Η γερμανική αριστοκρατία και το σώμα των ανώτατων αξιωματικών του Γερμανικού στρατού, που πήγαζε από αυτή, αρχικά στήριξαν τον Χίτλερ καθώς είδαν σε αυτόν μία ευκαιρία να πάρουν την ρεβάνς για την ήττα της αυτοκρατορικής Γερμανίας από τους Δυτικούς συμμάχους στον Α’ ΠΠ. Τον σιχαίνονταν, αυτόν τον μισοπαράφρονα δεκανέα, αλλά όσο πίστευαν ότι εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Γερμανίας τον ανέχονταν. Φυσικά, δεν αντελήφθησαν ότι έπλεκαν μία θηλιά γύρω από τον λαιμό τους. Όταν ήταν πλέον προφανές, ότι η Γερμανία θα χάσει τον πόλεμο, αποφάσισαν να τον βγάλουν από την μέση. Ο λόγος ήταν ότι οι Σύμμαχοι ανακοίνωσαν ότι δεν θα διαπραγματευτούν με τον Χίτλερ και το καθεστώς του, και ότι η παράδοση της Γερμανίας θα γίνει άνευ όρων.
Βλέποντας, ότι δεν μπορούν να διασώσουν την Γερμανία, όπως έκαναν στον Α’ ΠΠ (έστω και με τον επαίσχυντο τρόπο που έγινε), οι στρατηγοί προσπάθησαν επανειλημμένως να τον δολοφονήσουν. Κορυφαία προσπάθεια ήταν η Επιχείρηση “Βαλκυρία”, η οποία εκτός από την φυσική εξάλειψη του Χίτλερ προέβλεπε ένα πραξικόπημα, με βάση ένα ναζιστικό σχέδιο έκτακτης ανάγκης για την εσωτερική ασφάλεια. Σκοπός ήταν να ξεριζωθεί το ναζιστικό κόμμα, που έλεγχε σε βάθος την πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή των Γερμανών.
Ένα παρόμοιο σχέδιο Βαλκυρία εκδηλώθηκε στις αρχές Μαΐου και στο Κίεβο από Ουκρανούς αξιωματικούς εναντίον του Ζελένσκι. Σε αυτό συμμετείχαν δύο συνταγματάρχες από την μονάδα προστασίας του Ζελένσκι! Εκτός του Ζελένσκι, στόχοι για εξόντωση ήταν ο αρχηγός της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών (HUR) Κύριλος Μπουντάνοφ, και ο διοικητής της υπηρεσίας πληροφοριών SBU Βασίλης Μαλιούκ. Δηλαδή οι κύριοι «πυλώνες» του καθεστώτος Ζελένσκι και οι πραγματικοί εκτελεστές των σχεδίων του ΝΑΤΟ και της Ουάσιγκτον.
Ο Ζελένσκι κατέδειξε ως οργανωτή του σχεδίου δολοφονίας και ανατροπής του, τον Πούτιν και τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες. Χωρίς να αποκλείεται τίποτα, οι ισχυρισμοί του Ζελένσκι δεν έχουν βάση. Αν οι Ρώσοι ήθελαν να τον σκοτώσουν, θα το είχαν κάνει, και όχι με αυτό τον τρόπο. Θα το είχαν κάνει με πυραύλους στο σημείο που θα εντοπιζόταν. Το πως οι ρωσικές υπηρεσίες βρέθηκαν να ελέγχουν δύο συνταγματάρχες (!) της προσωπικής φρουράς του Ζελένσκι φαίνεται απίστευτο. Ιδιαίτερα μετά από δύο έτη πολέμου, όπου η ασφάλεια του Ζελένσκι δεν αφορά τόσο τους Ουκρανούς όσο τους Βρετανούς και τους Αμερικανούς.
Είναι γνωστό, ότι ο Ζελένσκι προστατεύεται από την βρετανική SAS και την αμερικανική Delta Force, ενώ οι Ουκρανοί γύρω του είναι επιλεγμένα για την πλήρη αφοσίωσή τους στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων και των υπηρεσιών πληροφοριών. Η περίπτωση, λοιπόν, να έφτασαν οι Ρώσοι τόσο κοντά σε ένα απόλυτα ελεγχόμενο κύκλο του Ζελένσκι είναι πολύ δύσκολο, αν όχι απίθανο. Περισσότερο εφικτή φαίνεται η περίπτωση της εκ των έσω συνωμοσίας, από κύκλους των Ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, που βλέπουν ότι η χώρα οδηγείται σε πλήρη διάλυση.
