Η επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ με εκατοντάδες drone, και βαλλιστικούς πυραύλους και πυραύλους cruise δίνει μία εικόνα του ζοφερού μέλλοντος της ελληνικής άμυνας. Παρόμοιες με το Ιράν δυνατότητες μαζικής παραγωγής drone-καμικάζι στρατηγικού, επιχειρησιακού και τακτικού επιπέδου, καθώς και τακτικών βαλλιστικών πυραύλων έχει ως γνωστόν και η Τουρκία.
Όσο και αν προσπαθούν η κυβέρνηση, τα ελληνικά ΜΜΕ και ένα μέρος του… «στρατευμένου» αμυντικού τύπου να διασκεδάσουν και να υποβαθμίσουν έως και να ειρωνευτούν τις τουρκικές ικανότητες, η αλήθεια είναι ότι η Τουρκία σήμερα είναι μία από τις λιγοστές «μεγάλες δυνάμεις» στον χώρο των UAV/ Drone, με συστήματα ισάξια των Δυτικών, τα οποία χαίρουν σημαντικότατων εξαγωγικών επιτυχιών σε όλο τον κόσμο και μάλιστα σε πολεμικά πεδία.
Ως εκ τούτου, η Τουρκία μπορεί να διεξάγει μία παρόμοια ή μάλλον πολύ χειρότερη επίθεση με εκατοντάδες drone-καμικάζι και βαλλιστικούς πυραύλους και βλήματα cruise, για να καταστρέψει αεροπορικές, ναυτικές και στρατιωτικές βάσεις ανά την Ελλάδα, καθώς και κρίσιμες πολιτικές υποδομές. Αν αναλογιστεί κανείς, ότι το Ισραήλ μόλις και γλίτωσε από μία μεγάλη καταστροφή, μπορεί να αναλογιστεί επίσης και τι έκτασης καταστροφή θα είχε υποστεί η Ελλάδα από παρόμοια επίθεση.
Αν και τα διεθνή (και τα τοπικά παραρτήματά τους) ΜΜΕ ανακοίνωναν ότι το Ισραήλ κατέρριψε το 99% (!) των drone και βαλλιστικών πυραύλων και βλημάτων cruise, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.
Κατ’ αρχάς, είναι γνωστό από τις ανοικτές πηγές των ίδιων των δυτικών ΜΜΕ, ότι το 50%+ των ιρανικών drone και πυραύλων καταρρίφθηκε από αμερικανικά, βρετανικά και γαλλικά αεροσκάφη. Μάλιστα, οι καταρρίψεις έγιναν πέραν από τα σύνορα του Ισραήλ, όπως στον ουρανό της Συρίας και του Ιράκ. Επιπλέον, την ισραηλινή άμυνα βοήθησε η αντιαεροπορική άμυνα της Ιορδανίας, οι επίγειες αμερικανικές δυνάμεις σε βάσεις στο Κουρδιστάν και την Συρία, και τα πολεμικά πλοία του ΝΑΤΟ στις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου.
Δεύτερον, επίσης έχει αρχίσει να αποκαλύπτεται ότι το Ιράν για την επίθεση χρησιμοποίησε παλαιότερα drone και πυραύλους, και όχι αυτά τελευταίας τεχνολογίας που έχει αναπτύξει. Αυτό φυσικά βοήθησε την ισραηλινο-ΝΑΤΟϊκή αεράμυνα να αντιμετωπίσει την απειλή.
Τρίτον, έχει αποκαλυφθεί πλέον, ότι το Ιράν είχε ειδοποιήσει τις ΗΠΑ και το Ισραήλ μέσω του Ομάν ότι θα προβεί σε αντίποινα για την ισραηλινή αεροπορική επίθεση που σκότωσε ανώτατα στελέχη των Ιρανών Φρουρών στο προξενείο στην Δαμασκό. Ως εκ τούτου, δεν υπήρξε αιφνιδιασμός. Η Wall Street Journal, 48 ώρες πριν την επίθεση είχε ανακοινώσει ότι… θα γίνει επίθεση, ενώ το Ισραήλ τέθηκε σε πλήρη συναγερμό και ετοιμότητα.
Το συμπέρασμα από τις ανωτέρω συνθήκες υπό τις οποίες διεξήχθη η ιρανική επίθεση είναι ότι, το Ισραήλ θα είχε υποστεί μεγάλης έκτασης καταστροφές, αν είχε αιφνιδιαστεί και αν είχε βασιστεί μόνον στην δική του αντιπυραυλική άμυνα. Κάτι το οποίο το είδαμε να συμβαίνει τις πρώτες ημέρες της επίθεσης της Χαμάς.
