Τα βήματα μας μας έφεραν για μια ακόμη φορά στις εγκαταστάσεις της AR.I OPLOTECHNIKI στον Τύρναβο Λαρίσης όπου είχαμε την ευκαιρία να μας γίνει παρουσίαση των νέων επιτευγμάτων της εταιρείας του κ. Ιωάννη Αράπκουλε στον τομέα του φορητού οπλισμού.
Δυστυχώς τα νέα αυτήν την φορά δεν ήταν ευχάριστα καθώς πληροφορηθήκαμε πως οι χρόνιες γραφειοκρατικές αγκυλώσεις, τα νομικά κωλύματα και η αδιαφορία των αρμόδιων αρχών, έχουν θέσει τον κύριο Αράπκουλε σε διαδικασία φυγής στο εξωτερικό, ακολουθώντας τον δρόμο που χάραξαν άλλες ελληνικές επιχειρήσεις στο παρελθόν. Στα λεγόμενα του συνομιλητή μας διακρίναμε θυμό, αγανάκτηση αλλά πιο πολύ πικρία, καθώς το όνειρο που είχε, να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην ανάπτυξη της εγχώριας πολεμικής οπλοβιομηχανίας δεν αγκαλιάστηκε από τους αρμόδιους-τουναντίον πολεμήθηκε…
Για να γίνουμε πιο σαφείς, ενώ η συλλογή αναβάθμισης των G-3 (G-3/21) του Ε.Σ έγινε κατ’ αρχάς αποδεκτή από τον τελευταίο αναγνωρίζοντας την ποιότητα της αναβάθμισης, άγνωστοι παράγοντες οδήγησαν στην ματαίωση του προγράμματος αν και 50 συλλογές αναβάθμισης παραδόθηκαν στον Ε.Σ και επιδείχθηκαν μάλιστα δημοσίως αποσπώντας θετικές κριτικές.
Παρά ταύτα η εταιρεία AR.IOPLOTECHNIKI συνεχίζει την ανάπτυξη νέων υποδειγμάτων φορητού οπλισμού, με έμφαση στα τυφέκια ακροβολιστή-ελεύθερου σκοπευτή και καταστροφής υλικού.
Πρώτο υπόδειγμα που μας επιδείχθηκε ήταν το ημιαυτόματο τυφέκιο ακροβολιστή “ΤΙΤΑΝ”. Το συγκεκριμένο όπλο έχει σύστημα λειτουργίας τύπου AR και διατίθεται σε διαμέτρημα .308’ και επιτυγχάνει μέγιστο δραστικό βεληνεκές 800 μέτρων, η δε ακρίβεια του σε αυτή την απόσταση είναι της τάξης των 0,5 ΜΟΑ χάρη στο βήμα 13/1 των ραβδώσεων της κάννης. Χάρη στο τελευταίο αυτό χαρακτηριστικό επιτυγχάνεται υψηλή ακρίβεια ακόμα και με την χρήση κοινων φυσιγγίων-δεν απαιτείται δηλαδή η χρήση εξιδεικευμένων φυσιγγίων “match”. Το συγκεκριμένο τυφέκιο θα ήταν κατά την γνώμη μας ιδανικό για να εφοδιάσει του ακροβολιστές (sharpshooters) των διμοιριών του Ε.Σ (αν υποθέσουμε πως υπήρχαν) και σαν όπλο για τους παρατηρητές(spotters) των ζευγών Ελεύθερων Σκοπευτών.