Φυσικά δεν πρέπει να αποκλεισθεί και η περίπτωση την συνωμοσία να οργάνωσαν δυσαρεστημένοι κύκλοι της Δύσης, οι οποίοι θέλουν να τελειώσει ο πόλεμος, αλλά ο Ζελένσκι και το καθεστώς του αποτελούν το κύριο εμπόδιο. Όπως με τον Χίτλερ, έτσι και στην περίπτωση Ζελένσκι, πίστεψαν ότι η εξάλειψή του θα μπορούσε να φέρει τους Ρώσους στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Κάτι το οποίο μετά τις τελευταίες εξελίξεις φαίνεται ότι γίνεται όλο και πιό απίθανο.
Στις 24 Μαΐου, στην πρωτεύουσα της Λευκορωσίας, Μινσκ, ο Πούτιν, ο υπουργός άμυνας και ο υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας συναντήθηκαν με τον Λουκασένκο και τους ομολόγους τους. Αν και οι συνομιλίες αφορούσαν επισήμως οικονομικά θέματα, μεγάλο μέρος της συνάντησης εστίασε στην στρατηγική του πολέμου στην Ουκρανία. Ο Πούτιν ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται να διαπραγματευθεί με τον Ζελένσκι, καθιστώντας τον κύριο εμπόδιο για την λήξη του πολέμου. Ο Λουκασένκο μάλιστα δήλωσε ότι δεν τον αναγνωρίζει ως νόμιμο πρόεδρο της Ουκρανίας. Οι δηλώσεις αυτές απέκτησαν βαθύτερο νόημα από το γεγονός ότι στην συνάντηση παρευρέθηκε και ο ανατραπείς νόμιμος πρόεδρος της Ουκρανίας, Γιανούκοβιτς… Για πρώτη φορά διαφαίνεται, ότι η Ρωσία εξετάζει όχι απλώς την σύναψη μίας συνθήκης για λήξη του πολέμου με αντάλλαγμα την ουδετερότητα της Ουκρανίας, αλλά την εγκατάσταση φιλορωσικού καθεστώτος, που θα εγγυάται ότι η χώρα δεν θα μετατραπεί ξανά σε προπύργιο επίθεσης του ΝΑΤΟ.
Ότι το έδαφος για την έξωση του καθεστώτος Ζελένσκι είναι πλέον γόνιμο, είναι προφανές. Οι παραδόσεις Ουκρανών στρατιωτών στους Ρώσους είναι μαζικότερες. Οι μονάδες πλέον δεν αντιστέκονται μέχρι το τέλος, αλλά υποχωρούν. Τα σχέδια επιστράτευσης του Ζελένσκι έχουν μεταβάλλει την Ουκρανία σε ερημητήριο. Για να μην στρατευθούν, οι άνδρες κρύβονται και δεν κυκλοφορούν στους δρόμους, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται έρημοι δρόμοι ακόμη και σε μεγάλα αστικά κέντρα. Περίπολοι στρατονομίας και ναζιστικών οργανώσεων μαζεύουν βιαίως από τους δρόμους άρρενες ανεξαρτήτως ηλικίας. Οι Ουκρανοί φυγάδες στην Ευρώπη δεν εμφανίζονται για στράτευση, ενώ παρατηρείται μεγάλο κύμα φυγής προς την Δύση. Πλέον, το πολίτευμα στην Ουκρανία έχει καταστεί μία άτυπη χούντα, καθώς ο Ζελένσκι έχει ακυρώσει τις εκλογές.
