Παλιό, όσο και ο πόλεμος. Μισθοφόροι εκτός ελέγχου γιατί δεν πληρώθηκαν. Βεβαίως στην περίπτωση της Wagner και του Πριγκόζιν η λύση του συμβολαίου με την Ρωσία είναι κάτι βαθύτερο από μία οικονομική διαφωνία.
Αν και δύσκολα μπορεί κανείς να εκτιμήσει τις πραγματικές αιτίες της εξέγερσης του Πριγκόζιν, στο διάγγελμά του ο Πούτιν μίλησε για “προδοσία”. Μπορούμε λοιπόν εκ πρώτης όψεως να θεωρήσουμε ότι ο Πριγκόζιν θεωρήθηκε ανεξέλεγκτος, και το ρωσικό κράτος δεν θέλησε να συνεχίσει μαζί του.
Μετά την κατάληψη του Αρτεμόφσκ, στις 21 Μαΐου, έληξε το συμβόλαιο της Wagner με το ρωσικό Υπουργείο Αμύνης. Έκτοτε δεν ανανεώθηκε, αλλά εμφανίστηκε μία νέα μισθοφορική εταιρεία και ανέλαβε να συνεχίσει στον βόρειο τομέα του μετώπου. Μετά τις επιδρομές των Ουκρανών στο Μπελγκορόντ, φάνηκε ότι η Wagner θα αναλάμβανε την προστασία της περιοχής, ίσως και την δημιουργία μίας ζώνης ασφαλείας μέσα στην Ουκρανία, ή ακόμη και την πιθανή κατάληψη του Χαρκόβου. Αλλά δεν συνέβη κάτι τέτοιο.
Τελικά, στις 20 Ιουνίου έγινε η τελευταία πληρωμή στην Wagner και μετά οι 25.000 μισθοφόροι βγήκαν στην “ανεργία”. Ο Πριγκόζιν κατηγόρησε τον Σοΐγκου και τον Γερασίμοφ ότι διέταξαν πυραυλικές επιθέσεις στα τρία στρατόπεδα της Wagner γύρω από το Λουχάνσκ. Μετά από αυτό, ο Πριγκόζιν χώρισε τις δυνάμεις του σε δύο φάλαγγες, εκ των οποίων η μία – μήκους 50 χλμ. – κατέλαβε το Ροστόφ επί του Ντον, όπου βρίσκεται το γενικό στρατηγείο του Ρωσικού στρατού.
Αν και οι μισθοφόροι έλαβαν θέσεις μέσα στην πόλη, και ελέγχουν δημόσια κτίρια, δεν έχουν στήσει εμπόδια, ούτε επεμβαίνουν στις δραστηριότητες του Ρωσικού στρατού. Ο Πριγκόζιν ισχυρίζεται ότι η φάλαγγα δέχθηκε επίθεση από ελικόπτερα και ότι κατέρριψαν τρία.
Η οργή του Πριγκόζιν στρέφεται κατά του Υπουργού Αμύνης, Σοΐγκου και του Αρχηγού Ενόπλων Δυνάμεων Γερασίμοφ, και όχι εναντίον του Πούτιν, τον οποίο ποτέ δεν έχει κατηγορήσει για τίποτα. Αντίθετα, ο Πριγκόζιν έχει κατηγορήσει τους άλλους δύο ότι του στερούσαν πυρομαχικά και υπονόμευαν τις επιχειρήσεις στο Αρτεμόφσκ. Οι κατηγορίες αυτές είναι αμφιβόλου αξιοπιστίας, και όπως και να έχει δεν είναι δυνατόν ένας διοικητής να κατηγορεί δημοσίως και να αποκαλύπτει καταστάσεις που ωφελούν τον εχθρό.
Ως εκ τούτου, φαίνεται ότι ο Πούτιν συμφώνησε σε μία “μαλακή” και “έμμεση” διάλυση της Wagner. Η μη ανανέωση του συμβολαίου της Wagner στην ουσία άρχισε να διαλύει την εταιρεία. Άλλοι μισθοφόροι ετοιμάστηκαν να αποχωρήσουν και άλλοι – οι περισσότεροι – ήταν έτοιμοι να ενταχθούν ως συμβασιούχοι στον Ρωσικό στρατό.
