δεν είχαν κανένα ίχνος αληθείας.
Δύο ώρες από το διάγγελμα του Πούτιν, οι δυνάμεις της Wagner κατέθεσαν τα όπλα, και στο Ροστόφ αγκαλιάζονταν με τους κατοίκους. Οι λίγοι μισθοφόροι που ακολουθούσαν τον Πριγκόζιν (περίπου 1.000) στο “κομβόι διαμαρτυρίας” ανέκοψαν την πορεία τους, και η όλη υπόθεση έληξε “χωρίς να ανοίξει μύτη”. Αυτή η ταχύτατη και τελειωτική κατάρρευση της ανοησίας του Πριγκόζιν απέδειξε την ισχύ και το γόητρο του Πούτιν ανάμεσα στις Ένοπλες Δυνάμεις και τον Ρωσικό λαό.
Ο Πούτιν απεδείχθη για μία ακόμη φορά μεγάλος και σοφός ηγέτης. Κατάφερε και μόνον με την παρουσία του να αποσοβήσει μία άνευ σκοπού αιματοχυσία, και να μην προκαλέσει μίση και πάθη με εκδίκηση. Οι μισθοφόροι έχουν επιστρέψει στα στρατόπεδά τους, και οι περισσότεροι θα προσληφθούν ως επαγγελματίες από τον Ρωσικό στρατό. Παράλληλα, μπορεί να αποκαλύφθηκαν οι επίδοξοι προδότες και καιροσκόποι. Ο δε Πριγκόζιν μεταναστεύει στην Λευκορωσία. Ρόλος του στο μέλλον θα χύσει περισσότερο φως στο παρασκήνιο της εξέγερσης των μισθοφόρων.
Για μία ακόμα φορά η Δύση επιμένει στον Πληροφορικό Πόλεμο (Information Warfare) και τις Ψυχολογικές Επιχειρήσεις για να κατασκευάσει μία τεχνητή “αντίληψη της πραγματικότητας” με στόχο κυρίως το κοινό της Δύσης (και δευτερευόντως της Ρωσίας) ώστε να δικαιολογηθεί η ανοχή και η υποστήριξη που δείχνουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις στην επιθετική και επεκτατική στρατηγική του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας. Αυτή η ψεύτικη πραγματικότητα είναι απαραίτητη, διότι καθώς διογκώνεται διαρκώς το κύμα αντίδρασης των λαών της Ευρώπης σε μία πολιτική που οδηγεί την ανθρωπότητα στην καταστροφή, η εξαπάτηση και η βίαιη καταστολή πρέπει να δικαιολογηθούν. Όμως, το πεδίο της μάχης δεν λέει ψέματα… Και αυτό το βιώνουν καθημερινά τόσο οι Ουκρανοί όσο και οι “μισθοφόροι” της Δύσης.
Συμπερασματικά, όποια και αν είναι η αλήθεια για την εξέγερση του Πριγκόζιν, το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Πούτιν αποδεικνύεται ψύχραιμος και αποτελεσματικός ηγέτης πολέμου, ο οποίος μπορεί και επιβάλλεται και μόνον με την προσωπικότητά του και την ισχυρή επιρροή σε λαό και στρατό.