Γιατί, όμως, το Ιράν επιτίθεται με αυτόν τον… «στημένο» τρόπο; Διότι, η Τεχεράνη δεν επιθυμεί πόλεμο με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αλλά θέλει και να διασώσει το γόητρό της στον μουσουλμανικό και αραβικό κόσμο. Η πρόκληση από το καθεστώς Νετανιάχου ήταν μεγάλη: δολοφονία Ιρανών αξιωματούχων σε επίσημο ιρανικό διπλωματικό κτίριο. Κάποτε αυτό θα ήταν αρκετό για να δικαιώσει έναν πόλεμο εναντίον του δράστη, και την καταδίκη του από τον ΟΗΕ και την διεθνή κοινότητα, με ό,τι συνέπειες αυτό συνεπάγεται.
Την ισραηλινή επίθεση στην Δαμασκό δεν επικρότησε ούτε καν το καθεστώς Μπάιντεν, το οποίο βρίσκεται άσχημα «στρυμωγμένο» από το φαινομενικά «κρατίδιο» του Ισραήλ. Όλες οι παρακλήσεις του Μπάιντεν προς τον Νετανιάχου, να σταματήσει την γενοκτονία των Παλαιστινίων, γιατί ξεπέρασε όλα τα νομικά και ανθρώπινα όρια (και τις εκλογικές του «ευαισθησίες»), γράφτηκαν από τον δεύτερο στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Είναι τραγική η εικόνα, ο Νετανιάχου να σέρνει κυριολεκτικά από την μύτη τον πλανητάρχη και την παγκόσμια υπερδύναμη.
Είναι, επομένως, ολοφάνερο, ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να ελέγξουν πλέον το Ισραήλ και να αναχαιτίσουν τα δυστοπικά σχέδια του Νετανιάχου. Αναπόφευκτα, αναδύεται στο μυαλό του καθένα με ιδιαίτερα έντονο τρόπο το παλαιό ερώτημα του γερο-Καραμανλή, αλλά για τις ΗΠΑ: «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;». Η επίθεση στο ιρανικό προξενείο στην Δαμασκό ήταν μία καταφανής προσπάθεια του Νετανιάχου να προκαλέσει την αντίδραση του Ιράν, και κατ’ επέκταση την αντίδραση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ώστε η Δύση να χτυπήσει το Ιράν. Ο υπουργός Αμύνης του Ισραήλ δήλωσε ότι η ιρανική επίθεση «είναι μία ευκαιρία να δημιουργηθεί μια παγκόσμια συμμαχία για να χτυπήσουμε το Ιράν». Δηλαδή δεν κρατάνε, ούτε καν τα προσχήματα.
Τόσο το Ιράν όσο και οι ΗΠΑ, με τις δηλώσεις τους δείχνουν ότι δεν επιθυμούν σύγκρουση, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Το Ιράν γιατί δεν θέλει να μπει σε πορεία καταστροφής. Ο Μπάιντεν, γιατί έχει αναλάβει μία εκστρατεία κατά της Ρωσίας. Σε περίπτωση εμπλοκής σε πόλεμο με το Ιράν και τον αραβικό-μουσουλμανικό κόσμο, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ δεν μπορούν να αντέξουν δύο μεγάλα μέτωπα. Αναγκαστικά, η Ουκρανία θα εγκαταλειφθεί, και τα όπλα και τα χρήματα των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ θα διοχετευτούν σε Ισραήλ και άλλους συμμάχους στην περιοχή, αλλά κυρίως στις αμερικανικές αεροναυτικές και χερσαίες δυνάμεις που θα πρέπει να αναπτυχθούν σε μεγάλους αριθμούς στην Μέση Ανατολή.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, θα πρέπει να διαπιστώσουμε ότι απέναντι στην άμεση και ολοκάθαρη της απειλής από τα νέα όπλα της Τουρκίας, οι ελληνικές κυβερνήσεις δείχνουν μία απίστευτη αδιαφορία. Οι αγορές UAV και drone είναι ελάχιστες και περιστασιακές, ενώ η ανάπτυξη εγχώριων drone σέρνεται με παραγωγή ομοιωμάτων, τα οποία ίσως στο μέλλον επιτύχουν…
Ο πόλεμος της Ουκρανίας θα έπρεπε ήδη να έχει «ξυπνήσει» τους αρμόδιους, για την σημασία και τον ρόλο των UAV/ Drone καμικάζι στον σύγχρονο πόλεμο. Ωστόσο, αυτό δεν συμβαίνει, και το κενό γίνεται προσπάθεια να καλυφθεί με εικονική πραγματικότητα «ελληνικών» drone, που είναι «τα καλύτερα στον κόσμο», αλλά δεν έχουν ακόμη πετάξει.
