Παρά τις σημαντικές εξελίξεις στην οργανωτική δομή και την εκπαίδευση των Ειδικών Δυνάμεων και των Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων, καθώς και στην απόκτηση από τις ΔΕΕ νέων υλικών επικοινωνίας και στοχοποίησης, ο βασικός τομέας του φορητού οπλισμού παραμένει σε διαρκή παρακμή, παρά τα τεράστια ποσά που δαπανώνται γιά την Άμυνα, και παρά το γεγονός ότι το ΓΕΕΘΑ έχει καταδείξει τις Ειδικές Δυνάμεις ως την “αιχμή του δόρατος” σε κάθε πιθανή πολεμική σύγκρουση.
Για τις Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων και τις “συμβατικές” Ειδικές Δυνάμεις των ενόπλων δυνάμεων, ο φορητός οπλισμός αποτελεί κύριο και κρίσιμο “οπλικό σύστημα”. Ωστόσο στα πλαίσια των τελευταίων εξοπλισμών, ο φορητός οπλισμός Ειδικών Δυνάμεων κατέχει ένα απειροελάχιστο, ουσιαστικά δυσδιάκριτο κομμάτι.
Μπορεί οι ΔΕΕ να αποκτούν υπερσύγχρονο επικοινωνιακό εξοπλισμό, συστήματα στοχοποίησης και επιτήρησης, Μη Επανδρωμένα Αεροχήματα και Drone, αλλά στον βασικό τομέα του φορητού οπλισμού βρίσκονται πίσω δύο δεκαετίες. Η απόφαση για “εκσυγχρονισμό” των αραβίδων Μ4 και των τυφεκίων Μ16Α2 αποτελεί ένα φθηνό υποκατάστατο της ανανέωσης που απαιτείται στον φορητό οπλισμό των ΔΕΕ/ Ειδικών Δυνάμεων, το οποίο μάλιστα πραγματοποιείται αποσπασματικά και όχι συλλογικά και μαζικά.
Για παράδειγμα, ο εκσυγχρονισμός μέρους του οπλισμού της 32ας Ταξιαρχίας Πεζοναυτών (32 ΤΑΞΠΝ) προβλέπει την αγορά άνω κορμών Μ4/ Μ16Α2 με ενσωματωμένη ράγα Picatinny, ώστε τα όπλα να δέχονται οπτικά σκοπευτικά στην σωστή θέση και όχι επάνω στην χειρολαβή/ σκοπευτικό ή επάνω στον χειροφυλακτήρα με την προσθήκη βάσεων. Μία σωστή κίνηση, εκ πρώτης όψεως. Αντί να αγοράσουμε ολόκληρα όπλα, μειώνουμε το κόστος αγοράζοντας μόνον τους άνω κορμούς, όπως κάνουν και πολλοί ΝΑΤΟϊκοί στρατοί. Αυτή η επιλογή θα μπορούσε να σημαίνει ότι αποκτούμε στην ουσία νέα όπλα, καθώς ο άνω κορμός συνήθως έρχεται με καινούργια κάννη. Αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι.
Η προμήθεια αυτή που αφορά την 32 ΤΑΞΠΝ – και πιθανώς παρόμοιες θα γίνουν και από τις υπόλοιπες μονάδες ΔΕΕ και Ειδικών Δυνάμεων – προβλέπει την αγορά από την εταιρεία LMT (Lewis Machine & Tool) άνω κορμού μόνον με ράγα Picatinny αλλά όχι ενσωματωμένη κάννη. Οι οπλουργοί του Στρατού θα ξεβιδώσουν τις παλιές κάννες από τους παλιούς κορμούς και θα τις βιδώσουν στους νέους κορμούς. Δηλαδή τα όπλα θα έχουν τις ίδιες φθαρμένες κάννες ηλικίας αρκετών ετών, με την μειωμένη ακρίβεια που ακολουθεί αναπόφευκτα την φθορά. Και φυσικά ας ελπίσουμε ότι η δουλειά της προσθαφαίρεσης των καννών θα γίνει χωρίς προβλήματα, γιατί θα είναι μία εργασία που πρώτη φορά γίνεται στην Ελλάδα σε ένα όπλο για το οποίο δεν υπάρχει μηχανολογική υποδομή (όπως συμβαίνει με το G3).
Γιατί αυτή η φθηνή επιλογή; Την στιγμή που το ΓΕΕΘΑ προωθεί ως πρώτη προτεραιότητα το πρόγραμμα των προβληματικών και απαρχαιωμένων δογματικά και τεχνικά αμφίβιων θωρακισμένων AAV-7, κόστους 200+ εκατομμυρίων δολαρίων, και ταυτόχρονα φτιάχνει Ίλη Ιππικού για επιδείξεις και συνοριοφυλακή (!) κόστους εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, υπάρχει απίστευτη τσιγκουνιά για το βασικό όργανο μάχης των Ειδικών Δυνάμεων: το τυφέκιο!
