Η εντυπωσιακή σημερινή επίθεση των ουκρανικών μυστικών υπηρεσιών κατά αριθμού στόχων στην ρωσική επικράτεια ανοίγει, θέλοντας και μη, θέμα εθνικής ασφαλείας και κατ’ ημάς.
Πιο συγκεκριμένα από επιχείρηση της Ουκρανικής SBU, φέρεται να επλήγησαν 4-5 αεροπορικές βάσεις εντός ρωσικού εδάφους καθώς και μια ναυτική βάση του Βόρειου Στόλου, όπου ναυτολοχούν πυρηνοκίνητα υποβρύχια. Αν και η εικόνα για τα αποτελέσματα των επιθέσεων είναι προς ώρα συγκεχυμένη φαίνεται από εικόνες και βίντεο που διαμοιράστηκαν σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης πως τουλάχιστον 40 ρωσικά αεροσκάφη (στρατηγικά βομβαρδιστικά, μεταγωγικά, αεροσκάφη εγκαίρου προειδοποιήσεως και ελέγχου) επλήγησαν, με τουλάχιστον 10 να έχουν καταστραφεί.
Η εξέλιξη αυτή θέτει μείζονα προβληματισμό για το ελληνικό σύστημα άμυνας και ασφάλειας για λόγους που θα εξηγήσουμε παρακάτω.
Είναι γνωστή η δραστηριότητα των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών (MIT και όχι μόνο) στην χώρα μας που εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως. Τα τελευταία μάλιστα χρόνια και πιο συγκεκριμένα από το 2016 και το αποτυχημένο πραξικόπημα κατά του Ερντογάν και τις ακολουθούσες διώξεις αντιφρονούντων κεμαλιστών και γκιουλενιστών, την εμφάνιση τους στην ελληνική επικράτεια έκαναν και Τούρκοι πολίτες οι οποίοι ζουν στην Ελλάδα υπό το καθεστώς του “πρόσφυγα”. Η δε άρση της βίζας που απαιτούνταν για την επίσκεψη Τούρκων στην Ελλάδα, επίτρεψε την δραστηριοποίηση μεγάλου αριθμού Τούρκων στην χώρα μας ως εμπόρων, επενδυτών, ταξιδιωτικών πρακτόρων ή και απλών επισκεπτών.
Θεωρείται βέβαιο πως στους κόλπους του μεγάλου αριθμού Τούρκων που ζουν ή δραστηριοποιούνται στην χώρα, υπάρχουν στοιχεία που λειτουργούν κεκαλυμμένα ως άτομα του οργανωμένου εγκλήματος, ως πράκτορες και δολιοφθορείς του εχθρού ή ως ανθρώπους κινούμενους στην “γκρίζα ζώνη” ανάμεσα στις δύο αυτές κατηγορίες. Παράλληλα, μεγάλο πλήθος από παράνομους μετανάστες και πρόσφυγες μουσουλμανικού θρησκεύματος, πολλοί από αυτούς από χώρες που διατηρούν καλές σχέσεις με την Τουρκία (π.χ Πακιστάν), ενίοτε και με στρατιωτικό παρελθόν κάποιοι από αυτούς, ζουν και εργάζονται στην χώρα εδώ και χρόνια.
Ένας ακόμη λόγος ανησυχίας αποτελεί η αποδεδειγμένη διαπλοκή του τουρκικού κράτους και παρακράτους με αλβανικές παραστρατιωτικές/μαφιοζικές οργανώσεις εν Ελλάδι, κάτι που συνιστά μείζονα απειλή για την εθνική άμυνα και ασφάλεια και επιβάλλει τη συνολική αναθεώρηση του ελληνικού μοντέλου ασφαλείας. Η αναφορά σ’ αυτή τη μορφή απειλής αυτή είναι επιβεβλημένη καθώς προσφέρει στον αντίπαλο πολλαπλές επιλογές δράσης δύσκολα αντιμετωπιζόμενες από τις υπάρχουσες οργανωτικές δομές ασφαλείας.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, η παρουσία δυνητικών συνεργατών του εχθρού εντός του ελληνικού εδάφους μεγιστοποιεί τις δυνατότητες του αντίπαλου στους τομείς της αφανούς διείσδυσης, της υποδοχής, της κάλυψης και της τελικής ενέργειας επί του στόχου από κατάλληλα στημένα δίκτυα κατασκόπων-δολιοφθορέων. Είναι γνωστή η διείσδυση που έχουν πετύχει οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες στους κόλπους της αλβανικής μαφίας καθώς και η διασύνδεση της τελευταίας με τον UCK με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ταυτόχρονα η ενεργή παρουσία στοιχείων και ομάδων των Τουρκικών Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων έχει επισημανθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες ασφαλείας, ενώ δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής και η παρουσία και η δραστηριοποίηση που έχουν επιδείξει οι τουρκικές υπηρεσίες τόσο σε περιοχές όπου διαβιούν εθνοτικές και θρησκευτικές μειονότητες εν Ελλάδι, όσο και η διασύνδεση τους με στοιχεία και ομάδες ελληνόφωνων που διέπονται από ακραία αντικρατική και αντεθνική ιδεολογία.