Και κάτι καινούργιο: Η Γερμανία απέλασε επτά Ουκρανούς στρατιώτες που είχαν έλθει μαζί με άλλους να εκπαιδευτούν, γιατί έφεραν ναζιστικά σύμβολα. Για πρώτη φορά φαίνεται η Δύση να δείχνει ότι δεν ανέχεται το ναζιστικό χαρακτήρα του καθεστώτος Ζελένσκι. Ίσως μία ένδειξη αλλαγών…
Η συνάντηση Πούτιν, Λουκασένκο και Γιανούκοβιτς έχει και μία άλλη πτυχή: η Ουκρανία πρέπει να πάψει να αποτελεί τον «μανδύα» πίσω από τον οποίο κρύβεται το ΝΑΤΟ για να πλήττει ευθέως την Ρωσία και μάλιστα σε στρατηγικό επίπεδο. Μέχρι τώρα, ο Πούτιν ανεχόταν τις επιθέσεις σε στρατηγικές οικονομικές υποδομές, όπως ο αγωγός Νord Stream, η Γέφυρα του Κερτς, εργοστάσια και διϋλιστήρια σε ρωσικό έδαφος. Αλλά τελευταία, δύο «ουκρανικές» επιθέσεις φαίνεται να ξεχείλισαν το ποτήρι της υπομονής.
Πύραυλοι ATACMS κατέστρεψαν μία τεράστια κεραία δορυφορικών λήψεων στην Κριμαία. Η κεραία μάλλον δέχεται δεδομένα πληροφοριών από ρωσικούς δορυφόρους που παρακολουθούν τις κινήσεις των ουκρανικών στρατευμάτων. Μέχρι τώρα, η Ρωσία δεν έχει πλήξει δορυφορικές εγκαταστάσεις του ΝΑΤΟ, που βοηθούν στην στοχοποίηση των βάσεων της. Οπότε αυτό είναι μία ευθεία πρόκληση. Αλλά το δεύτερο πλήγμα είναι το πλέον επικίνδυνο. «Ουκρανικά» drone διένυσαν 500 χλμ. για να πλήξουν δύο τεράστια ραντάρ στην νότιο Ρωσία. Τα ραντάρ αυτά χρησιμοποιούνται για τον εντοπισμό εκτόξευσης πυρηνικών βαλλιστικών βλημάτων και εξασφαλίζουν έγκαιρη προειδοποίηση στην ρωσική αεράμυνα. Δεδομένου ότι η Ουκρανία δεν διαθέτει πυρηνικά όπλα για να πλήξει την Ρωσία, γιατί επέλεξε αυτούς τους στόχους; Η Μόσχα αρχίζει να πιστεύει το αυτονόητο: με προκάλυμμα την Ουκρανία, το ΝΑΤΟ υπονομεύει την ρωσική αντιβαλλιστική άμυνα για να εξαπολύσει επίθεση με πυρηνικά όπλα.
Ακόμη και αν αυτό δεν είναι πράγματι στα σχέδια του ΝΑΤΟ, σίγουρα τέτοιες ενέργειες δημιουργούν επικίνδυνες υποψίες. Νότια της Ρωσίας δεν υπάρχουν εχθρικά πυρηνικά κράτη (Ισραήλ, Πακιστάν, Ινδία). Υπάρχουν όμως αμερικανικά πυρηνικά υποβρύχια, καταδρομικά και αεροπλανοφόρα με πυρηνικά οπλοστάσια. Μία παρανόηση ή ένα λάθος, υπό αυτή την ατμόσφαιρα καχυποψίας, μπορεί να αποβεί μοιραίο για την ανθρωπότητα. Και σήμερα δεν υπάρχει ηγεσία στις ΗΠΑ, η οποία θα προβεί στις κατάλληλες ενέργειες ώστε να αποσοβήσει ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα.
Η λύση, που φαίνεται να σκέπτεται πλέον η Μόσχα, είναι να αφαιρέσει αυτό το “προκάλυμμα” που επιτρέπει νομιμοφανείς επιθέσεις εναντίον της Ρωσίας, δηλαδή την Ουκρανία. Μπορεί λοιπόν η συνάντηση Πούτιν, Λουκασένκο, Γιανούκοβιτς να σημαίνει ότι η Ρωσία αποφάσισε να τελειώνει με την Ουκρανία. Και αυτό με την σειρά του μπορεί να σημαίνει ολοκληρωτική κατάληψη της χώρας, ίσως και μία ευθεία επίθεση στο Κίεβο.