Ήδη ο Σοΐγκου ανακοίνωσε την δημιουργίας μίας νέας Στρατιάς που θα αποτελείται από 114.000 επαγγελματίες και 60.000 εθελοντές. Η νέα Στρατιά θα είναι έτοιμη τέλος του Ιουνίου, που σημαίνει ότι “κτιζόταν” όλο τον χειμώνα. Στην απέναντι πλευρά, οι Ουκρανοί ανακοίνωσαν γενική επιστράτευση με στόχο τους 100.000 άνδρες. Το ερώτημα είναι πότε θα είναι έτοιμοι; Και τι είδους εκπαίδευση θα έχουν; Μερικών ημερών ή εβδομάδων, ώστε να προλάβουν τους Ρώσους. Και σίγουρα θα είναι κυρίως μέσης και πολύ νέας ηλικίας. Εκτός και αν πίσω από την επιστράτευση κρύβονται “εθελοντές” του ΝΑΤΟ και μισθοφόροι.
Ο ισχυρισμός του Πριγκόζιν ότι δέχτηκε πυραυλικές επιθέσεις στα στρατόπεδά του πιθανώς είναι ψευδής ή ετοιμασμένη προβοκάτσια από τον ίδιο. Διότι αν ο Σοΐγκου και ο Γερασίμφ είχαν αποφασίσει δυναμική διάλυση της Wagner θα είχαν φροντίσει να κυκλωθούν τα στρατόπεδα και όι βομβαρδισμοί να είναι λίαν αποτελεσματικοί. Επομένως, το πιό πιθανό είναι ότι ο Πριγκόζιν μόλις τελείωσαν οι πληρωμές και πριν αποχωρήσουν οι μισθοφόροι του, αποφάσισε να εκβιάσει το ρωσικό κράτος.
Η περίπτωση να έχει εξαγοραστεί από τους Δυτικούς είναι μάλλον απίθανη, αν και όχι αδύνατη. Ο Πριγκόζιν ξέρει ότι δεν θα ήταν δυνατό να βγει ζωντανός από μία τέτοια προδοσία, ακόμα και αν προσωρινά η Ρωσία υποχωρούσε στις αξιώσεις του. Τώρα εμφανίζεται ως πατριώτης και αδικημένος, που δεν έχει πρόβλημα με την Ρωσία αλλά με δύο συγκεκριμένα άτομα.
Η λύση του θέματος είναι δύσκολη. Ήδη ο στρατηγός Σουροβίκιν, τον οποίο σέβονται και ο Πριγκόζιν και οι μισθοφόροι, βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις μαζί του, καθώς και ο υποδιοικητής της FSB. Σίγουρα μία εμφύλια σύρραξη δεν συμφέρει την Ρωσία την στιγμή της επίθεσης των Ουκρανών. Δεν περισσεύουν στρατεύματα για να εξουδετερώσουν 25.000 μισθοφόρους και μάλιστα με μάχες μέσα σε ρωσική πόλη.
Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις, ο “αποκεφαλισμός” του αρχηγού είναι η καλύτερη λύση. Ίσως θα προηγηθεί ένας συμβιβασμός, και η Wagner να επιστρέψει στην “δουλειά”, και αιφνιδίως ο Πριγκόζιν σκοτωθεί στην μάχη ηρωικά.
Όπως και να έχει, η εκτίμηση είναι δύσκολη, καθώς είναι άγνωστες οι διαδρομές του παιχνιδιού εξουσίας στην Ρωσία. Το μόνον βέβαιο είναι ότι ο Πούτιν μίλησε για προδοσία και τιμωρία των προδοτών…
Ακούγεται, και η άποψη ότι αυτή η εξέλιξη θα δώσει στον Πούτιν το δικαίωμα να επιβάλλει στρατιωτικό νόμο και γενική επιστράτευση για να τελειώνει μία και έξω με την Ουκρανία και το ΝΑΤΟ.