Δυστυχώς ο κατάλογος ελλείψεων στον φορητό οπλισμό των ΔΕΕ/ Ειδικών Δυνάμεων που ακολουθεί είναι μακρύς. Σε αυτόν περιλαμβάνουμε καταχρηστικά και δύο “βαρέα” όπλα, τα οποία όμως συνοδεύουν και υποστηρίζουν άμεσα τα τμήματα ΔΕΕ/ Ειδικών Δυνάμεων.
Τυφέκιο
Τα πρώτα Μ16Α2 και Μ4 έχουν αποκτηθεί στα τέλη της δεκαετίας του 1990 – μετά τα Ίμια και στα πλαίσια εκσυγχρονισμού των Ειδικών Δυνάμεων –, χωρίς να έχει υπάρξει σχετικός διαγωνισμός, ενώ ακολούθησαν πρόσθετες αγορές τα επόμενα έτη. Το FNC θα ήταν πολύ πιό κατάλληλο, αλλά κάποιοι αποφάσισαν ότι έπρεπε να αντιγράψουμε ασυζητητί τους Αμερικανούς… Σήμερα τα όπλα αυτά έχουν φθαρμένες κάννες που μειώνουν τόσο την ακρίβεια της σκόπευσης όσο και τις επιδόσεις και την αποτελεσματικότητα των φυσιγγίων 5,56 (που είναι ήδη εκ φύσεως ένα ασθενικό και αναποτελεσματικό διαμέτρημα). Όταν όλες οι ΝΑΤΟϊκές SOF έχουν αντικαταστήσει τα Μ4/ Μ16Α2 με το ΗΚ416 και το FN SCAR, οι ελληνικές ΔΕΕ/ Ειδικές Δυνάμεις εξακολουθούν να χρησιμοποιούν αυτό το προβληματικό όπλο.
Η αξιολόγηση για το νέο τυφέκιο του ΕΣ κατέδειξε τα καλύτερα όπλα στην αγορά, και – παρά το γεγονός ότι το πρόγραμμα “εθνικού” τυφεκίου εγκαταλείφθηκε – θα μπορούσε να δώσει έτοιμα στοιχεία για την αγορά νέων όπλων για τις ΔΕΕ/ Ειδικές Δυνάμεις. Η απόκτηση μίας ποσότητας μερικών χιλιάδων τυφεκίων και αραβίδων (με επικρατέστερους υποψήφιους τα ΗΚ416/ 417 και FN SCAR Mk-16/ Mk-17) θα ήταν η καλύτερη άμεση λύση για τον εκσυγχρονισμό του φορητού οπλισμού των ΔΕΕ/ Ειδικών Δυνάμεων.
Στην περίπτωση της 32 ΤΑΞΠΝ, ο άνω κορμός Μ4 της LMT – σύμφωνα με τον κατάλογο της εταιρείας – κοστίζει 209 δολάρια (210 ευρώ). Στην ίδια εταιρεία, ο άνω κορμός με κάννη και το σύστημα αερίων κοστίζει 699 δολάρια (702 ευρώ) γιά όλα τα μήκη καννών (στρατιωτικών προδιαγραφών), ήτοι 10,5” (υποαραβίδα) 14,5” (αραβίδα) και 16” (τυφέκιο). Είναι φανερό ότι προτιμήθηκε – λόγω περιορισμένων οικονομικών πόρων της Μονάδας – η φθηνότερη λύση για μία ενσωματωμένη ράγα Picatinny. Όμως, με κόστος 702 ευρώ ανά όπλο η 32 ΤΑΞΠΝ θα αποκτούσε ουσιαστικά καινούργια Μ4 και Μ16Α2. Και φυσικά, αν οι Ειδικές Δυνάμεις αγόραζαν δύο με τρεις χιλιάδες άνω κορμούς, το κόστος θα ήταν σημαντικά χαμηλότερο.
Περαιτέρω εκσυγχρονισμός των Μ4/ Μ16Α2 των συμβατικών Ειδικών Δυνάμεων θα μπορούσε να περιλαμβάνει φλογοκρύπτη Vortex, πλήρους μήκους χειροφυλακτήρα με ράγα στην ώρα 12 και υποδοχές Key Mode ή M-LOK, βελτιωμένα κοντάκια και συλλογές συστήματος απορρόφησης ανάκρουσης (buffer) και επανατατικών ελατηρίων, κεφαλών κλείστρου κ.λπ. (για την αναβάθμιση της αξιοπιστίας του όπλου), τουλάχιστον για τις Ειδικές Ομάδες των Μονάδων.
Τυφέκιο ΕΣΕΑ
Η αγορά τυφέκιου Ελεύθερου Σκοπευτή Ειδικών Αποστολών (ΕΣΕΑ) θα ήταν η “κορωνίδα” του εξοπλιστικού των Ειδικών Δυνάμεων, αλλά κατέληξε σε μία μακροχρόνια διαδικασία που δεν φαίνεται να οδηγεί πουθενά. Έτσι ουσιαστικά να μιλάμε γιά ακύρωση της απόκτησης ενός πραγματικού τυφεκίου ελεύθερου σκοπευτή μεγάλης απόστασης.