Εμείς απλώς ερωτώμαστε:
-Πόσο πιθανό είναι το ενδεχόμενο ενεργοποίησης “θυλάκων” πρακτόρων και δολιοφθοριέων σε ελληνικό έδαφος από τον τουρκικό παράγοντα, είτε ανεξάρτητα, είτε με την εκδήλωση συμβατικής τουρκικής επίθεσης; Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, θεωρείται βέβαιο, πως η ΜΙΤ και η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων του τουρκικού Γενικού Επιτελείου έχουν προετοιμάσει ήδη από τον καιρό της ειρήνης, παραστρατιωτικές ομάδες εξτρεμιστών, οι οποίες αναμένεται να δράσουν εναντίον της Ελλάδος, στα πλαίσια μιας πιθανής ελληνοτουρκικής ένοπλης σύγκρουσης ή και να αποτελέσουν τον φορέα πυροδότησης μιας τέτοιας, αναπτύσσοντας ανατρεπτική δράση. Στόχοι τους εκτιμάται πως θα είναι στρατόπεδα και γενικότερα στρατιωτικές εγκαταστάσεις, αεροδρόμια, ναύσταθμοι, λιμάνια, στρατιωτικά τμήματα ευρισκόμενα στους Εγγύς Χώρους Διασποράς (ΕΧΔ) ή στους Χώρους Τελικού Προορισμού (ΧΤΠ), σταθμοί ραντάρ, αγωγοί τροφοδοσίας καυσίμων, αποθήκες καυσίμων, πυρομαχικών και υλικού, στρατιωτικές φάλαγγες, αστυνομικά τμήματα και σταθμοί, γέφυρες, οδικοί και σιδηροδρομικοί κόμβοι και άξονες, Πρόσωπα Υψηλής Αξίας ευρισκόμενα σε καίριες θέσεις του στρατιωτικού και πολιτικού οργανισμού ή στην Τοπική Αυτοδιοίκηση κτλ.
Σκοπός τους η πρόκληση χάους, ανομίας και αναρχίας, η δημιουργία εικόνας παράλυσης του κράτους, η πρόκληση απωλειών, η δέσμευση και διασπορά των ελληνικών στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων για την αντιμετώπιση τους και γενικά η υποβοήθηση της προσπάθειας του αντιπάλου.
Η ελληνική πλευρά είναι αναγκασμένη να δεσμεύσει σημαντικές στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις για την αντιμετώπιση παρόμοιας απειλής, ώστε αυτή να εξαλειφθεί ή έστω να περιοριστεί σε επίπεδο απλώς “εστίας ενόχλησης”.
-Έχουν επεξεργαστεί οι αρμόδιες υπηρεσίες άμυνας και ασφάλειας παρόμοια σενάρια ασύμμετρης και υβριδικής δράσεως εκ μέρους του πλέουν πιθανού αντιπάλου και όχι μόνο; Για παράδειγμα, όπως έδειξαν και οι ουκρανικές επιθέσεις στην Ρωσία, φορτηγά με τουρκικές ή άλλες πινακίδες, σαν κι αυτά που κινούνται επί των εθνικών και μη οδών σε καθημερινή βάση, έμφορτα με FPVs ή “περιφερόμενα πυρομαχικά” σε κάνιστρα, μπορούν να τα εξαπολύσουν την κατάλληλη στιγμή σπέρνοντας κυριολεκτικά το χάος! Ή μπορεί να εξαπολυθούν σμήνη FPVs και loitering munitions από παραπλέοντα πλοία και σκάφη σε Αιγαίο και Ιόνιο που μπορεί να φέρουν, εκτός από εκρηκτικές/εμπρηστικές/θραυσματογόνες κεφαλές και κεφαλές με βιοχημικούς παράγοντες. Εφιαλτικά σενάρια στα αλήθεια…
-Έχουν σκεφτεί οι καθ’ ύλην αρμόδιοι το ενδεχόμενο να γίνουν οι ίδιοι στόχοι πιθανών επιθέσεων στα πλαίσια κάποιας απόπειρας “αποκεφαλισμού ηγεσίας”;
-Έχουν ελεγχθεί οι φορείς και τα στελέχη που αποδίδουν “ελαφρά τη καρδία” καθεστώς πρόσφυγα σε παράνομα εισέρχοντες αλλοδαπούς για την νομιμότητα των ενεργειών τους και για την πίστη τους στην ελληνική Πολιτεία; Για του λόγου του αληθές, το ποσοστό όσων αλλοδαπών λαμβάνουν άσυλο ξεπερνά το 70% των εξεταζόμενων, ποσοστό εξωφρενικό και ύποπτο.
