Η αμυντική βιομηχανία του Ιράν συνεχίζει να εκπλήσσει με τα επιτεύγματα της, την στιγμή μάλιστα που η χώρα βρίσκεται υπό καθεστώς διεθνούς (μερικής) απομόνωσης.
Έτσι και υπό το πρίσμα των διαρκών προκλήσεων ασφαλείας τις οποίες αντιμετωπίζει το Ιράν, αναγκάζεται να εξελίσσεται και να αναπτύσσεται προκειμένου να εξασφαλίσει την σχετική αυτονομία της χώρας σε στρατιωτικό εξοπλισμό.
Μόλις σήμερα, 17 Φεβρουαρίου του 2024, είχαμε την παρουσίαση δύο νέων συστημάτων αεράμυνας από πλευράς του Ιράν, του μέσου βεληνεκούς Α/Α συστήματος Shahid Arman και του μικρού βεληνεκούς Azarakhsh.
Το πρώτο είναι ένα σύστημα μέσου βεληνεκούς με μέγιστη εμβέλεια 120 χλμ, ικανότητα εγκλωβισμού και ταυτόχρονης εμπλοκής 6 στόχων σε επίπεδο πυροβολαρχίας και μέγιστο ύψος εμπλοκής τα 27 χιλιόμετρα.
Το σύστημα φαίνεται πως αξιοποιεί τόσο νέα βλήματα ( Sayyad-5;) όσο και παλιότερα Sayyad-2/3 με τα πρώτα να αξιοποιούν καθοθήγηση TVC ενώ τα δεύτερα όχι. Στην πρώτη περίπτωση χρησιμοποιείται ραντάρ AESA που εκπέμπει στην συχνότητα -S, ενώ στην δεύτερη ραντάρ PESA σε συχνότητα X/C.
Το σύστημα δύναται να αναχαιτίζει τόσο αεροσκάφη και ελικόπτερα, όσο και UAV/drones, loitering munitions και stand-off όπλα, ενώ με το βλήμα Sayyad-5 αποκτά και αντιβαλλιστική ικανότητα (ABM).
Από την άλλη το Azarakhsh, είναι ένα σύστημα SHORADS που αξιοποιεί το ομώνυμο βλήμα που προέρχεται σχεδιαστικά από το AIM-9. Το σύστημα φέρει τετραπλό εκτοξευτή βλημάτων Azarakhsh, ραντάρ έρευνας και EO/IR σύστημα, ενώ φέρεται επί φορτηγού Turkar Astevo 4×4.
Γενικά την τελευταία 8-9ετία το Ιράν έχει επιτελέσει έναν πραγματικά “ηράκλειο άθλο” όσον αφορά την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό της Α/Α άμυνας του, με τον πραγματικό αντίπαλο να μην βρίσκεται παραδόξως στο εξωτερικό αλλά στο εσωτερικό και να μην είναι άλλος από τον διαρκή ανταγωνισμό μεταξύ των επίσημων Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας και του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης, κατάσταση που δυσχεραίνει την βέλτιστη και ομαλή ανάπτυξη του στρατιωτικού δυναμικού της χώρας.
