Για την επέτειο της ίδρυσής της, η ουκρανική 19η Ταξιαρχία Πυραύλων «Αγία Βαρβάρα» αποκάλυψε λεπτομέρειες των επιχειρήσεων της κατά τις πρώτες ημέρες της πλήρους κλίμακας εισβολής της Ρωσίας. Οι διοικητές και οι συμμετέχοντες περιέγραψαν πώς η ταξιαρχία χρησιμοποίησε πυραυλικά συστήματα Tochka-U της σοβιετικής εποχής για να χτυπήσει βασικούς ρωσικούς στόχους σε μια εποχή που η Ουκρανία δεν είχε όπλα ακριβείας μεγάλου βεληνεκούς.
Τον Φεβρουάριο του 2022, η Ρωσία ανακοίνωσε αυτό που ονόμασε «στρατιωτικές ασκήσεις», οι οποίες στη συνέχεια μετατράπηκαν σε μια μεγάλης κλίμακας εισβολή σε πολλαπλούς άξονες. Εκείνη την εποχή, η Ουκρανία είχε περιορισμένες δυνατότητες χτυπήματος μεγάλου βεληνεκούς. Το πυροβολικό μπορούσε να φτάσει περίπου 40 χιλιόμετρα, το πυραυλικό πυροβολικό έως 70 χιλιόμετρα, αλλά με επιπτώσεις στην περιοχή, οι πύραυλοι Neptune υπήρχαν μόνο σε διαμόρφωση επιφάνειας-πλοίου, και τα συστήματα S-300 προορίζονταν για αεράμυνα και όχι για ακριβή στόχευση εδάφους. Το Tochka-U παρέμεινε ο μεγαλύτερου βεληνεκούς και πιο ακριβής διαθέσιμος πύραυλος μάχης, με μέγιστο βεληνεκές 120 χιλιόμετρα και κεφαλή βάρους 482 κιλών.
Το σύστημα Tochka-U αποτελείται από ένα όχημα διοίκησης, έναν εκτοξευτή μονού πυραύλου και ένα όχημα μεταφοράς φορτωτών που μεταφέρει δύο ακόμη πυραύλους και έναν γερανό. Η ταξιαρχία ήταν εξ ολοκλήρου εξοπλισμένη με Tochka-U από το 2007 και μέχρι το 2022 ήταν η μόνη πυραυλική ταξιαρχία του τύπου της σε ουκρανική υπηρεσία. Σύμφωνα με την αναφορά, τα στοιχεία διοίκησης εξέδωσαν διαταγές σχεδόν μια εβδομάδα πριν από την εισβολή για την αναδιάταξη αρκετών μονάδων σε περιοχές συγκέντρωσης. Αυτές οι αναπτύξεις έγιναν βάσει οδηγιών που περιέγραφαν τις ενέργειες που έπρεπε να ληφθούν σε περίπτωση επίθεσης της Ρωσίας από οποιαδήποτε κατεύθυνση. Όταν ξεκίνησε η εισβολή, ορισμένες μονάδες ήταν ήδη τοποθετημένες για επιχειρήσεις, ενώ άλλες μετακινήθηκαν σε καθορισμένους τομείς.
Ένα σύνθετο απόσπασμα σχηματίστηκε στην κύρια βάση της ταξιαρχίας για να βοηθήσει στην υπεράσπιση του Κιέβου. Η ταξιαρχία εκτέλεσε επίσης μια σκόπιμη επιχείρηση παραπλάνησης: σχημάτισε φάλαγγες και κατευθύνθηκε ορατά ανατολικά πριν επιστρέψει ήσυχα για να αποκρύψει την πραγματική της θέση. Η ταξιαρχία διασκορπίστηκε σε πολλαπλές περιοχές, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για ευρείες επιχειρησιακές περιοχές και αλλάζοντας κατευθύνσεις για να αποφύγει τον εντοπισμό. Κάθε μέρα, τα πληρώματα εκτόξευαν πολλαπλούς πυραύλους Tochka-U σε σημεία ανεφοδιασμού, περιοχές στάθμευσης και συγκεντρώσεις δυνάμεων πέρα από την πρώτη γραμμή. Η έκθεση αναφέρει ότι οι ρωσικές δυνάμεις αρχικά δεν κατάλαβαν από πού προέρχονταν οι επιθέσεις.