Τυφέκιο MRAD πολλαπλού διαμετρήματος. Ο διαγωνισμός τυφεκίου ΕΣΕΑ στις Ειδικές Δυνάμεις έχει παγώσει ή σιωπηρά ακυρωθεί. Επρόκειτο για την κορωνίδα του εξοπλιστικού των Ειδικών Δυνάμεων που θα έδινε πρωτόγνωρες ικανότητες στους Έλληνες κομμάντος.
Αόριστες και ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες κάνουν λόγο γιά πρόκριση δύο τυφεκίων. Δεν είναι γνωστό αν πρόκειται για προκριματική επιλογή από τα φυλλάδια ή κατόπιν διεξαγωγής δοκιμών με όλα τα υποψήφια τυφέκια. Όπως και να έχει, η ουσία είναι ότι το πρόγραμμα απόκτησης 119 τυφεκίων ΕΣΕΑ με κάννες για διαμετρήματα .308 και .338, με πλήρη συλλογή παρελκομένων για το ζεύγος, έχει “κολλήσει” εδώ και πέντε και πλέον έτη, και δεν φαίνεται να προχωρά ή έστω προχωρά υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες.
Δεν θα αναπτύξουμε εκτενώς την αυτονόητη σημασία για την απόκτηση αυτών των τυφεκίων από τις Ειδικές Δυνάμεις, αλλά θα τονίσουμε ότι αποτελούν οπλικό σύστημα που πραγματικά αναβαθμίζει κατακόρυφα τις μαχητικές ικανότητες των ΔΕΕ/ Ειδικών Δυνάμεων και αποκαθιστά την ισορροπία έναντι των τουρκικών Ειδικών Δυνάμεων και του ΤΣ που έχουν δώσει τεράστια σημασία στο θέμα ελεύθερος σκοπευτής.
Τυφέκιο Σκοπευτή Ακριβείας
Το τυφέκιο ακροβολιστή Ειδικών Δυνάμεων ή αλλιώς Σκοπευτή Ακριβείας απουσιάζει από τις επιδιώξεις της ΔΕΠ. Το θέμα είναι κρίσιμο, καθώς ένα ειδικό, ημιαυτόματο και μεγάλης ακριβείας τυφέκιο ελεύθερου σκοπευτή 7,62×51 (.308) με διόπτρα μεγάλης μεγέθυνσης είναι απαραίτητο τόσο για να συμπληρώνει τον οπλισμό του ζεύγους ΕΣΕΑ όσο και για να επιτρέπει συμβατικές και ειδικές αποστολές ακροβολιστών των Ειδικών Δυνάμεων.
Η ανάγκη απόκτησης ημιαυτόματου τυφεκίου ακροβολιστή/ ελεύθερου σκοπευτή δεν φαίνεται να απασχολεί την ΔΕΠ. Ένα τέτοιο τυφέκιο με διαφορετικά σκοπευτικά – όπως το Μ110Α1 CSASS της φωτογραφίας – μπορεί να εφοδιάσει τον ακροβολιστή Ομάδας, τον παρατηρητή ΕΣΕΑ και τον Σκοπευτή Ακριβείας Ειδικών Δυνάμεων.
Σήμερα οι μονάδες Ειδικών Δυνάμεων εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται τυφέκια Μ16Α2 RO 908 με διόπτρα ACOG (4×32), ικανά για αποτελεσματικές βολές ακριβείας το πολύ μέχρι τα 400 μέτρα και μάλιστα με ένα ασθενικό φυσίγγιο που υπόκειται σε επιρροή από τον άνεμο και δεν μπορεί να διαπεράσει έστω και ελαφρά εμπόδια. Μερικές μονάδες έχουν καταφύγει στην αξιοποίηση τυφεκίων G3A3 7,62×51 με διόπτρες Steiner 4×24 για μεγαλύτερο δραστικό βεληνεκές και ανασχετική ισχύ. Είναι προφανές, ότι η απόκτηση ενός πραγματικού τυφεκίου ακροβολιστή Ειδικών Δυνάμεων είναι αναγκαία.
Ιδανικά υποψήφια όπλα θα ήταν το Η&Κ G28 (Μ110Α1 CSASS) και το FN SCAR-H TPR (MΚ 20 SSR). Αυτά τα τυφέκια με διόπτρες μεσαίας και μεγάλης μεγέθυνσης εναλλακτικά, μπορούν να χρησιμοποιούνται σε ρόλο ακροβολιστή Ομάδας ή σε ρόλο παρατηρητή ζεύγους ΕΣΕΑ ή σε ρόλο ελεύθερου σκοπευτή Ειδικών Δυνάμεων. Για παράδειγμα, το Μ110Α1 CSASS του Αμερικανικού στρατού χρησιμοποιεί την διόπτρα SIG Sauer ΤΑΝGO6 1-6×24 LPVO για αποστολές ακροβολιστή/ ελεύθερου σκοπευτή Ειδικών Δυνάμεων (βολές μέχρι 800+ μέτρα) και την διόπτρα Schmidt & Bender PM II Ultra Short 3-20×50 για αποστολές ελεύθερου σκοπευτή μεγάλων αποστάσεων. Από την άλλη μεριά, το FN SCAR-H TPR είναι ικανό για βολές μεγάλης ακρίβειας μέχρι και τα 1.000 μέτρα.