Ως μέτρα αντιμετώπισης τέτοιων ενεργειών θα λέγαμε πως με δεδομένη την ανάγκη αντιμετώπισης ασύμμετρων απειλών είναι επιτακτική η ανάγκη πύκνωσης του δικτύου πληροφοριών του 2ου γραφείου κάθε μονάδος/συγκροτήματος/σχηματισμού από κοινού με την Κρατική Ασφάλεια και την ΕΥΠ ώστε να εξασφαλίζεται έγκαιρη προειδοποίηση και γνώση για πιθανές εχθρικές ενέργειες.
Επίσης θα πρέπει να ληφθούν μέτρα για την παθητική και ενεργητική προστασία των διαφόρων εγκαταστάσεων των ΕΕΔ. Συστήματα C-RAM και C-UAS, παρεμβολείς (jammers), επένδυση ΣΑΕ, μετακινήσεις στρατιωτικών μονάδων μακριά από αστικά κέντρα, μετακινήσεις παραβατικών πληθυσμών μακριά από κρίσιμες υποδομές του κράτους όπως είναι τα Διυλιστήρια, εγκαταστάσεις ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, λιμάνια και λοιπές βιομηχανίες είναι μερικά μόνο από τα μέτρα που πρέπει να εξεταστούν.
Εδώ θα καταθέσουμε μια ενδεικτική πρόταση για συστήματα C-UAS για την προστασία των βάσεων της ΠΑ και του ΠΝ. Είναι γνωστό πως υπάρχει συνολικά ένα απόθεμα 60 ΜΠΠ του συστήματος “ΑΡΤΕΜΙΣ-30” (38 της Π.Α, 17 του Ε.Σ και 5 του Π.Ν). Εκτός αυτών υπάρχουν άλλες 120 ανταλλακτικές κάνες βάσει των οποίων θα μπορούσαν να κατασκευαστούν άλλες 60 ΜΠΠ. Αυτά οι ΜΠΠ θα μπορούσαν να αποτελέσουν την βάση ενός συστήματος “ΑΡΤΕΜΙΣ-30 C-UAS”, λαμβάνοντας την τροποποίηση AHEAD, τοποθετούμενες σε φορτηγό όχημα 6Χ6 ή 8Χ8 και διασυνδεούμενες από κοινού με Η/Ο ΣΕΠ, ένα τυπικό ραντάρ έρευνας, ένα μικρότερο ραντάρ έρευνας για την αποκάλυψη στόχων επιπέδου FPV ή Class 1 drones όπως π.χ το “ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ” της ΕΑΒ δημιουργώντας ένα “hard kill” σύστημα C-UAS, εργασία σαφώς εντός των δυνατοτήτων της ΕΑΒΙ.
Παράλληλα θα μπορούσαν να αναπτυχθούν επίσης σε φορτηγό όχημα, ένα “soft kill” σύστημα C-UAS με ραντάρ έρευνας “ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ” και παρεμβολείς ζεύξεων FPV ή δρόνων και ένα σύστημα C2 που θα ελέγχει αυτά τα δύο διακριτά οχήματα συγκροτώντας ένα ολοκληρωμένο σύστημα αντιμετώπισης UAS.
Αυτά τα συστήματα θα μπορούσαν να αναπτύσσονται ανά δύο ή τρία σε κάθε κύρια βάση (ΠΜ ή ΣΜ) της Π.Α και σε κάθε Ναύσταθμο του Π.Ν, εξασφαλίζοντας προστασία από ανάλογες απειλές.