Στο βόρειο θέατρο, μια μονάδα τοποθετημένη σε δασώδες έδαφος στην περιοχή Τσερνιχόφ βρέθηκε ανάμεσα σε δύο προχωρημένες ρωσικές διαδρομές. Περικυκλωμένο, το πλήρωμα πυραύλων χτύπησε τόσο τις γραμμές ανεφοδιασμού μπροστά όσο και τις φάλαγγες που είχαν περάσει πίσω τους, καθώς και στόχους κοντά στο Κίεβο και εντός της ζώνης αποκλεισμού του Τσερνιχόφ. Οι οδηγοί που μετέφεραν πυραύλους έκαναν ελιγμούς σε επαρχιακούς δρόμους υπό απειλή. Ρωσικά αεροσκάφη αργότερα επιχείρησαν να βομβαρδίσουν την περιοχή, αλλά σύμφωνα με την αφήγηση της ταξιαρχίας, δεν χάθηκε προσωπικό ή οχήματα, με μία μόνο βόμβα να πέφτει περίπου 150 μέτρα από τις θέσεις τους.
Στα ανατολικά, μια μονάδα κινήθηκε γρήγορα προς το Σίβερσκ για να χτυπήσει την αεροπορική βάση Μιλέροβο στη Ρωσία. Η πυραυλική επίθεση στις 25 Φεβρουαρίου κατέστρεψε αεροσκάφη και προσωπικό. Μια άλλη επίθεση χρησιμοποίησε πυραύλους Tochka-U με κεφαλές διασποράς σε μια μεγάλη ρωσική φάλαγγα που σταμάτησε σε μια οδική διασταύρωση μεταξύ των περιοχών Λουγκάνσκ και Ντόνετσκ, καταστρέφοντας πολλά τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού και οχήματα μάχης πεζικού.
Στα νοτιοανατολικά, μια μονάδα κοντά στη Βολνόβαχα δεν μπόρεσε να λάβει εντολές πυρός λόγω απώλειας επικοινωνιών. Το πλήρωμα αυτοσχεδίασε μια σύνδεση επικοινωνίας και εκτόξευσε με επιτυχία πυραύλους στην Αεροπορική Βάση Ταγκανρόγκ, καταστρέφοντας ένα αεροσκάφος Il-76 στον διάδρομο προσγείωσης και προκαλώντας ζημιές σε ένα άλλο.
Στο νότο, οι ρωσικές δυνάμεις προέλασαν από την κατεχόμενη Κριμαία προς τον Πυρηνικό Σταθμό της Νότιας Ουκρανίας. Λόγω των ελάχιστων αποστάσεων βολής, τα πληρώματα πυραύλων άλλαζαν επανειλημμένα θέσεις: φόρτωση, βολή, αποχώρηση και επιστροφή. Οι ρωσικές προελάσεις σταμάτησαν κοντά στο Βοζνέσενσκ στην περιοχή Μικολάιφ.
Καθώς ο ρυθμός των επιχειρήσεων αυξήθηκε, τα αποθέματα πυραύλων άρχισαν να μειώνονται. Η έκθεση αναφέρει ότι οι μηχανικοί χρησιμοποίησαν εργοστασιακά αποθηκευμένα σώματα πυραύλων και αντικατέστησαν κεφαλές με γομώσεις προσαρμοσμένες από αεροπορικές βόμβες υψηλής εκρηκτικότητας. Αυτή η αυτοσχέδια προσπάθεια παραγωγής επέτρεψε τη συνέχιση των επιθέσεων μέσα σε λίγες εβδομάδες. Τα συστήματα Tochka-U της ταξιαρχίας χρησιμοποιήθηκαν σε επιθέσεις στο Τσορνομπάιφκα, στο Νησί των Φιδιών, σε ρωσικά αεροδρόμια, σε αποθήκες, σε διαδρομές εφοδιαστικής, καθώς και κατά την άμυνα του Χερσώνα και του Χάρκοβου. Η αναφορά αποδίδει στην ταξιαρχία τη συμβολή στη βύθιση του αποβατικού πλοίου Saratov και σε άλλους στόχους υψηλής αξίας. Η Ουκρανία βασίστηκε σε παλαιά συστήματα πυραύλων για να αποτρέψει τις γρήγορες ρωσικές προκαταβολές πριν από την προμήθεια δυτικών συστημάτων μεγάλου βεληνεκούς.
Η αφήγηση καταδεικνύει τη σημασία της κινητικότητας, της εξαπάτησης και του αυτοσχεδιασμού στις πρώτες αμυντικές επιχειρήσεις. Δείχνει επίσης πώς τα προϋπάρχοντα αποθέματα και η ταχεία προσαρμογή στο πεδίο επέτρεψαν στην Ουκρανία να διατηρήσει τις επιθέσεις σε πολλαπλά μέτωπα σε μια κρίσιμη στιγμή, όταν η έκβαση του πολέμου ήταν ακόμη αβέβαιη.