Μία φθηνότερη λύση θα ήταν η αγορά του απλού τυφεκίου FN SCAR-H Mk17 7,62×51 αντί του ακριβότερου SCAR-H TPR, καθώς η ακρίβεια που επιτρέπει (1 ΜΟΑ) είναι ανάλογη με αυτή ειδικών τυφεκίων ακροβολιστών. Έτσι με ένα απλό τυφέκιο και μία καλή διόπτρα οι Ειδικές Δυνάμεις θα αποκτούσαν μεγάλο αριθμό τυφεκίων Σκοπευτή Ακριβείας.
Πολυβόλο Ομάδας
Ακολουθεί το πολυβόλο Ομάδας. Τόσο το Πεζικό όσο και οι SOF του ΝΑΤΟ έχουν αντικαταστήσει το πολυβόλο Ομάδας Minimi/Μ249 5,56 χλστ. με το ελαφρύ πολυβόλο Minimi Mk3/Mk48 7,62 ή με ανάλογο όπλο. Η απόκτηση τέτοιων πολυβόλων δεν βρίσκεται στις επιδιώξεις της ΔΕΠ.
Όλες οι SOF του ΝΑΤΟ έχουν αντικαταστήσει ή συμπληρώσει το ελαφρύ πολυβόλο Minimi 5,56 με το Minimi 7,62 για να αυξήσουν την ισχύ πυρός της Ομάδας.
Τα ελαφρά πολυβόλα 7,62 υιοθέτησαν πρώτες οι USSOF αναγνωρίζοντας την ασθενική φύση του διαμετρήματος 5,56, και με αυτό τον τρόπο προσπάθησαν να αυξήσουν την ισχύ πυρός (σε βεληνεκές, διατρητική ισχύ και ανασχετική δύναμη) των Ομάδων τους. Παρόλα αυτά, ΕΣ εξακολουθεί να αγνοεί τα διδάγματα στο πεδίο της μάχης και συνεχίζει να παραγγέλνει πολυβόλα Minimi 5,56 για το Πεζικό. Οι ΔΕΕ/ Ειδικές Δυνάμεις δεν θα πρέπει να είναι υποχρεωμένες να ακολουθούν τις επιλογές του ΓΕΣ αλλά να έχουν την δυνατότητα χάραξης της δικής τους εξοπλιστικής γραμμής, και να αποκτήσουν τα ελαφρά πολυβόλα 7,62.
Τα νέα πολυβόλα θα πρέπει να συνοδεύονται με ειδικά οπτικά σκοπευτικά, όπως το ACOG 3,5×35, που προορίζεται γιά όπλα 7,62×51. Ιδανικά, το ACOG των πολυβόλων Ομάδας θα πρέπει να συνοδεύεται από μικρό σκοπευτικό red dot, όπως το Trijicon 1×42 Reflex, για χρήση σε συνθήκες μάχης CQB. Να σημειώσουμε ότι οι τουρκικές SOF και οι Τούρκοι Πεζοναύτες έχουν αντικαταστήσει τα Minimi 5,56 και τα MG-3 7,62 αντίστοιχα με το Minimi 7,62.
Μεσαίο πολυβόλο
Τα μεσαία πολυβόλα MAG είναι από τα “αρχαιότερα” όπλα των ΔΕΕ/ Ειδικών Δυνάμεων. Τα FN MAG-58 7,62 είναι από τα πιό αξιόπιστα πολυβόλα που υπάρχουν. Ωστόσο, οι ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις απέκτησαν αυτά τα όπλα τις δεκαετίες του ’70 και του ’80, και σήμερα έχουν μαζέψει 30 με 40 έτη “θητεία”! Οι κάννες τους είναι φθαρμένες, και ήδη θα πρέπει να έχουν φθαρεί και οι εναλλακτικές, που λογικά θα πρέπει να χρησιμοποιούνται εδώ και αρκετά έτη σε μία προσπάθεια διατήρησης της ακρίβειας των όπλων. Ένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού ή αντικατάστασης των FN MAG δεν βρίσκεται μέσα στις επιδιώξεις της ΔΕΠ.
Τα πολυβόλα MAG χρειάζονται ανακαίνιση ή αντικατάσταση. Μία βασική αναβάθμιση θα πρέπει να περιλαμβάνει συνθετικό κοντάκιο, νέες κάννες και ράγα Picatinny στο καπάκι του κορμού.