Δεύτερο υπόδειγμα φορητού οπλισμού ήταν το τυφέκιο ελεύθερου σκοπευτή “ΚΕΡΒΕΡΟΣ”, σχεδίασης και ανάπτυξης της AR.I OPLOTECHNIKI. Το συγκεκριμένο είναι ένα τυφέκιο «κινητού ουραίου» (bolt-action) το οποίο διατίθεται σε διαμέτρημα επίσης .308’ αν και υπό σκέψη είναι και μια έκδοση σε διαμέτρημα .338’ Lapua Magnum. Το όπλο επιτυγχάνει μέγιστο δραστικό βεληνεκές της τάξης των 900 μέτρων με ακρίβεια βολής 0,5 ΜΟΑ σε αυτήν την απόσταση. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι η παρατήρηση πως το βήμα μήκους κάνης είναι 12:1 αντί για 8:1 ή 9:1 που χαρακτηρίζει συνήθως τα όπλα αυτής της κατηγορίας που του προσδίδει αυξημένη ακρίβεια και βελτιωμένη αξιοπιστία κατά την βολή. Ομολογούμε ότι στο συγκεκριμένο υπόδειγμα μας ξένισε κάπως η ασυνήθιστη θέση του μοχλού ασφαλείας, που βρίσκεται πίσω από το συγκρότημα του κινητού ουραίου, καθώς και η θέση του ίδιου του ουραίου, το οποίο βρίσκεται αρκετά μπροστά από την κατακόρυφη προβολή της σκανδάλης, θυμίζοντας περισσότερο όπλα του τέλους του 19ου-αρχών 20ού αιώνα, αντί της πιο συνήθους διαμόρφωσης με το ουραίο άνωθεν ή και ελαφρώς όπισθεν της σκανδάλης (την οποία πρώτος παρουσίασε ο διάσημος σκωτσέζος σχεδιαστής James Paris Lee ήδη από τη δεκαετία του 1870 με το τυφέκιο Remington-Lee Navy Mod. 1874 και η οποία διατηρήθηκε με μικρές παραλλαγές στα μεταγενέστερα Lee-Metford και Lee-Enfield), που εξασφαλίζει ταχύτερη και ομαλότερη λειτουργία, καθώς το χέρι του σκοπευτή αυτόματα μεταβαίνει από τη σκανδάλη στο ουραίο και ξανά στη σκανδάλη κατά την όπλιση. Αξίζει να σημειωθεί ότι και τα όπλα με κινητό ουραίο τύπου Mauser πλέον έχουν κεκαμμένο στέλεχος μοχλού του ουραίου ώστε αυτό να βρίσκεται στην προαναφερθείσα πλεονεκτική θέση.
Όλα τα όπλα της AR.IOPLOTECHNIKI είναι κατασκευασμένα από χάλυβα και αλουμίνιο υψηλής αντοχής κράματος 7075 αεροπορικού τύπου, που τους προσδίδουν απαράμιλλη αντοχή και ανθεκτικότητα.
Εκείνο όμως που μας έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι το τυφέκιο καταστροφής υλικού “ΣΑΡΙΣΣΑ”, ένα «κτήνος» της κατηγορίας του, σε διαμέτρημα 20Χ102 χλστ!!! Το τελευταίο είναι τυφέκιο «κινητού ουραίου» ή αλλιώς bolt-action, μονόβολο, που τροφοδοτείται χειροκίνητα με φυσίγγια των 20 χλστ και βάλει τους εξής τύπους φυσιγγίων:
-εκρηκτικά (HE)
-διατρητικά (AP)
-διατρητικά-λευκού φωσφόρου (AP-WP)
Φανταζόμαστε φυσικά, εφόσον τα φυσίγγια είναι διαμετρήματος 20Χ102 χλστ, θα μπορούν λογικά να αξιοποιήσουν το απόθεμα φυσιγγίων που έχει στην διάθεση της η Π.Α καθώς το ίδιο διαμέτρημα χρησιμοποιούσαν τα πυροβόλα Pontiac M39Α2 που έφεραν τα F-5A/B Freedom Fighter που διέθετε η τελευταία έως το 2001 και που μέχρι σήμερα χρησιμοποιούνται από τα Μ61Α1 Vulcan των F-4E Phantom και F-16C/D Fighting Falcon.
