Οι πρόσφατες καταστροφικές πυρκαγιές που έπληξαν το ελλαδικό χώρο, επανάφεραν την συζήτηση για την ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού να διαχειριστεί αυτό το επικίνδυνο φαινόμενο. Δεν θα σταθούμε σε συζητήσεις που έχουν να κάνουν για τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις σε επίπεδο δομών, μεθοδολογίας, εκπαίδευσης και εξοπλισμού. Θα αρκεστούμε απλώς να πούμε πως η αντιμετώπιση των πυρκαγιών απαιτεί ανορθόδοξες και ρηξικέλευθες λύσεις.
Μια εξ’ αυτών μπορεί να είναι ο βομβαρδισμός της πυρκαγιάς. Και δεν εννοούμε με νερό, επιβραδυντικό υγρό ή κάποιο είδους πυρίμαχου υλικού αλλά με εκρηκτικές βόμβες και βλήματα. Επειδή αυτό θα ακουστεί σίγουρα παράδοξο στα αυτιά πολλών, οφείλουμε να εξηγήσουμε τους λόγους που το προτείνουμε.
Όπως είναι γνωστό, απαιτούμενο στοιχείο για να εξαπλωθεί μια φωτιά είναι η ύπαρξη οξυγόνου. Χωρίς οξυγόνο, η πυρκαγιά χάνει το «καύσιμο» της και αδυνατεί, όχι απλά να επεκταθεί, αλλά ακόμα και να επιβιώσει. Ένας από τους πρώτιστους στόχους λοιπόν κάθε προσπάθειας κατάσβεσης της πυρκαγιάς οφείλει να είναι η στέρηση από την πυρκαγιά του οξυγόνου που της επιτρέπει να θεριέψει και να κατακάψει ολόκληρες δασικές εκτάσεις. Ο βομβαρδισμός την πυρκαγιάς με κοινές εκρηκτικές βόμβες, βλήματα και ρουκέτες πυροβολικού επιτυγχάνει αυτό τον στόχο, διότι το ωστικό κύμα που δημιουργείται κατά την έκρηξη στην περιοχή της πυρκαγιάς απορροφά το οξυγόνο της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, κάτι που αφαιρεί από την πυρκαγιά τον τρόπο για να αναπτυχθεί.
Μάλιστα τα αποτελέσματα προβλέπονται πιο θεαματικά αν αντί κοινών εκρηκτικών βομβών χρησιμοποιηθούν βόμβες με λεπτότερο περίβλημα που διαλύεται κατά την έκρηξη ή ακόμα και θερμοβαρικά όπλα(!) που λόγω της μεγαλύτερης υπερπίεσης που προκαλείται κατά την ενεργοποίηση τους, παράγονται ισχυρότερα κύματα έκρηξης και άρα απορρόφησης οξυγόνου.
Δεν είναι τυχαίο ότι στην Σουηδία χρησιμοποιήθηκαν προσφάτως βόμβες με καθοδήγηση laser(!) GBU-49 για την κατάσβεση πυρκαγιών ενώ στης ΗΠΑ έχει προταθεί ακόμα και η χρήση βομβαρδιστικών B-1B Lancer τα οποία μεταφέρουν έως 84 βόμβες των 500 lb για μαζικό βομβαρδισμό των δασικών πυρκαγιών, κάτι που αναμένεται να έχει καταλυτικά αποτελέσματα στις ενέργειες πυρόσβεσης.
Στην Κίνα από την άλλη, η Πυροσβεστική Υπηρεσία χρησιμοποιεί Πολλαπλούς Εκτοξευτές Πυραύλων (ΠΕΠ) ήτοι ρουκετοβόλα(!) για κατάσβεση πυρκαγιών όχι μόνο σε δασικό αλλά ακόμα και σε αστικό περιβάλλον (π.χ σε ψηλά κτήρια, ουρανοξύστες κτλ) τα οποία εκτοξεύουν ρουκέτες με εκρηκτική ή πυροσβεστική γόμωση. Τα παρατηρούμενα αποτελέσματα είναι πραγματικά θεαματικά.
Στην ελληνική πραγματικότητα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ΠΕΠ RM-70 (ένας αριθμός εκ των οποίων θα μπορούσε να παραχωρηθεί στο Πυροσβεστικό Σώμα αντί να οδηγούνται για “σκραπ”), αυτοκινούμενα και ρυμουλκούμενα πυροβόλα με εκρηκτικές οβίδες και μαχητικά/επιθετικά αεροσκάφη. Τα τελευταία θα εκτελούν ένοπλες περιπολίες φορτωμένα με εκρηκτικές βόμβες και θα επεμβαίνουν άμεσα στα σημεία έναρξης της πυρκαγιάς, κατασβήνοντας την εν τη γενέσει της. Η εγγενής ταχύτητα τους εγγυάται πολύ ταχύτερη επέμβαση και από το ταχύτερο πυροσβεστικό αεροσκάφος-εννοείται πως τα τελευταία χρειάζονται, δεν προτείνουμε σε καμιά περίπτωση την κατάργηση τους.
Μια ενδιαφέρουσα ιδέα θα ήταν να επαναφέρει η Π.Α σε υπηρεσία μικρό αριθμό (12;) επιθετικών αεροσκαφών A-7 Corsair II, τα οποία μπορούν να φέρουν μεγάλο αριθμό βομβών της σειράς Mk-, που μπορούν να κατασκευαστούν σε μεγάλους αριθμούς από τα ΕΑΣ, και τα οποία να δρουν σε αγαστή συνεργασία με τις επίγειες πυροσβεστικές δυνάμεις, υπό το ίδιο σχήμα επιχειρησιακής εκμετάλλευσης των CL-215/415 Canadair. Κάτι τέτοιο θα εξακόντιζε τις δυνατότητες κατάσβεσης πυρκαγιών σε δασικό περιβάλλον, αποτρέποντας την καταστροφή του δασικού μας πλούτου, αποστολή που εκτός των άλλων έχει και στρατιωτικές προεκτάσεις και οφέλη.
Υποσχόμαστε πως θα παρακολουθούμε τις σχετικές εξελίξεις και σε περίπτωση που χρειαστεί θα επανέλθουμε.