Ένα πρόγραμμα βασικού εκσυγχρονισμού των FN MAG, θα μπορούσε να περιλαμβάνει την αγορά δύο ή τριών καινούργιων καννών για το καθένα, την αντικατάσταση του ξύλινου κοντακίου με συνθετικό για μείωση του βάρους και την συγκόλληση μίας ράγας Picatinny επάνω στο καπάκι κλείστρου ή την αντικατάσταση του καπακιού με άλλο που έχει ενσωματωμένη ράγα, γιά να τοποθετούνται σκοπευτικές διόπτρες. Το καπάκι με ράγα της FN κοστίζει στην λιανική κοστίζει 1.432 δολάρια, αλλά αξίζει το έξοδο καθώς ανανεώνει και το σύστημα τροφοδοσίας του πολυβόλου. Η τοποθέτηση ράγας στο καπάκι του MAG έχει δοκιμαστεί και εφαρμοστεί από μερικές Μοίρες Αμφιβίων Καταδρομών (ΜΑΚ – ΕΤΕΘ) για χρήση πάνω σε έστορες των ταχύπλοων σκαφών Magna, αλλά και γιά εντός της Ομάδας.
Και πάλι να επισημάνουμε ότι για την επίτευξη της μεγαλύτερης δυνατής ακρίβειας στο μέγιστο δραστικό βεληνεκές των MAG απαιτείται ειδικό οπτικό σκοπευτικό, όπως το ACOG 6×48 BAC, που προορίζεται ειδικά για πολυβόλα Μ240 (αμερικανική έκδοση του MAG).
Βαρύ πολυβόλο
Το “πενηντάρι”, αν και βαρύ, αποτελεί πλέον κύριο όπλο των ΝΑΤΟϊκών SOF επάνω σε οχήματα, ταχύπλοα και ελικόπτερα. Στις ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις το όπλο συναντάται στην 32 ΤΑΞΠΝ, σε ρόλο υποστήριξης, όπως σε μία μηχανοκίνητη μονάδα πεζικού, στα οχήματα ειδικών αποστολών του ΕΤΑ και στις Μοίρες Αμφιβίων Καταδρομών επάνω σε ταχύπλοα σκάφη σταθερής γάστρας Magna. Ένας εκσυγχρονισμός του είναι απαραίτητος.
Το βαρύ πολυβόλο Μ2 επί των ταχύπλοων σκαφών των ΕΤΕΘ μπορεί να βελτιωθεί με την προσθήκη ισχυρού προβολέα φωτισμού.
Εδώ και μερικά έτη τα “πενηντάρια” έχουν αποκτήσει κάννες ταχείας τοποθέτησης χωρίς την ανάγκη χρονισμού. Περαιτέρω, θα πρέπει να “ραφτεί” ράγα Picatinny στον κορμό για την τοποθέτηση οπτικών σκοπευτικών και διοπτρών νυκτερινής σκόπευσης. Νέος φλογοκρύπτης, όπως ο SOCOM 50BMG 3 PRONG FLASH HIDER της Surefire, είναι απαραίτητος για να μειώσει σημαντικά το οπτικό ίχνος του πολυβόλου την νύκτα, αυξάνοντας την επιβιωσιμότητα του όπλου και σκοπευτή.
Τα πολυβόλα των ΜΑΚ μπορούν να συνοδεύονται από καταδείκτες λέιζερ και ισχυρούς προβολείς στενής δέσμης. Χαρακτηριστικό δείγμα είναι τα πολυβόλα των SEAL επί σκαφών, που φέρουν τον προσθαφαιρούμενο προβολέα Hell Fighter της SureFire. Ο προβολέας παρέχει φωτισμό 3.000 Lumen HID, διαθέτει υπέρυθρο φίλτρο για συμβατότητα με ΔΝΟ και θήκη καταιγίδας. Εναλλακτικά ή παράλληλα, μπορεί να φέρεται και καταδείκτης λέιζερ, όπως ο AN/PEQ-15 σε συνδυασμό με ΔΝΟ. Αυτά τα βοηθήματα, θα αναβαθμίσουν κατακόρυφα την ισχύ πυρός των πλωτών μέσων των ΜΑΚ, καθώς θα επιτρέπουν την στόχευση αλλά και την τύφλωση του εχθρού κατά τον νυκτερινό αγώνα.
Βομβιδοβόλο
Το φορητό βομβιδοβόλο είναι επίσης ένα “παρατημένο” όπλο, παρά την αποδεδειγμένη αξία του στα πεδία των μαχών επί μία εικοσαετία. Σήμερα οι ΔΕΕ/ Ειδικές Δυνάμεις χρησιμοποιούν ακόμα το βομβιδοβόλο Μ203 των 40 χλστ. κάτω από τον χειροφυλακτήρα των Μ4. Η εμπειρία στην μάχη έδειξε ότι με το προσαρμοσμένο μόνιμα βομβιδοβόλο, το Μ4 γίνεται βαρύ και δύσχρηστο, ιδιαίτερα σε μάχη CQB.
Οι USSOF και γενικότερα οι ΝΑΤΟικές SOF προτιμούν πλέον το αυτόνομο βομβιδοβόλο (κυρίως το ΗΚ AG36/ Μ320), που μεταφέρεται ξεχωριστά. Έτσι το Μ4 ελευθερώνεται από ένα επιπλέον ογκώδες εξάρτημα – και αφήνει χώρο για άλλα εξαρτήματα), και το βομβιδοβόλο χρησιμοποιείται όταν χρειάζεται. Εξακολουθεί δε να έχει την δυνατότητα της τοποθέτησης κάτω από το όπλο, στην ράγα Picatinny του χειροφυλακτήρα, όταν αυτό κρίνεται αναγκαίο. Η επιλογή του HK AG36 θα ήταν ιδανική γιά τις ελληνικές ΔΕΕ/ Ειδικές Δυνάμεις.