Σε ερώτηση μας γιατί επιλέχθηκε η λογική της τροφοδοσίας ανά μόνας και όχι μέσω γεμιστήρα, μας ειπώθηκε πως με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται η ευελιξία όσον αφορά την τροφοδότηση με το κατάλληλο φυσίγγιο κάθε φορά, ανάλογα με τον στόχο και την κρίση του σκοπευτή, χωρίς η αλλαγή τύπου πυρομαχικού να απαιτεί αφαίρεση γεμιστήρα και κένωση της θαλάμης.
Η σκόπευση επιτυγχάνεται με την χρήση διόπτρας μεγέθυνσης 4Χ16Χ40.
Το όπλο υπηρετείται από στοιχείο 3 ανδρών (σκοπευτής, παρατηρητής, γεμιστής-μεταφορέας πυρομαχικών) και θα απαιτηθεί εκπαίδευση 6 μηνών σε σχετικό σχολείο προ της επιχειρησιακής του αξιοποίησης.
Το κόστος του εν λόγω οπλικού συστήματος υπολογίζεται στα 8000 ευρώ χωρίς τη σκοπευτική διόπτρα, ποσό ιδιαίτερα ελκυστικό, καθώς με σχετικά μικρή οικονομική επιβάρυνση μπορεί ο ΕΣ αλλά και άλλοι κλάδοι των ΕΕΔ να καλύψουν τις ανάγκες τους στις μονάδες ειδικών επιχειρήσεων, ειδικών δυνάμεων και των μονάδων πεζικού-άλλωστε ο επιθυμητός αριθμός δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλος.
Είναι ευνόητο το τι καταστροφή μπορούν να επιφέρουν στις εχθρικές δυνάμεις 4-6 στοιχεία τέτοιων όπλων ενταγμένα σε μια Διμοιρία Καταστροφής Υλικού σε επίπεδο Λόχου Υποστηρίξεως Τάγματος (ΛΥΤ) κάθε Τάγματος Πεζικού, απλού, μηχανοποιημένου ή μηχανοκίνητου.
Πέραν αυτών, η εταιρεία έχει την δυνατότητα κατασκευής της γνωστής αραβίδας M4A1 σε διαμετρήματα τόσο 5,56Χ45 χλστ (.223’) όσο και 7,62Χ35 (.300 Blackout). Μάλιστα έχει καταθέσει επίσημη πρόταση στον Ε.Σ για την μετατροπή μέρους ή και του συνόλου των M-4 που διαθέτει ο τελευταίος από 5,56mm σε διαμέτρημα .300’ Blackout χωρίς ανταπόκριση. Διατηρείται το αρχικό σύστημα λειτουργίας Stoner με απευθείας έγχυση αερίων (Direct Gas Impingement/DGI), αντί της σύγχρονης τάσης αντικατάστασης του άνω κορμού (upper receiver) στα όπλα οικογένειας AR με άλλον που επιτρέπει τη χρήση εμβόλου (gas piston).
Παράλληλα έχει αναπτυχθεί και ένα υποπολυβόλο σε διαμέτρημα 9X19 mm Parabellum με την ονομασία “PCC CarbinePistol”, η εργονομία, ευχρηστία και ευστοχία του οποίου άφησε θετικότατες εντυπώσεις.
Ένα ακόμα ενδιαφέρον οπλικό σύστημα που έχει αναπτύξει η εταιρεία, είναι ένα βομβιδοβόλο των 40 χλστ, το M-40, που βάλει βομβίδες LV των 40Χ46 χλστ και χρησιμοποιεί έναν πρωτότυπο μηχανισμό σκανδάλης, εξαιρετικά πρακτικό για κληρωτούς στρατιώτες χαμηλής έως μέτριας εκπαίδευσης. Το όπλο μιμείται τον μηχανισμό τροφοδοσίας του HK-69/79, ανοίγοντας προς το πλάι προκειμένου να γεμίσει και όχι συρταρωτά όπως συμβαίνει π.χ με το M203 και μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε ανεξάρτητα με τον κατάλληλο κορμό και κοντάκι, αντικαθιστώντας το παλαιό και πιο δύσχρηστο Μ79 Thumper ή Blooper, είτε προσαρμοσμένο επί του G-3/21. Στο τελευταίο, το βομβιδοβόλο τοποθετείται με θετική ανύψωση 1ο ώστε να μπορεί να χρησιμοποιήσει τα σιδηρά σκοπευτικά του G-3/21 (δεν απαιτούνται δηλαδή εξειδικευμένα σκοπευτικά).
