Σε φάση δυναμικής ανάπτυξης έχει μπει η Αιγυπτιακή αεροπορία. Έτσι, μετά τις προμήθειες Rafale και MIG-29M, την πιθανολογούμενη απόκτηση EF-2000 Typhoon, την αποτυχημένη απόπειρα αγοράς μαχητικών SU-35, την πρόταση από τις Η.Π.Α για F-15EX, πηγές προερχόμενες από την χώρα του Νείλου κάνουν λόγο για την απόκτηση 40 σε πρώτη φάση μαχητικών J-10C από την Κίνα.
Παράλληλα συζητήσεις διεξάγονται στο παρασκήνιο για την πιθανή συμπαραγωγή αεροσκαφών FC-31/J-35, ενώ στο τραπέζι έχει πέσει και η πρόταση αγοράς βαρέων μαχητικών J-20 Mighty Dragon.
Οι εξελίξεις αυτές έχουν θέσει σε τροχιά εντυπωσιακής ανόδου την αιγυπτιακή εναέριας ισχύ, με προεκτάσεις που ξεπερνούν κατά πολύ τις δηλωμένες στρατηγικές της φιλοδοξίες και προβληματίζουν διεθνείς παίκτες όπως το Ισραήλ. Θα λέγαμε πως, σε συνδυασμό με την ενίσχυση της ναυτικής ισχύος της χώρας, μπαίνουν για τα καλά οι βάσεις για την στρατιωτική κυριαρχία της Αιγύπτου στο νότιο τμήμα της Ανατολικής Μεσογείου και όχι μόνο.
Ωστόσο θα πρέπει να γίνουν κάποιες επισημάνσεις, καθώς το προηγούμενο διάστημα κυριάρχησαν στο διαδίκτυο λανθασμένες προσεγγίσεις και λέχθηκαν ανακρίβειες σε σχέση με την κυοφορούμενη απόκτηση από πλευράς της Αιγύπτου κινεζικής κατασκευής μαχητικών.
Καταρχήν πρέπει να λεχθεί πως όντως η προμήθεια των J-10C συνιστά ένα άλμα στις επιχειρησιακές δυνατότητες της αιγυπτιακής πολεμικής αεροπορίας. Το αεροσκάφος φέρει σύγχρονα ηλεκτρονικά, ανάμεσα τους και ραντάρ AESA, σύγχρονα βλήματα A2A μεγάλου βεληνεκούς και ευρεία γκάμα όπλων αέρος-επιφανείας/εδάφους. Ειδικά η προσθήκη των βλημάτων PL-15, εκτιμάται πως θα εκτινάξει τις δυνατότητες εναέριας μάχης της αεροπορίας της χώρας. Επίσης το κόστος της όλης προμήθειας είναι εξόχως ανταγωνιστικό της προοπτικής αναβάθμισης του στόλου των F-16 της χώρας σε επίπεδο Viper.
Αν και ακούστηκαν πολλά, τα τελευταία δεν θα αντικατασταθούν από τα J-10C. Ο στόλος των F-16 της Αιγύπτου είναι πολυπληθής, υποστηριζόμενες από μια μεγάλη και ικανή υποδομή υποστήριξης που διαθέτει τη ικανότητα τοπικής κατασκευής μεγάλου αριθμού ανταλλακτικών για τα αεροσκάφη της και εκτέλεσης μείζονων εργασιών συντήρησης και ανακατασκευής τους. Τα F-16 έχουν εκτιμώμενο χρόνο ζωής τις 8.000 ώρες πτήσης, που δύναται να επεκταθεί στις 12.000 μέσω εφαρμογής προγράμματος SLEP, εν σχέσει με τις μισές περίπου αντίστοιχες του J-10C. Επίσης τα αιγυπτιακά F-16 έχουν αναβαθμιστεί σε επίπεδο Block 40, με την εξαίρεση 20 F-16 Block 50/52 που παραδόθηκαν προ δεκαετίας.
Τα αιγυπτιακά F-16 είναι οπλισμένα με κατευθυνόμενα βλήματα AGM-88 HARM, AGM-84 Harpoon, AGM-65 Maverick και βόμβες LGB GBU-24 Paveway II/III, ενώ είναι σημαντικό να σημειωθεί πως φέρουν εγχώρια “stand-off” πυρομαχικά και βόμβες διολίσθησης με σχετικό “κιτ” Al-Tariq LR που τα καθιστούν αξιόπιστη λύση για αποστολές Δ/Β και ναυτικής κρούσης.
Επίσης, παρά την γενική περί του αντιθέτου άποψη, τα αιγυπτιακά F-16 συνιστούν αξιόπιστη δύναμη αποτροπής για αποστολές αναχαίτησης παρά την πολύ-τονισμένη έλλειψη βλημάτων ARH AIM-120 AMRAAM. Και αυτό διότι οι ικανότητες του τελευταίου είναι υπερτονισμένες (σ.σ το βλήμα διαθέτει σχετικά χαμηλό kill ratio) καθώς δεν είναι ακριβώς “fire-and-forget” όπως υποστηρίζεται, καθώς σε μέσες αποστάσεις απαιτεί τακτική ανανέωση στοιχείων σκόπευσης από το ραντάρ του αεροσκάφους, ενώ οι AIM-7 Sparrow που διαθέτει η Αίγυπτος και με τους οποίους εξοπλίζει τα F-16 της, παρά τους περιορισμούς όγκους και βάρους, διαθέτουν εγγενώς μεγαλύτερη αντοχή σε ηλεκτρονικά αντίμετρα λόγω της ημι-ενεργού φύσης τους, ενώ φημολογείται έντονα πως η Αίγυπτος έχει εφαρμόσει μείζονες αναβαθμίσεις στους Sparrow (ανάμεσα τους με IIR και ARH αισθητήρες), κάτι που απαιτείται βέβαια να επιβεβαιωθεί.
Επίσης για τα F-16 της Αιγύπτου πιθανόν να αναζητηθούν εγχώριες ή και διακρατικές λύσεις εκσυγχρονισμού, παρόμοιες με τις αντίστοιχες της Τουρκίας και της Ν.Κορέας, που είναι οικονομικότερες, παρέχουν μεγαλύτερη αυτονομία και τη δυνατότητα να πιστοποιήσουν περισσότερα και ικανότερα όπλα και πυρομαχικά, χωρίς να απαιτείται η άδεια και συνεργασία του κατασκευαστή.
Τέλος, παρά τα θρυλούμενα, η Αίγυπτος δεν έχει μείνει καθόλου δυσαρεστημένη από τα MIG-29M που απέκτησε τα προηγούμενα χρόνια. Αντιθέτως, λόγω της ευελιξίας τους, των ικανοτήτων των βλημάτων A2A R-77-1 και των αντίστοιχων A2G/A2S Kh-31 και Kh-35 τους οποίους η Αίγυπτος απέκτησε σε ικανούς αριθμούς, κατέχουν μοναδική θέση στο οπλοστάσιο της Αιγυπτιακής πολεμικής αεροπορίας.
Εκείνο που έχει αποτρέψει την Αίγυπτο στην απόκτηση περισσότερων μονάδων του τύπου είναι η καθυστέρηση στην εξέλιξη του ραντάρ Zhuk που φέρει το αεροσκάφος και-κυρίως-η απειλή των αμερικανικών κυρώσεων CAATSA, λόγω των οποίων ναυάγησε και η προμήθεια των 24 SU-35.