Πολυβομβιδοβόλο
Σημαντικό όπλο σε αποστολές Άμεσης Επίθεσης (Direct Action) μικρής διάρκειας/ υψηλής έντασης είναι το πολυβομβιδοβόλο. Μέχρι τώρα δεν έχει υπάρξει κάποια σχετική απαίτηση από την ΔΕΠ. Το πολυβομβιδοβόλο παρέχει τεράστιο όγκο πυρός σε σύντομο χρονικό διάστημα, κάτι απαραίτητο όταν ένα μικρό καταδρομικό τμήμα πρέπει να εξουδετερώσει υπέρτερες δυνάμεις σε έναν στόχο. Οι Τούρκοι διαθέτουν το πολυβομβιδοβόλο TG-40-BA σχεδίασης περιστρεφόμενου βυκίου με έξι θαλάμες και μέγιστο βεληνεκές 800 μ. (αντίγραφο του Νοτιοαφρικανικού Milkor MGL).
![\][=](https://hellenicdefence.info/wp-content/uploads/2023/04/9.jpg)
Το πολυβομβιδοβόλο είναι ένα ακόμη όπλο που αγνοείται από την ΔΕΠ. Προσφέρει γρήγορα μεγάλο όγκο πυρός σε καταδρομικές ενέργειες, αποτελώντας βασικό όπλο υποστήριξης.
Δυστυχώς, η απαγόρευση αγοράς ρωσικών όπλων αλλά και το διαφορετικό διαμέτρημα και μέγεθος βομβίδων δεν επιτρέπει να επιλέξουμε το εξαιρετικό πολυβομβιδοβόλο GM-94 43×30 χειροκίνητης γέμισης (όπως οι χειροκίνητα επαναληπτικές καραμπίνες) σε σωληνοειδή γεμιστήρα τριών βομβίδων (+1 στην θαλάμη). Είναι ελαφρύ ταχύτατο και σχεδιασμένο για μάχη ακόμα και μέσα σε κτίρια, και με επιλογή χρήσης θερμοβαρικών βομβίδων. Ως εκ τούτου, τo Milkor φαίνεται να είναι η καλύτερη επιλογή γιά τις Ειδικές Δυνάμεις, αφού άλλωστε έχει υιοθετηθεί ως Μ32 και από τον Αμερικανικό στρατό.
Αυτόματο βομβιδοβόλο
Αυτόματα βομβιδοβόλα GMG 40 χλστ. συναντώνται στα Τάγματα Πεζοναυτών επί οχημάτων HMMW, στις Μοίρες Καταδρομών επάνω σε οχήματα HMMW Ειδικών Αποστολών και στις ΜΑΚ επάνω στα σκάφη Magna. Η βελτίωσή τους μπορεί να είναι παρόμοια με εκείνη των πολυβόλων Μ2. Κυρίως ράγα Picatinny στον κορμό για τοποθέτηση ηλεκτροπτικών σκοπευτικών και απόκτηση θερμικών διοπτρών σκόπευσης για νυκτερινές βολές.
Υποπολυβόλο/ Υποαραβίδα
To υποπολυβόλο MP-5SD εξακολουθεί να είναι ένα αξιόπιστο όπλο που υπηρετεί στις Ειδικές Δυνάμεις, κυρίως στα χέρια Ανιχνευτών Θαλάσσης, αλλά και υφαρπαστών γενικότερα. Η βολίδα 9 χλστ. είναι αποτελεσματική εναντίον αθωράκιστων ανθρώπινων στόχων, αλλά σήμερα που οι περισσότεροι στρατοί χρησιμοποιούν αντιβαλλιστικές θωρακίσεις χρειάζεται κάτι περισσότερο. Σίγουρα, οι βολές υφαρπαστών και ανιχνευτών προς εξουδετέρωση σκοπών θα έχουν στόχο το κεφάλι, και τα ΜΡ-5SD είναι εφοδιασμένα με σκοπευτικούς καταδείκτες λέιζερ ώστε να έχουν υψηλά ποσοστά επιτυχίας με την πρώτη βολή. Ωστόσο, δεν αποκλείεται ομάδες δυτών μάχης να εμπλακούν σε μάχη με εχθρική περίπολο. Στην περίπτωση αυτή οι Ειδικοί Χειριστές των Ειδικών Δυνάμεων θα πρέπει να διαθέτουν ένα ισχυρότερο όπλο. Επιπλέον, οι ΔΕΕ που μπορεί να διεξάγουν μάχη CQB εντός κτιρίων και πλοίων χρειάζονται ένα πολύ κοντό όπλο αλλά με μεγάλη ανασχετική ισχύ και διατρητικότητα. Ως εκ τούτου, το οπλοστάσιο των ΔΕΕ/ Ειδικών Δυνάμεων θα πρέπει να συμπληρωθεί με ένα όπλο μικρότερου μεγέθους αλλά με ισχύ και διατρητικότητα τυφεκίου.