Σε συζήτηση με τον κύριο Αράπκουλε εθίγησαν (πάλι) κάποια projects τα οποία θα μπορούσε να αναπτύξει η εταιρεία, είτε ανεξάρτητα είτε σε συνδυασμό με άλλους σε κάποιο εταιρικό σχήμα. Παραδείγματος χάρη η εταιρεία θα μπορούσε να αναπτύξει ένα FPV drone εξοπλισμένο(εκτός των άλλων πιθανών διαμορφώσεων) με 4 εκτοξευτές Α/Τ ρουκετών 3.5’’ ή (κάτι που μας κέντρισε το ενδιαφέρον) ενός μη επανδρωμένου υποβρυχίου οχήματος (UUV)-“αυτοκτονίας”, το οποίο ενεδρεύοντας στον βυθό σε συνδυασμό με άλλα σε λογική «σμήνωσης» ή και σε ανεξάρτητα πρότυπα επίθεσης και εφοδιασμένο με ισχυρή εκρηκτική κεφαλή θα επιτίθονται στα εχθρικά σκάφη επιφανείας (π.χ αποβατικά) με ευνόητα αποτελέσματα. Τα συγκεκριμένα όπλα θα μπορούν να αφήνονται σε υποβρύχια αγκυροβόλια σε πιθανούς αιγιαλούς για διάστημα όχι μικρότερο του 1 ½ έτους, θα ελέγχονται από ενδεικτικά ομάδες ειδικών δυνάμεων και θα δρουν αποτρεπτικά π.χ σε απόβαση. Στην ουσία πρόκειται για ένα είδος τηλεκατευθυνόμενης “ναρκοτορπίλης” κάτι ιδιαίτερα ευφάνταστο και πρακτικό για το ελληνικό αρχιπελαγικό περιβάλλον επιχειρήσεων.
Εκείνο που αποκομίσαμε από την επίσκεψη μας για δεύτερη φορά στην ARAPKOULES OPLOTEHNIKI AR.I είναι πως από την Ελλάδα δεν λείπουν τα μυαλά, οι δυνατότητες και η φαντασία, αλλά η (πολιτική) βούληση και η (επιχειρησιακή) διάθεση για την ανάπτυξη σύγχρονων οπλικών συστημάτων τα οποία με μικρό κόστος θα μπορούσαν να καλύψουν τις ανάγκες των ΕΕΔ, σε μια “value for money” λογική. Οι καιροί επιτάσσουν εγρήγορση, επαγρύπνηση και ενεργοποίηση του δυναμικού της χώρας και όχι εγκληματική ραστώνη και προκλητική αδιαφορία που οδηγεί συχνά αξιόλογους και πατριώτες επιχειρηματίες σαν τον κ. Αράπκουλε σε έξοδο από τη χώρα. Όπως μάλιστα μας δήλωσε με πικρία ο τελευταίος, ίσως τώρα που τα προϊόντα του θα φέρουν ετικέτες εξωτερικού θα ασχοληθούν σοβαρά οι αρμόδιες υπηρεσίες του εσωτερικού για την αξιολόγηση τους. Τελικά ισχύει ο κανόνας που λέει πως “η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της”…
*Το παρόν άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από το περιοδικό “ΚΑΤΑΔΡΟΜΗ & ΑΣΦΑΛΕΙΑ”
