Τελικά, όπως είχαμε εκτιμήσει, το αντάλλαγμα του Ισραήλ, για να μην χτυπήσει σοβαρά το Ιράν, ήταν το «πράσινο φως» από την Ουάσιγκτον να επιτεθεί στην Ράφα, μία επιχείρηση στην οποία αντιστέκονταν σθεναρά οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Επίσης, στην συμφωνία περιλαμβάνονταν και «λύτρα»: 26 δισεκατομμύρια δολάρια στρατιωτική βοήθεια.
Ο «Μπίμπι» (ο Βενιαμίν Νετανιάχου χαϊδευτικά… από τον Μπάιντεν), λοιπόν, ξέρει σκάκι. Η πρώτη κίνηση ήταν το πλήγμα στο προξενείο του Ιράν στην Δαμασκό. Γνώριζε ότι αυτό δεν θα έμενε αναπάντητο από την Τεχεράνη. Όπως και έγινε. Ότι ο Νετανιάχου δεν προέβλεψε την έκταση και το είδος της επίθεσης είναι απλώς ανοησίες. Αντίθετα, ήξερε ακριβώς τι θα γινόταν. Η επίθεση που ανέμενε έγινε, η Τεχεράνη έσωσε το γόητρό της στον Αραβικό Κόσμο, το Ισραήλ έσωσε (μαζί με το ΝΑΤΟ) το γόητρό του στην αντιμετώπιση της ιρανικής επίθεσης. Και όταν το Ισράηλ απάντησε, η επίθεση εξελίχθηκε σε μία υπόθεση επιστημονικής φαντασίας, όπου κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι έγινε. Ακόμη και το καθεστωτικό BBC – μέσω της υπηρεσίας «αλήθειας» που διαθέτει – δήλωσε ότι δεν υπάρχουν σοβαρά στοιχεία ότι χτυπήθηκαν ιρανικοί στόχοι…
Ο Μπάιντεν ικέτεψε σκληρά τον φίλο του τον «Μπίμπι» να μην επιτεθεί, ώστε να μπορέσει να αντέξει η Ουκρανία, τουλάχιστον μέχρι τις αμερικανικές εκλογές. Μετά από τον εκβιασμό Ρεπουμπλικάνων γερουσιαστών (καθώς όλοι οι πολιτικοί έχουν «σκελετούς στις ντουλάπες τους», τους οποίους γνωρίζουν οι χρηματοδότες και χειριστές τους) η βοήθεια προς τον Ζελένσκι εγκρίθηκε. Ωστόσο, τα 62 δισ. προς την Ουκρανία δεν θα αλλάξουν την πορεία του πολέμου. Απλώς θα χρησιμεύσουν για να αντέξει η ουκρανική άμυνα μέχρι τις εκλογές, ώστε ο Μπάιντεν να μην πάει στην αναμέτρηση με τον Τραμπ με μία ταπεινωτική ήττα.
Το ότι τα 62 δις. δεν πρόκειται να αλλάξουν τίποτα συνάγεται από το γεγονός ότι μετά από 200+ δις. και με έναν πολύ μεγαλύτερο στρατό, η Ουκρανία όχι μόνον απέτυχε παταγωδώς στην θερινή της επίθεση στο Ντονμπάς, αλλά και έχει αρχίσει να υποχωρεί πλέον μαζικά στο σύνολο σχεδόν του μετώπου. Μόνον σποραδικά πλήγματα σε ρωσικούς στόχους από ΝΑΤΟικά βλήματα διασώζουν το «αφήγημα» της «αντίστασης» στα παράθυρα των δυτικών ΜΜΕ. Από την άλλη μεριά, η Ρωσία έχει πλέον μπει σε 100% πολεμική παραγωγή, και με πολύ περιορισμένη στρατολόγηση νικάει πλέον αποδεδειγμένα και κατά παραδοχή ΝΑΤΟ στο πεδίο της μάχης.
Το ερώτημα πλέον είναι, αν η Ρωσία θα περιμένει τις αμερικανικές εκλογές, ελπίζοντας ότι θα συζητήσει με τον Τραμπ, ή θα προχωρήσει σε γενική επίθεση ώστε να σαμποτάρει τον Μπάιντεν με μια μεγάλη ήττα στην Ουκρανία. Η βοήθεια των 62 δισ. στον Ζελένσκι πιθανώς θα οδηγήσει την Μόσχα στην δεύτερη επιλογή. Με ορατό το φάσμα μίας νέας υπερνοθείας των αμερικανικών εκλογών από την ομάδα Μπάιντεν και του αποκλεισμού του Τραμπ με διάφορα στημένα νομικά κόλπα, ο Πούτιν μπορεί να επιλέξει την εξαπόλυση εαρινής/ θερινής επίθεσης, με στόχο την απελευθέρωση κατά 100% των ρωσικών επαρχιών του Ντονμπάς και το Χάρκοβο μέχρι τις εκλογές. Αν τελικά ξαναβγεί ο Μπάιντεν, η επίθεση πιθανότατα θα επεκταθεί μέχρι τον Δνείπερο και την Οδησσό.
Όσον δε αφορά τα σχέδια του Ισραήλ στην Μέση Ανατολή, πιθανότατα, ο πόλεμος στην Γάζα θα συνεχιστεί μέχρι να «εκκαθαριστεί» πλήρως η Λωρίδα της Γάζας από την Χαμάς και τους Παλαιστίνιους. Αυτό είναι κρίσιμο για τα σχέδια του Ισραήλ εναντίον του Ιράν. Η Λωρίδα της Γάζας είναι ένα «μαχαίρι» στην πλάτη του Ισραήλ, που δεν θα ήθελε να έχει όταν αποφασίσει στο προσεχές μέλλον να σύρει τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ εναντίον της Τεχεράνης.