Οι USSOF για αυτό τον σκοπό επέλεξαν πρόσφατα το SIG MCX Rattler σε διαμέτρημα .300 Blackout (7,62×35). Οι ελληνικές ΔΕΕ/ Ειδικές Δυνάμεις μπορούν να ακολουθήσουν την απλούστερη και φθηνότερη λύση της αγοράς μερικών δεκάδων άνω κορμών Μ4 με κάννη διαμετρήματος .300BLK και μήκους 10,5”. Εφόσον το απαιτεί η αποστολή, η Ειδική Ομάδα ή το ζεύγος Ανιχνευτών Θαλάσσης θα αντικαθιστούν τον άνω κορμό μερικών Μ4 με τον κορμό .300. Έτσι, θα διαθέτουν ένα αρκετά κοντό όπλο με ένα πολύ ισχυρό διαμέτρημα, ικανό να διαπεράσει κάθε θωράκιση. Δεν χρειάζονται διαφορετικοί γεμιστήρες ή κάποια άλλη αλλαγή στο όπλο.
Πιστόλι
Αν και οι ΔΕΕ και οι Ειδικές Δυνάμεις έχουν υιοθετήσει ατύπως το πιστόλι Glock 17 εδώ και μερικά έτη, δεν υπάρχει επίσημη και καθολική αντικατάσταση των πεπαλαιωμένων Colt 1917 .45. Η επιλογή νέου πιστολιού θα γινόταν “πακέτο” με το νέο “εθνικό” τυφέκιο, αλλά το πρόγραμμα ακυρώθηκε ή ανεστάλη έπ’ αόριστον.
Το πιστόλι Glock 17 ανεπίσημα έχει αντικαταστήσει τα παλιά Colt 1911, τουλάχιστον ανάμεσα στα στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων. Η βελτίωσή του με σκοπευτικό red dot είναι απαραίτητη για χρήση από τις Ειδικές Ομάδες.
Οι μονάδες Ειδικών Δυνάμεων ξεχωριστά, με δικά τους προγράμματα, που επιτρέπει ο προϋπολογισμός τους, έχουν ουσιαστικά χορηγήσει σε όλα τα μόνιμα στελέχη πιστόλια Glock 17. Για τους στρατιώτες θητείας ωστόσο το Colt 1911 παραμένει το όπλο που θα τους συνοδεύει, αν το προβλέπει η ειδικότητά τους. Μία λύση αντικατάστασης θα ήταν η απόκτηση του USP 9 χλστ., το οποίο υπάρχει σε σημαντικούς αριθμούς στην Αστυνομία ή μπορεί να παραχθεί από τα ΕΑΣ.
Για τις ΔΕΕ θα μπορούσε να αποκτηθεί και ένας αριθμός πιστολιών Glock 19. Ο τύπος αυτός με μικρότερο μέγεθος και βάρος επιβαρύνει λιγότερο τον μαχητή και προσφέρει μεγαλύτερη αποκρυψιμότητα θυσιάζοντας μόλις δύο φυσίγγια από την χωρητικότητα του γεμιστήρα (15). Το Glock 19 επελέγη από την USSOCOM ακριβώς με την προδιαγραφή του απoκρύψιμου όπλου. Παρά το γεγονός ότι οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις έχουν πλέον υιοθετήσει το Μ17/Μ19 (SIG P320), το Glock 19 παραμένει το επίσημο όπλο χειρός των USSOF.
Tα πιστόλια των Ειδικών Δυνάμεων θα πρέπει να συνοδεύονται από οπτικό σκοπευτικό Red Dot (για όλες τις μονάδες ΔΕΕ και επιλεγμένους χρήστες των υπόλοιπων Ειδικών Δυνάμεων), για ταχύτητα πρόσκτησης στόχου και ακρίβεια, και φυσικά από έναν αριθμό σιγαστήρων για χρήση από υφαρπαστές, ανιχνευτές κ.λπ.
Λειόκαννο μάχης
Μερικές δεκάδες λειόκαννα από κατασχέσεις της Αστυνομίας έχουν αποκτηθεί από τις μονάδες Ειδικών Δυνάμεων, για να καλύψουν ρόλους βαλλιστικής διάρρηξης, μάχης CQB αλλά και ελέγχου πλήθους. Μία διερευνητική προσπάθεια των Ειδικών Δυνάμεων να αποκτήσουν το ημιαυτόματο λειόκαννο τυφέκιο Benelli M4 Super 90 δεν τελεσφόρησε.
Το λειόκαννο Μ4 σχεδιάστηκε ειδικά γιά τις ανάγκες μάχης του Αμερικανικού στρατού και των USSOF, και έχει δει ποικίλη δράση στον αντιτρομοκρατικό πόλεμο με εκπληκτικές επιδόσεις. Η απόκτησή του θα έδινε στις ΔΕΕ/ Ειδικές Δυνάμεις ένα πραγματικό λειόκαννο μάχης και θα αναβάθμιζε τις ικανότητές τους σε μάχη CQB. Ως εκ τούτου, η ανάγκη γιά ένα αξιόπιστο ημιαυτόματο τυφέκιο παραμένει, και ίσως θα έπρεπε να εξεταστεί η αγορά ενός φθηνότερου όπλου από την πολιτική αγορά, το οποίo θα υποστεί μετατροπές από τους οπλουργούς του ΕΣ.