Όσον αφορά το μέλλον της Μέσης Ανατολής, μία επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν – προτάσσοντας το αιώνιο πρόσχημα του πυρηνικού προγράμματος – θα προκαλέσει ένα ντόμινο αντιδράσεων. Και αυτή την φορά μπορεί οι αντιδράσεις να μην μία προειδοποιημένη και στημένη επίθεση, αλλά πραγματικές καταστροφικές επιθέσεις. Σίγουρα το Ιράν, αν συνέχιζε τις επιθέσεις του με αλλεπάλληλες επιδρομές drone και πυραύλων, θα είχε προκαλέσει περισσότερες ζημιές. Τα αποθέματα των Ισραηλινών δεν είναι ανεξάντλητα, και τα σύγχρονα αντιπυραυλικά βλήματα δεν παράγονται γρήγορα και σε ποσότητες – όπως έδειξε ο πόλεμος στην Ουκρανία.
Επιπλέον, το Ιράν μπορεί να εξαπολύσει μία εκστρατεία τρομοκρατικών επιθέσεων σε Ισραήλ, Ευρώπη και ΗΠΑ που θα προκαλέσει χάος στην κοινωνία και την οικονομία της Δύσης. Και φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι το Ιράν μπορεί να κλείσει άνετα τα Στενά του Ορμούζ και να παραλύσει την ήδη καχεκτική δυτική οικονομία.
Το τι μπορεί να προκαλέσει το Ιράν στο Ισραήλ, φαίνεται από τα πιθανά σενάρια που δοκιμάζει ο Ισραηλινός στρατός, και με βάση τα οποία έχει προσαρμόσει την οργάνωση, τον οπλισμό και τις τακτικές του. Κύριο σενάριο είναι μαζικές επιθέσεις από άτακτα στρατεύματα από τα εδάφη του Λιβάνου, της Συρίας, της Αιγύπτου και της Ιορδανίας. Αν αναλογιστούμε τις απώλειες και την δυσκολία των Ισραηλινών να νικήσουν και να διατηρήσουν τα κεκτημένα στην Λωρίδα της Γάζας, έναντι ενός άτακτου στρατού μερικών χιλιάδων, μπορούμε να φανταστούμε τι θα συμβεί όταν στο Ισραήλ επιτεθούν εκατοντάδες χιλιάδες, σε συνδυασμό με επιθέσεις drone, πυραύλων, βομβιστών αυτοκτονίας και ομηρίες. Σε τέτοια περίπτωση, όλος ο στρατός του ΝΑΤΟ θα πρέπει να μεταβεί στην Μέση Ανατολή, για να πολεμήσει και να σώσει τους Ισραηλινούς. Και αν υπάρξει απειλή αφανισμού του Ισραήλ, θα εφαρμοστεί η «Επιλογή του Σαμψών*», δηλαδή χρήση πυρηνικών εναντίον των Αράβων, η οποία θα επιφέρει ανάλογη απάντηση με διαφόρων ειδών πυρηνικά, ραδιενεργά και χημικά όπλα μαζικής καταστροφής.
Η στάση του Ισραήλ θα κρίνει την συνέχεια. Καταβάλλονται τεράστιες προσπάθειες να πειστεί ο Νετανιάχου να μην επιτεθεί στο Ιράν. Πιθανώς η Δύση να υποκύψει στον εκβιασμό του, και αυτός να πάρει ένα αντάλλαγμα που θέλει: ανοχή στην εξόντωση και εκδίωξη των Παλαιστινίων από την Γάζα. Από την άλλη μεριά, αν η παγκοσμιοποιητική «φατρία της Μέσης Ανατολής» έχει αποφασίσει να γυρίσει τον πόλεμο από την Ευρώπη στην Μέση Ανατολή (όπως συνέβη το 2001, όπου εγκαταλείφθηκε η εκστρατεία της Γιουγκοσλαβίας και άρχισε η εκστρατεία της Νοτιοδυτικής Ασίας), τότε σίγουρα θα υπάρξουν σκληρά ισραηλινά αντίποινα, που θα οδηγήσουν σε αντίστοιχα ιρανικά, και οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και η ΕΕ θα συρθούν σε τροχιά παγκόσμιας σύρραξης.
* Η «Επιλογή του Σαμψών» είναι ένας όρος που επικράτησε σχετικά με την πυρηνική επιλογή του Ισραήλ σε περίπτωση κινδύνου αφανισμού του από εχθρικές δυνάμεις. Όπως ο Βιβλικός Σαμψών γκρέμισε τις κολώνες, που ήταν δεμένος, και πήρε στον θάνατο τούς εχθρούς του, έτσι και το Ισραήλ απειλεί ότι, αν κινδυνεύσει με αφανισμό, θα πάρει μαζί του στην καταστροφή τούς σημερινούς εχθρούς του, και πιθανότατα και όλη την ανθρωπότητα…