Σιγαστήρες
Οι σιγαστήρες επίσης είναι ένα κρίσιμο αλλά αγνοημένο υλικό. Οι ΔΕΕ έχουν εντάξει στο οπλοστάσιό τους ικανό αριθμό σύγχρονων σιγαστήρων, αλλά οι Ειδικές Δυνάμεις εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τους πολύ μακριούς σιγαστήρες, που καθιστούν τα όπλα βαριά και κυρίως δύσχρηστα.
Οι σιγαστήρες θα πρέπει να συνοδεύουν όλα τα τυφέκια Ακροβολιστή 7,62, τα τυφέκια ΕΣΕΑ (το προβλέπει το πρόγραμμα των 119 τυφεκίων), και να υπάρχουν σε ικανές ποσότητες στις μονάδες για χρήση από ανιχνευτές, ομάδες αναγνώρισης, συνοδούς ή παρατηρητές ελεύθερων σκοπευτών, υφαρπαστές κ.λπ. Οι Ειδικές Ομάδες σε κάθε Μονάδα των Ειδικών Δυνάμεων θα πρέπει να είναι 100% εξοπλισμένες με σιγαστήρες.
Οι σιγαστήρες για τις συμβατικές Ειδικές Δυνάμεις δεν χρειάζεται να είναι οι ακριβότεροι από αλουμίνιο, που προσθέτουν λιγότερο βάρος στο όπλο. Μπορεί να είναι μεταλλικοί, όπως ο KAC QC NT4, ο οποίος επελέγη για καθολική χρήση από το πεζικό των Αμερικανών Πεζοναυτών. Ο λόγος είναι ότι οι μεταλλικοί σιγαστήρες έχουν μεγαλύτερο χρόνο ζωής, και έτσι οι Πεζοναύτες για λίγα περισσότερα γραμμάρια προτίμησαν την μακροπρόθεσμα οικονομικότερη λύση.
Επίλογος
Το εξοπλιστικό των Ειδικών Δυνάμεων είναι το ίδιο “παράξενο” με το εξοπλιστικό των υπόλοιπων Ενόπλων Δυνάμεων: τεράστια ποσά γιά όντως κρίσιμα συστήματα, που όμως αποκτώνται περιστασιακά και αποσπασματικά, χωρίς γενικό όραμα και μακρόπνοο σχέδιο, ενώ από την άλλη μεριά αγνούνται απολύτως βασικά και κρίσιμα όπλα και υλικά. Στις Ειδικές Δυνάμεις, περισσότερο από κάθε άλλο Όπλο του ΕΣ (οι Ειδικές Δυνάμεις δεν είναι “Όπλο” αλλά κατέχουν ξεχωριστή θέση εντός του Όπλου του Πεζικού) ο φορητός οπλισμός είναι κύριο και κρίσιμο “οπλικό σύστημα”. Παρόλα αυτά φαίνεται να επικρατεί αδιαφορία γιά την ανανέωσή του. Όπως επισημάναμε, ο περισσότερος οπλισμός είναι γερασμένος και τεχνολογικά πεπερασμένος και χρήζει αντικατάστασης ή εκσυγχρονισμού. Αυτό δυναμιτίζει την μαχητική ικανότητα των ΔΕΕ/ Ειδικών Δυνάμεων, την στιγμή που αυτές καλούνται να αναλάβουν κεντρικό ρόλο στην άμυνα της χώρας.
Η δημιουργία της ΔΕΠ δεν φαίνεται να λύνει το πρόβλημα. Θα πρέπει να διαπιστωθεί αν η ΔΕΠ έχει την αρμοδιότητα και την ισχύ να καταρτίζει και να εκτελεί εξοπλιστικά προγράμματα, ή το ΓΕΣ παραμένει ο οργανισμός που τελικά εγκρίνει ή όχι αυτά τα προγράμματα των Ειδικών Δυνάμεων, τα οποία τελικά παραμερίζονται ή ακυρώνονται προς όφελος άλλων προγραμμάτων των άλλων Όπλων του ΕΣ. Αν αυτό συμβαίνει, τότε μία κύρια και καθοριστική λειτουργία της ΔΕΠ δεν έχει περιληφθεί στην αποστολή της, και αυτό θα πρέπει να διορθωθεί. Ίσως, τελικά, οι Ειδικές Δυνάμεις θα πρέπει να αποτελέσουν ένα Όπλο, ώστε να χαίρουν ξεκάθαρα δικού τους προϋπολογισμού. Εκτός και αν η ΔΕΠ έχει την αρμοδιότητα στα εξοπλιστικά των Ειδικών Δυνάμεων, αλλά γιά διάφορους λόγους δεν γίνονται οι σωστές επιλογές ή δεν της παρέχονται επαρκή κονδύλια.
